İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu gün Birinci Qarabağ müharibəsi iştirakçısının iki qəhərman hərbçisinin, iki Milli qəhrəmanın doğum günüdür. Onların hər ikisi barədə ardıcıl sizlərə söhbət açacağam.

Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Zabit Quliyev!

Zabit Quliyev 6 iyun 1975-ci il tarixində Kürdəmir rayonunun Ərəbxana kəndində anadan olmuşdur. 1992-ci ildə Ərəbxana kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra rayonda təsərrüfat işlərində çalışmışdır. 1993-cü ildə Milli Orduya çağırılmışdır. Bəli, bu həmin qanlı-qadalı il idi, Birinci Qarabağ müharibəsində azğın düşmənin böyük qüvvə ilə öz müttəfiqinə sığınaraq üstümüzə şığıdığı il idi.

Zabit Quliyev cəbhə bölgəsində xidmətə başlayır. Füzuli, Ağdam, Ağdərə, Tərtər cəbhələrində fərqlənir. Dəfələrlə düşmənin zirehli texnikalarını sıradan çıxarır. 

Təkcə Seysulan kəndində gedən döyüşlər zamanı ermənilərin dörd tankını məhv edib. Azərbaycan Respublikası prezidentinin 4 aprel 1995-ci il tarixli 307 saylı fərmanı ilə Quliyev Zabit Adil oğlu “Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı” adına layiq görülüb.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.06.2025)

Murad Vəlixanov, "Ədəbiyyat və incəsənət"

1990-cı ildə çəkilmiş, rejissor Əbdül Mahmudovun ekran əsəri olan "Gecə qatarında qətl" filmi barədə danışmaq istəyirəm. Başısoyuqluq və yelbeyinlik, inadcıl və sərbəst xarakter Rüstəmi (Fəxrəddin Manafov) məhkəməyə gətirib çıxarır. Demək olar ki, günahsız olan qəhrəman düşərgədə dörd il keçirir…

Nağıyev isə hər ay onun maaşını anasına (Elmira Şabanova) çatdırır. Həbsxanadan azad ediləndən sonra o, yenidən Nağıyevin yanına qayıdır. Nəhayət Rüstəm yatdığı “yuxu”dan qəfil ayılır. Lakin artıq çox gecdir. Çünki, o məhvə məhkumdur...

Film üzərində işləyənlər: quruluşçu rejissor Əbdül Mahmudov, quruluşçu operator Kənan Məmmədov, ssenari müəllifi Natiq Rəsulzadə, quruluşçu rəssam Kamil Nəcəfzadə, bəstəkar Arif Məlikov, rejissor Nadir Əzməmmədov, filmin direktoru Əhmədağa Qurbanovdur.

Rollarda Fəxrəddin Manafov, Həsənağa Turabov, Diana Malaya, Valeri Kovtun, Muxtar Manıyev, Yusif Muxtarov, Elmira Şabanova, Niyaməddin Musayev, Nailə Zeynalova və başqaları çəkilib.

Film haqqında nə qədər çox danışmağa çalışsam belə əsas rəyi hər zaman filmi ekranlaşdıran rejissor bildirir. Buna görə də sosial platformada apardığım kiçik araşdırmadan sonra kinorejissor və aktyor Əbdül Mahmudovun film barədə söylədikləri fikirləri tapdım və bunu oxucularımızla paylaşmaq qərarına gəldim.

“20 yanvar” faciəsinin

kölgəsində qalan faciəli film...

Əbdül Mamudov: “Gecə qatarında qətl” bütün zamanlarda detektiv janrında çəkilən ən yaxşı filmdir. Sadəcə filmin ərsəyə gəlməsi 20 yanvar hadisələrinə təsadüf etdiyindən bir az kölgədə qaldı. Biz şəhərin içində əli silahlı rus əsgərlərinin müşayiətilə çəkilişlər aparırdıq.

Film əsasən Bakıda, Şamaxıda (itən epizoda, sonradan aydınlıq gətirəcəyik), İçərişəhərdə (Cəbiş müəllim filminin çəkildiyi həyət), Odessa şəhərində, həmçinin Odessa-Bakı qatarında, pavilyonda lentə alınıb. Rüstəmin (Fəxrəddin Manafov) həbsxanadakı tək səhnəsi istisna olmaqla çəkilişlərin hamısı naturada reallaşdırılıb. Yalnız həmin səhnə pavilyonda ekranlaşdırılıb.

Narkobaron Nağıyevin ofisini köhnə “Moskva” otelində (indiki Alov qülləsi), saunayla bağlı səhnələri “Kubinka”da, “Firdovsinin sauna”sı deyilən məkanda çəkmişdik".

“Filmdən sonra 3 məhbusu azadlığa buraxdırdım”

Ə.Mahmudov deyir ki, filmdə gördüyümüz həbsxana real olaraq 10-cu kalonda lentə alınıb. “Həbsxana səhnələri Dərnəgüldəki 10-cu kalonda çəkilib. O islah müəssisəsində yatan məhkumları da filmə çəkirdik. Bir həftə ərzində həbsxanada çəkilişlər apardıq, onlarla çox gözəl ünsiyyətimiz də yarandı. O vaxt türmələrin ”zamministr"i olan Xosrov müəllim bizim məsləhətçimiz idi. Hətta zarafatca mənə demişdi ki, ?Əbdül müəllim, sizin burdakı bir həftəlik işiniz, bizim 20-30 illik fəaliyyətimizdən daha çox xeyir verdi".

Çəkiliş prosesində iştirak edın məhkumlarla mütəmadi ünsiyyətdə olurdum, onlara məsləhətlər verirdim, etdikləri əməlin yalnış olduğunu başa salmağa çalışırdm. Deyirdim, “mən də sizin yaşlardayam, Fəxrəddin sizdən də kiçikdir, amma bizə necə hörmət, diqqət var. Burdan çıxandan sonra yeyib-içib ailəmizin, uşaqlarımızın yanında gedirik”. Onlara sual edirim ki, siz yaxşı kişilərsiz, yoxsa biz?. Diqqətlə baxıb başlarını aşağı salırdılar. Bizimlə ünsiyyət zamanı onlarda həyat eşqi yaranmışdı.

Bizə olan hörmət, maraq o qədər idi ki, hətta bu filmdən sonra 3 nəfər gənci həbsxanadan çıxartdırdım. Gənclərdən biri karateist idi, respublika çempionu da olmuşdu. Təsadüfən davaya qoşularaq bir nəfərin çənəsini sındırmışdı. Onu buraxdılar. Bu yaxınlara qədər də küçədə görəndə həmişə mənimlə xüsusi görüşürdü. Filmdə Rüstəmlə dalaşan oğlan həmin idmançı idi. Adını xatırlamıram.

Həmin səhnəni bir kadra çəkdik. Oğlanda pişik cəldliyi vardı. Səhnə təhlükəli idi. Bildirdim ki, ehtiyatlı olmaq lazımdır. Oğlan dedi ki, necə lazımdırsa vuruşaq, təbii olaraq, qorxmaq lazım deyil. Mən qorxdum ki, pəncərədən yıxılar. O isə təkid etdi. Nəhayət start verildi həmin kadr bir dubla çəkildi.

Fəxrəddin onu vuranda həqiqətən də ikinci mərtəbədən aşıb yerə yıxıldı. Çox məharətli gənc idi".

Kinorejissor həmin gəncin məhbusluq həyatına da aydınlıq gətirib: “Gənc böyük bir restoranda dava düşəndə məsələyə ciddi müdaxilə edib. Bilirsiniz ki, o vaxt idmançılar qanun pozanda adi vətəndaşlardan çox iş verilirdi. Vurub bir nəfərin çənəsini, digərinin qabırğasını sındırmışdı. Ona 6 il vermişdilər. Biz çəkilişə başlayanda artıq cəzasının üç ilini çəkmişdi. Nə isə, mənim həbsxanaya bir ay gediş-gəlişlərim, Xosrov müəllimin köməkliyilə o, azad olundu.

Onunla bərabər iki nəfəri də azad etdirdim. Onlardan biri də Ağcabədi rayonundan idi, qonşusunun hinindən toyuq oğurlamışdı. Onun da azadlığa çıxmasına 3-4 ay vaxt qalmışdı. Onu da xahişlə çıxartdırdım. Azad olunan digər məhkum da səhv etmirəmsə,  yüngül cəza ilə yatırdı. Nəzərinizə çatdırım ki, həmin həbsxanada ilk dəfə cinayət törədənlər saxlanılırdı".

Əbdül Mahmudov: “Baş rol qəhrəmanı 18 yaşında olmalı idi. Yaşına görə əvvəlcə Fəxrəddini düşünməmişdim. Çox düşündüm, çox axtardım. Yaşları uyğun olan aktyorları götür-qoy etdim, fakültələri gəzdim, amma mənə lazım olanını tapa bilmədim. Mənim xəyalımda qurduğum obrazın kriteriyaları yalnız Fəxrəddin Manafovda idi. Sonra ssenarist Natiqlə razılaşaraq, Rüstəmin yaşını artırdıq, çünki ssenaridəki yaşı 18 idi”.

İstedadlı aktyor Fəxrəddin Manafov bu flmdə də çəkiliş heyətini məyus etmir. Uğurla yaratdığı Rüstəm obrazına canlılıq gətirir: “Fəxrəddin elə bir aktyordur ki, film üçün cannından belə keçər. Çünki aktyorluq onun daxilində, qanında, canındadır. Obraza girəndə ruhən roluna bağlanırdı.

Növbə 10-cu kolondakı çəkilişlərə çatmışdı. Çəkiliş qrupu ilə kolona getdik.Onu da deyim ki, o vaxt Fəxrəddin qrimini özü edirdi. Nə isə, kolonun rəisi ilə görüşdük, hal-əhval tutduq. Onu da deyim ki, biz avadanlıqları çıxarana qədər o qrimlənib hazır dayanmışdı. Fəxrəddin məşq etmək istədiyini bildirdi. Razılaşdıq, ona boz rəngdə həbsxana kostyumu verdilər. Kolonda olan məhbuslar kino çəkildiyindən xəbərsiz idilər.

Fəxrəddin sadəcə yeni məhbus adıyla onların yanına getmək istədi. Bildirdi ki, film çəkildiyini məhbuslara deməsinlər. Desinlər ki, yeni məhbus gəlir. Onların münasibətini bilmək istəyirdi. Kolon işçiləri onun qoluna girdilər. Kalona hay-küy düşdü ki, yeni məhbus gəlir. Hamı maraqla baxırdı. Birdən biri soruşdu ki, rəis bu məhbusu haradan gətirirlər?. Rəis dedi ki, bu çox məşhur bir canidir və Salikamskdan gəlib. Salikamsk da o vaxt Sibirdə olan xüsusi cinayətləri törətmiş məhbusların saxlanıldığı yer idi. Məhbusların hamısı bir anlıq düşündü ki, peşəkar cani gəlir aralarına. Avadanlıqları içəri aparanda məəttəl qaldılar. Məhbuslardan biri qayıdıb dedi ki, əşşi nə Salikamsk? Bunlar kino çəkməyə gəliblər. Çox gülməli bir məqam yarandı. Hamı-məhbuslar da, aktyorlar da çox güldülər".

Film 1-ci kateqoriya alıb

Əbdül Mahmudov: “Filmdə Niyaməddin Musayevin debutü də var. Çox hörmət etdiyim insanlardandır. Dəvət etdim, razılaşdı və çəkildi. Epizodlardan birində ”Qanun" nəşrlər evinin rəhbəri Şahbaz Xuduoğlu çəkildi. O, kinostudiyanın nəzdindəki aktyorluq kurslarında oxuyurdu. Mafioz Nağıyevin quldur dəstəsinin üzvlərindən birini canlandırırdı. Filmin qəhrəmanı Rüstəmi Özbəkistandakı hava limanında məhz o qarşılayaraq, narkobaronun yanına aparır. Sonralar Şahbazın naşir olması mənə qəribə gəldi. Çünki o, gözəl oxuyurdu, qəribə düşüncə tərzi, aktyorluğa böyük marağı vardı.

Ordakı rus qızı əslində erməni obrazı olmalı idi. Rolu Diana Malayeva canlandırırdı. O, Kiyev Institutunu bitirmişdi, Odessa studiyasında çalışırdı. Təəssüf ki, bir neçə planları dəyişdirməyə məcbur oldum. Aləmin qarışan vaxtı idi. Obrazın erməni qızı olmasını istəyirdim, təəssüf ki, icazə vermədilər. Dedilər ki, mütləq dəyişdirilməlidir. Mən hətta dublyajda da müəyyən nüanslar saxlamışdım, diqqət çəkmək istəyirdim ki, o ermənidir. Onu da Moskvada çıxartdılar.

Filmdə istədiklərimi tam əxz etmək üçün maneələr oldu. Bəzi səhnələri filmə daxil edə bilmədik. O vaxt hələ Sovet qoşunları Bakıda idi. Filmdəki söhbət narkobizneslə dövlət inzibati orqanlarının əlaqəli işindən gedirdi. Mafiyanın başında polis özü dururdu. Təbii olaraq xırda-para qazanc üçün heç bir imkan yox idi, ola da bilməzdi. Bu reallığı çılpaqlığı ilə vermək isə mümkünsüz oldu...".

Filmdə kifayət qədər açıq-saçıq səhnələrin olması o vaxt üçün az rast gəlinən idi.  Ə.Mahmudov da bu fikirlə razılaşır: “Bəli doğrudan da bir neçə səhnədə açıq-saçıqlıq vardı. Bədii əsər olduğu üçün aktyorlar da etiraz etmədi. Çünki söhbət narkobiznes aləmindən gedirdi. Bəli, bizimkilər üçün görünməmiş bir şey idi. Amma bu aləmin belə tərəfləri vardı. Və bədii əsər olduğu üçün o səhnələrin canlandırılmasında heç bir qəbahət görmədik.

O vaxt filmə SSRİ kinematoqrafiya komitəsinin birinci kateqoriyası, SSRI teleradiosunun baş prizini vermişdilər. Mən çox sayda məktublar alırdım.

Bizim film Moskvada dəfələrlə nümayiş olundu, böyük maraqla qarşılandı, minlərlə tamaşaçı toplaya bildi".

“Filmə görə vaqonda yaşadıq”

Əbdül Mahmudov: “15 günə yaxın vaqonda yaşadıq. Çəkə-çəkə Odessaya getdik, ordan da Bakıya qayıtdıq. Yolda saxlayırdıq, lazım olanda vaqonu açıb bir az dincəlirdik sonra yenə davam edirdik.

Finalda əslində Rüstəmlə dalaşdıqdan sonra onu pəncərədən yerə atmalı idilər. Bu mənə real görünmədiyindən onu elə vaqondaca “boğmaq” qərarına gəldim.

Polis rolunda oynayanlar həqiqətən də polislər idi. Nadir müəllim içlərində əjdaha bir kişi idi. Fikirləşdim ki, onsuz da Rüstəmin həyatı da ölümdür, sonu da ölümdür. Birdən beynimə gəldi ki, onu elə vaqondaca asaq. Çünki onun bütün ömrü yollarda, səfərlərdə, vaqonlarda, paraxodlarda keçmişdi. Atalar sözündə deyildiyi kimi “su səhəngi su yolunda qırılar”.

“Əfqanıstanda çəkiliş edə

bilməmək ürəyimdə qaldı”

Əbdül Mahmudov: “Operator işindən çox-çox razı qaldım. Kənan super operatordur. Film o dövr üçün yeni bir janr idi. Materiala ağırlıq gətirilmədən səmimi bir film yarandı. Belə filmlərə yeni dalğa deyirlər. Filmdə əsas meyar insan taleyi idi. Ağır qan-qada, cavan bir oğlan və s.-ni ümumi ab-hava ilə əlaqələndirdik.

Film ərsəyə gələndə məndə iki böyük problem oldu. Birincisi xatirə epizodu idi. Əfqanıstandan epizodlar çəkmək istyirdim, amma onu reallaşdıra bilmədim. Çünki Sovet hökuməti Əfqanıstandan qovulmuşdu. Hər kəs öz hayında idi. Orda xalq hərəkatı, daxili inqilablar başlamışdı. Bu səbəbdən də Əfqanıstanda hər hansı çəkiliş etməyimiz mümkünsüz idi. Amma ürəyimdə qaldı.

Digər çətinlik isə o idi ki, filmin əsas kuliminasiyasından bəhs edən hissə itdi.

Filmi yenicə bitirmişdik ki, aləm qarışdı. Həmin ərəfədə də filmdən 2-3 metrəlik bir hissə itdi. Həmin hissədə əsas fikir açıqlanırdı. Yəni oğlan niyə Odessaya gedir, niyə Mariyaya görə geri qayıdır , onu niyə öldürdülər və s.".

Müəllifin sözlərinə görə, indi tamaşaçıların izlədiyi film “raboçi” filmdir: “Orijinal film Moskvadadır, onu geri almaq üçün isə xərc çəkmək lazımdır”.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Azərbaycanlı reper Orxan Zeynallı 5 iyun 1989-cu ildə Bakı şəhərində anadan olub. Orta təhsilini Bakı Türk Liseyində aldıqdan sonra, 2006-cı ildə Bakı Dövlət Universitetinin Beynəlxalq Hüquq və Beynəlxalq Münasibətlər fakültəsinə daxil olub. Ali təhsilini bitirdikdən sonra 2010-2011-ci illərdə hərbi xidmətini başa vurub. 2014-cü ildə İngiltərənin Lids şəhərində yerləşən eyni adlı universitetin magistr dərəcəsi üçün MBA fakültəsinə daxil olsa da, şəxsi səbəblərdən dolayı təhsilini davam etdirməyib. 2015-ci ildə ailə həyatı qurub və 2016-cı ilin avqustundan etibarən ABŞ-da yaşayır.

Orxan Zeynallı musiqi fəaliyyətinə AiD təxəllüsü ilə 2007-ci ildə başlayıb. Dostları, o cümlədən özündən 2 yaş böyük olan qardaşı – sonradan reper və yazıçı kimi məşhurlaşan, Qaraqan təxəllüslü qardaşı Elxan Zeynallı ilə yaratdıqları H.O.S.T qrupunun tərkibində 5 il ərzində 100-lərlə mahnının, 50-dən çox konsert və çıxışların həyata keçməsində fəal şəkildə iştirak edib. Qrup üzvləri 2012-ci ildən etibarən solo fəaliyyətə başlayıb. Orxanın ilk solo albomu "Biz İnsan Deyilik" adlanıb və 2010-cu ildə ilk dəfə olaraq görüşlər vasitəsi ilə satılıb.

Albom Türkiyənin İstanbul şəhərində çap edilir. 2011-ci ildə albomun adını daşıyan ilk solo konsertdən sonra, "Bəlkə də Nə Vaxtsa" klipi dinləyicilərə təqdim olunur. İlin sonlarına doğru sonradan Azərbaycan rep tarixinin ən populyar mahnıları siyahısına daxil olan "Hekayəm" və "Karusel" mahnılarına çəkilmiş kliplər də kütlənin ixtiyarına verilir. Bu iki klip YouTube-da 1 milyon baxış sayını keçən ilk iki Azərbaycana məxsus rep klipidir. 

2012-ci ilə rəsmən solo fəaliyyətə başladıqdan sonra, ilk olaraq "Mavi Qızılgüllər" klipi təqdim olunur və bu "Yaş Gəlir" albomunun ilk sinqlı olur. 16 Dekabr 2012-ci ildə "5 Günlük Dünya" adlı solo konsert keçirilir və elə oradaca "Yaş Gəlir" albomu satışa çıxır. Bu albomdan bir çox trek (Ürəyimin Səsi, Mənim Şəhərim, Verdiyim Sözlər, 5 Günlük Dünya, Bəlkələr, Doğma Mahnılar) bu günə qədər konsertlərdə böyük maraqla qarşılanır və dinləyicilər tərəfindən bəyənilir. Albomun trekləri YouTube-da müxtəlif kanallardan təqdim olunaraq toplam 10 milyona yaxın baxış sayı toplayır.

 2013-cü ildə Orxan Zeynallı Amerikanın məşhur musiqi produseri olan Onree Gill tərəfindən hədiyyə olunmuş musiqiyə "Satılmış Səhnələr" adlı mahnı hazırlayır və "Auto Azerbaijan"ın dəstəyi, Ceyhun İbrahimoğlunun rejissorluğu ilə parçaya klip çəkilir. Bu klip Orxan Zeynallının yeni formatda hazırlanmış ilk Jazz Center konsertində pərəstişkarlara təqdim olunur. Konsertin doğurduğu maraqdan dolayı, bir neçə ay sonra "Böyük Ümidlər" adlı növbəti Jazz Center konserti təşkil olunur və biletlər konsertdən 1 həftə öncə tam olaraq satılmış olur.

 2014-cü ildə dinləyicilər tərəfindən "Əfsanəvi Track" adlandırılan və bir çoxlarının ən sevimli parçasına çevrilmiş "Yadımda Deyilsən" mahnısı təqdim olunur və sentyabr ayında "Dəyişir Həyat" adlı konsertlə ilə yekun vurulur. 

Bu illər ərzində təqdim olunmuş albomlar və mahnıların hesabatı olaraq 2015-ci ilin Aprel ayında Jazz Centr-da #40 track sloqanı ilə hesabat konserti keçirilir və yeni mərhələyə qədəm qoyulur. İlin sonlarına doğru "Dərində" adlı klipin təqdimatı ilə qarşıdan gələn böyük konsertin ilk addımları atılmış olur.

 2016-cı il böyük səs-küy və maraqla qarşılanan "Şərbət" klipi ilə başlayır və ən böyük solo konsertin, həmçinin sayca 3-cü, "Qravitasiya" adlı albomun anonsu verilir. Konsert Bakının 5 ulduzlu otellərindən biri olan "Kempinski Hotel Badamdar"-da keçirilir və toplam 500-dən çox kütlə toplayır. Bu konsert səhnə tərtibatı, effektlər və təşkilatçılıq baxımından son illərin ən keyfiyyətli rep layihələrindən biri hesab olunur.

 Konsert bitdikdən dərhal sonra, Orxan Zeynallı albomları imzalayaraq dinləyicilərə təqdim edir. Bu, Orxanın dinləyiciləri ilə son görüşü olur. Bir neçə ay sonra "Nil" klipi də təqdim edildikdən sonra, Orxan ABŞ-yə köçür və musiqi fəaliyyətinə bir müddətlik ara verir.

Kliplər

Bəlkə Də Nə Vaxtsa 

Hekayəm 

Karusel

Mavi Qızılgüllər 

Beş Günlük Dünya

Mənim Şəhərim 

Satılmış Səhnələr 

Dəyişir Həyat 

Dərində 

Şərbət 

Nil 

Atalar və oğullar 

40-cı Paralel 

Vecsiz 

AiD&Röya Miriyeva — Bulud 

AiD&AİSEL — Səma 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Uzun müddətdir ki, işsiz idim və nəhayət qərara gəldim ki, uzaq bir tanışın işlədiyi müəssisədə olan iş üçün müraciət edim. Uyğun vakansiya üçün CV göndərdim. Müsahibəyə dəvət etdilər. Həyəcanlı şəkildə qapını döyüb içəri girib əyləşdim. Ordan-burdan danışdıq, mənə bir neçə sual ünvanladılar.

Birinci sual o oldu ki, özünüzü 5 il sonra harada görürsünüz?

Doğrusu, beynimdə bu gündən sabaha ümid olmadığını bilirdim. İnsan bilmir, sabah başına nə gələcək. Amma özümü toparlayıb uyğun bir cavab verdim.

Növbəti sual “Biz sizi niyə işə götürməliyik?” oldu.

Bu sualla da daxilimdə mübarizə apardım. Bir az mübahisəli sual təəssüratı yaratdı. Deyə bilmədim ki, evdə arvad-uşağın gözlərinin içinə rahat baxıb istəklərini yerinə yetirə bilmək üçün mənə işləmək lazımdır. Bu suala da uyğun cavab verdim.

Üzdə təbəssümlə “Biz sizinlə yaxın günlərdə əlaqə saxlayarıq” deyib, eyni əhvalla sağollaşdıq. Sevincimin həddi-hüdudu yox idi. Evdə arvaddan gəlib muştuluq istədim.

Hər ötən günün rəsmi iş vaxtının bitməsinə qədər zəng edəcəklər deyə, telefon əlimdə gözlədim. Bir neçə gün telefonla elə doğmalaşdım ki, arvad belə xəyanət səbəbilə şübhələndi. Hər gün işə olan ümidim getdikcə azalmağa doğru gedirdi.

Beynimdə suallar çərpələng kimi uçuşurdu. Artıq iki həftə keçmişdi. Düşünürdüm ki, əgər məni işə götürməyəcəklərsə, niyə dedilər ki, “biz sizinlə yaxın günlərdə əlaqə saxlayacağıq”?

Görəsən, onlar üçün zaman anlayışı nədir, hansı planetin saat qurşağına görə hərəkət edirlər? Və ya, mən onlar üçün uyğun deyiləmsə, niyə bunu mənə bildirmədilər? Necə ümidlə, son çarə kimi gözlədiyimi bilmirlər, yəqin.

Arvadın hər səhər “nə oldu?” sualı məni lap əldən salmışdı. Yuxuda belə o sualı görürdüm. Beləcə, bir ay keçdi. Bu suallardan yaxa qurtarmaq üçün küçədə gəzişərkən həmin müəssisədə işləyən tanışla rastlaşdıq. Hal-əhval tutduq bir-birimizdən. Söhbət əsnasında mənə dedi ki, “bu yaxınlarda səni gördüm”.

Sözünün ardını gətirmək istəyərkən, sözünü kəsib artıq iş üçün çağıracaqlar deyə düşünüb, şəstlə “məni ora işə çağıracaqlar” deyib, müraciət etdiyimi dedim.Bir az da özüm məsələnin üstünə əlavə etdim. O isə bayaq qaldığı yerdən davam etmək istədi. Bir az tərəddüdlü şəkildə, duruxaraq sözünə davam etdi. Əslində, “səni gördüm” deyərkən özünü yox, şəklini görmüşəm deyə səsləndi.

“Doğrusu, belə olduğunu bilmirdim,” — dedi.

“Onda mən yanlış anlamışam nələrisə. O gün üzərində sənin şəklin, məlumatların olan CV-ni peraşki yeyərkən əlləri batmasın deyə istifadə edərkən görmüşdüm. Rast ki, sən belə deyirsən, o zaman səni təbrik edirəm. Xeyirli olsun.”

İşə düzəlmək xülyalarıma beləcə xitam verildi.

O gündən, harda gözümə peraşki sataşırsa, sanki iynə olub gözümə batır. Düzü, özümlə bacara bilmirəm, amansız işəgötürənlərin acığını zavallı peraşkidən çıxmağıma son qoya bilmirəm heç cür.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı PORTAL AKADEMİYASInda növbəti, üçüncü abituriyent kurslarına davam edir. Həyatda necə uğur qazanmalı, hədəfi necə seçməli, hədəfə doğru necə irəliləməli, necə lider olmalı – bu sayaq suallar hər birinizi düşündürür, bilirik. Onlara PORTAL AKADEMİYASI məşğələlərinə qatılmaqla çavab tapacaqsınız.

Rubrikanı millət vəkili, motivasiya spikeri, yazıçı Əlibala Məhərrəmzadə aparır.   

Arzuları necə həyata keçirməyin Barbara Şer təlimatı

Barbara Şerin tam adı «Arzulamaq ziyanlı deyil. Doğrudan da, istədiyin şeyi necə əldə etməli» olan kitabın məğzi budur: «Arzuların həyata keçməsi üçün özünühipnozla məşğul olmaq, ekstrasens – falçı yanına getmək lazım deyil. Lazım olan arzuya çatmaq məsələsinin praktiki metodikasını işləyib hazırlamaq, planlaşdıra bilmək bacarığı, özünü yeniliklərə hazırlamaq xüsusiyyəti, lazımi material və informasiyalara yol tapmaq, yeni kontaktlar qazanmaqdır».

Barbara Şerin kitabında çox dəyərli bir hissə var: həyatdan nə istədiyinizi bilmək, özünüzə yaxın olan emosional obrazı tapmaq, öz arzularınızı daha yaxşı ifadə etmək üçün 5 sadə çalışma.

İkinci çalışma.

Özünüzü kəşfiyy  at məqsədi ilə sizin mənzilinizə daxil olmuş xəfiyyə təsəvvür edin və xəfiyyənin gözü ilə «ilk dəfə evinə girdiyiniz adama» qiymət verməyə çalışın. O nəyə meyil edir? Hansı həyat tərzini keçirir?

Məsələn, «Bu insan mətbəx sirlərini gözəl bilir. Belə ki, onun mətbəx şkafında dünyanın ən gözəl ədviyyatlarına rast gəlmək mümkündür, o, bunlardan xörək bişirəndə həmişə istifadə edir», - kimi.

Siz xəfiyyənin adından nə yazacaqsınızsa, bu, sizin portretiniz olacaq. Özünüz barədə təəccüblü, gözlənilməz şeylər öyrənəcəksiniz.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 Azərbaycanın görkəmli şəxsiyyətlərindən olan nakam şair Mikayıl Müşfiqin bu gün doğum günüdür, həm də onun atası, şair, yazıçı Əbdülqadir İsmayılzadə də iyunun 5-də dünyaya gəlib.

Əbdülqadir İsmayılzadə1865-ci ildə, iyunun 5-də Xızıda Sayadlı kəndində anadan olub. Atası Molla İsmayıl Xızı kəndinin tanınmış məktəbdarlarından olub. İbtidai təhsilini əvvəl öz atası Molla İsmayıldan alıb. Bir az sonra ərəb dilinə daha ətraflı bələd olmaq üçün Quba qazısı Axund Zəkidən ərəbcə təhsili alıb. Bir müddət Xızıda atasının yerində əski üsulda məktəbdarlıq edib.

Sonra 1902-ci ildə Bakıya köçmüş, burada müəllimlik fəaliyyətinə davam etmişdir. Bir müddət Cəfər Cabbarlıya da dərs deyib. 1905-ci ildə “Nəşri-maarif” cəmiyyətinin açmış olduğu yeni üsul ilə iki illik pedoqoji kursuna daxil olaraq oranı bitirmişdir. Bu kursu qurtardıqdan sonra əski üsulu buraxaraq şagirdlərinə yeni üsulda dərs verməyə başlamışdır.

1908-ci ildə Bakıda fəaliyyət göstərən "Səadət" məktəbinə dəvət olunmuş və ömrünün sonuna kimi burada çalışmışdır.

Mirzə Əbdülqədirin "Vüsaqi" təxəllüsü ilə yazdığı şeirlər o dövrün qəzet və jurnallarında çap olunurdu. Müslüm Maqomayev "Şah İsmayıl" operasını Mirzə Qədirin “Şahzadə İsmayıl” adlı poemasının əsasında yaradıb. Mirzə qədir həm də "Şah İsmayıl" operasının liberettosunu, "Seyfəlmülük", "Yusif və Züleyxa" operalarının mətnini yazıb. İlk iki operanı yazıb bitirsə də “Yusif-Züleyxa” və ”Əli xan” operaları yarımçıq qalıb.

Xatirəsi və irsi

Mirzə Əbdülqədir Vüsaqi 1914-cü ildə Bakıda dünyasını dəyişib.

4 iyun 1937-ci ildə Mikayıl Müşfiq həbs edildikdən sonra evindən onlarla kitab, yüzlərlə əlyazma da müsadirə edilib. Sonradan həmin müsadirə olunan əsərlər "əhəmiyyətsiz" hesab olunduğu üçün 13 oktyabr 1937-ci ildə yandırılıb. Çox güman ki, həmin kitablar və əlyazmalar içində Mirzə Əbdülqədir Vüsaqinin də əsərləri məhv olub.

Xızı şəhərində Mirzə Əbdülqədir Vüsaqi adına küçə var.

Allah rəhmət eləsin!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun “Yazıçı” nəşriyyatında Xalq yazıçısı Anarın “2=3+4, yaxud iki ailədə üç Xalq yazıçısı, dörd Xalq şairi” adlı kitabı işıq üzü görüb. Nəfis tərtibatlı, illüstrasiyalı kitab Azərbaycan ədəbiyyatı irsinə böyük töhfələr vermiş iki nəsildən, onlar barədə həqiqətlərdən və onların ədəbi nümunələrindən ibarətdir.

608 səhifəlik bu unikal kitabı tərtib edən Xalq yazıçısı Anar uzun illər ərzində təkcə öz yazdıqlarını yox, qəhrəmanlarının – Səməd Vurğun, Rəsul Rza, Nigar Rəfibəyli, Vaqif Səmədoğlu, Ənvər Məmmədxanlı və Yusif Səmədoğlunun yazdıqlarını eyni ideya-estetik yaradıcılıq məcrasına qoşaraq, onları eyni axında birləşdirərək ən yeni ədəbiyyatın ən milli paradiqması olaraq təqdim edibdir.

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı kitabdan hissələri oxucularına təqdim edir. Anar qəhrəmanlarının ən populyar əsərlərini bir daha yaddaşlarda təzələyir:

Səməd Vurğunun anadan olmasının 60 illiyinə həsr olunmuş təntənəli yığıncaqda Rəsul Rzanın çıxışı

  20 may 1966

Doğma Vətənimizin, Azərbaycanın hörmətli qızları, oğulları!

Əziz vətəndaşlarımız!

Əziz və hörmətli qonaqlarımız!

Bu gün Bakıda, Azərbaycanın paytaxtında, tarixi şərəfli qızıl səhifələrdə yazılmış şəhərdə Azərbaycanın sevimli oğlu, həməsrimiz, unudulmaz, böyük, gözəl şair Səməd Vurğunun anadan olmasının 60 illiyini bayram etmək üçün toplaşmışıq. Səməd Vurğun o xoşbəxt sənətkarlardandır ki, xalqın dərin hörmət və məhəbbətini qazandı, bu məhəbbət və hörmətin təzahürünü özü gördü. Bu gün elə bir kənd, elə bir oba, elə bir şəhər, elə bir qəsəbə tapmaq olmaz ki, orda Səməd Vurğunun adı təkrar-təkrar çəkilməsin, orda Səməd Vurğunun şəkli asılmamış olsun, orda Səməd Vurğunun kitabları oxunmamış olsun. Bu böyük xalq məhəbbətinə Səməd Vurğun öz atəşli qələmi, soyumayan qəlbi, özünün böyük humanist ideyaları ilə nail olmuşdur.

Səməd Vurğun böyük bir poeziya tarixinə malik olan Azərbaycan xalqının yetişdirdiyi ən qüdrətli sənətkarlardandır. Onun arxasında ulu babaları – Nizamilər, Füzulilər, Mirzə Fətəlilər, Sabirlər, Cəlil Məmmədquluzadələr, onun yanında, onunla bərabər işləyən Cəfər Cabbarlılar və onunla birlikdə qələm çalmış, bugünkü ədəbiyyatın yaradıcıları, onun dostları, yoldaşları yaşamışdır, ondan irəli onun qabağa baxan şahin gözlərinin işlədiyi ənginliklərdə tələbələri, onun çox sevdiyi gənclər yaşamışdır və yaşayır, onlar da həmin bu nəcib ədəbi ənənələri davam etdirir və davam etdirəcəklər. Əgər Səməd Vurğun Azərbaycan xalqı üçün ədəbi ənginliklər yaradıb getmişdisə, Azərbaycan xalqı bununla fəxr edirsə, Səməd Vurğun da bütün ömrü boyu Azərbaycan xalqına məhz inqilabi ənənələrlə, millətlər dostluğu ilə, xalqlar qardaşlığı ilə, öz tarixi səhifələrini bəzəmiş olan bir xalqa mənsub olduğu ilə, bu xalqın övladı olduğu ilə fəxr edirdi.

Səməd Vurğun qısa bir ömür yaşadı, lakin bu qısa ömründə o, çox böyük işlər gördü. Biz bu gün Səməd Vurğunun məzarı üstündəki abidənin açılışı mitinqində iştirak etdik. Onun məzarı üzərində bu gün qranit daşlar qoyulmuşdur. Bəlkə küləklər, yağışlar, zamanın isti-soyuğu bu qranitləri ovxarlayacaqdır, onları toza döndərə biləcəkdir. Lakin sənətkarın sözü xalq yaşadıqca, xalq durduqca yaşayacaqdır və Azərbaycan xalqı da ölümsüz olduğu üçün, daim yaşadığı üçün Səməd Vurğun şeiri də, Səməd Vurğun sənəti də, qranitlər parçalansa da yaşayacaq, davam edəcək, nəsillərdən-nəsillərə gözəl bir yadigar kimi keçəcəkdir.

Biz Səməd Vurğunu ona görə sevirik ki, o, xalqın qəlbinin necə döyündüyünü, bu döyüntülərin ən incə, ən zərif cəhətlərini hiss və tərənnüm edə bilirdi.

O, xalqla bağlı bir insan idi. Əgər təbir caizsə, Səməd Vurğun xalqın bir parçası idi. O, özündə mənsub olduğu xalqın ən nəcib cəhətlərini təcəssüm etdirirdi. Bu nəcib sifətlər millətlər qardaşlığı, insanlara məhəbbət, hər zaman, hər yerdə böyük və dərin bir humanizm hissilə zəhmət çəkən insanlara, xeyirxah insanlara, nəcib insanlara dost olmaq, qardaş olmaq hissləri idi. Bu sifətlər Azərbaycan xalqının yaşayıb-yaratması, dinc əməyi sevməsi sifətləri idi. Bunlar Səməd Vurğun şeirində özünün yüksək ifadəsini, yüksək poetik keyfiyyətini tapmışdı.

Səməd Vurğunun anadan olmasının 60 illiyini bir el bayramı kimi qarşılayırıq. Bu salona yalnız Bakı zəhmətkeşləri deyil, Azərbaycanın bütün rayonlarından zəhmətkeşlər gəlmişlər. Onların bura gəlməyi, bu təntənəmizdə iştirak etməyi göstərir ki, Səməd Vurğunun 60 illiyinin bayramı ümumi bir xalq bayramına çevrilmişdir.

Əziz yoldaşlar! Elə sənətkarlar var ki, onlar haqqında nə qədər danışsan, nə qədər yazsan, yenə də azdır. Çünki bu sənətkarların qoyub getdiyi irs yalnız mənsub olduğu dövrdə deyil, ondan bir çox illər sonra, on illər, bəlkə əsrlər sonra hələ təsdiq olunacaq, hələ açılmamış səhifələri, sirləri açılacaq, o sənətin ən gizli səhifələri aydın olacaq. O, gələcəkdə də nəsillərə ilham verəcək, onları həyatda yaşamağa, mübarizəyə çağıracaq. Səməd Vurğun belə sənətkarlardandır. Onun əsərləri indi bizim gəncliyimizin tərbiyəsində böyük rol oynadığı kimi, gələcək nəsillərimizə də bir dərs kitabı kimi, masa üstündə hər gün oxunan kitab kimi əziz olacaqdır.

Mən bu gün böyük bir iftixar hissi ilə deyə bilərəm ki, Azərbaycan şeirinin dünya miqyasında qazandığı böyük şöhrətində bizim dostumuz, qardaşımız, bizdən çox erkən ayrılmış, lakin çox böyük irs qoyub getmiş Azərbaycanın böyük oğlu, mərd oğlu Səməd Vurğunun çox böyük, çox böyük, çox böyük rolu vardır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

O Rusiyada da, Azərbaycanda da çox məşhurdur. Gənc, perspektivli və zəngin. İnsana daha nə lazımdır ki? Amma səbr edin. Qazandıqlarını qorumaq şox vacibdir. Bəzən illərdə qazandıqlarını bircə gündə itirə bilərsən.

Sizə Azərbaycan əsilli rusiyalı video bloger Hüseyn Həsənovdan danışıram. O Hüseyn Həsənovdan ki, 5 iyun 1994-cü ildə Sankt-Peterburqda anadan olub. Və bu gün onun doğum günüdür.

Məktəbi bitirdikdən sonra Hüseyn Sankt-Peterburq Dövlət İqtisad Universitetinə daxil olub, 2015-ci ildə oranı bitirir. Həmin il xəstə olan atası Hüseynə restoran biznesini təhvil verir. Təhsil aldığı müddətdə KVN-də çıxış edirdi, bundan sonra Hüseyn Həsənov videolar yaratmağa və bloqunu davam etdirməyə başlayır. 2017-ci ildə "İlin Kişi Bloqeri" nominasiyasında LF City Awards mükafatına layiq görülüb.

2018-ci ildə Cosmopolitan-a görə Runet-də ən nüfuzlu 10 insan sırasına daxil olub. Elə həmin il Hüseyn Həsənov MC Doni və Lucy Chebotina-nın "Randevu" treki üçün çəkilmiş klipində rol alıb. İnstaqramda baxış sayına görə də rekord vurmuş, bloqqerin videosuna 12 milyondan çox izləmə olmuşdur. 

Sonra o, " Əhval rəngim mavi" mahnısına parodiyasını - " Əhval rəngi qırmızı" buraxmağa qərar vermiş, 2019-cu ildə "10 Lyam", Natan ilə "Seç" və Sally & Tabby ilə "Baş sənlə dolu" adlı treklərini, 2020-ci ildə "Sən yox" mahnısını buraxmışdır. Həsənov həm də biznes bacarıqlarının öyrədilməsi üzrə “Milyonerin ağlı” kursunun müəllifi kimi də tanınır.

Hüseyn Həsənovun iştirak etdiyi musiqi klipləri

1. DONI və Lusya Çebotina - "Görüş"

2. Natan - "Mənə sevgini göstər"

3. Klava Koka - "MDK-ya aşiq (Kişi versiya)"

4. Anet Sey - "Güvə"

Anons vermişdim axı. Hüseynlə bağlı xoşagəlməzliklər var. O, 2025-ci ilin may ayında çirkli pulların yuyulması ilə bağlı cinayət işinə görə Rusiyada axtarışa verilib. Bax belə. Allah köməyi olsun deyək.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Azərbaycan kinosunun tarixinə adı qızl həriflərlə yazılan bənzərsiz aktyorlardan biri də Hamlet Xanızadə olub. O, parlaq istedadı ilə Həsənəğa Turabov, Həsən Məmmədov, Şahmar Ələkbərzadə, Səməndər Rzayev, Fuad Poladov kimi sanballı aktyorların sırasında özünə yer alıb.

Cəmi qırx səkkiz il ömür sürüb. Amma bu qırx səkkiz ildə elə uğurlara imza atıb ki, bu uğurlar ona xalq məhəbbəti qazandırıb, ölməzlik gətirib. Adı hələ də ehtiramla yad olunur, ruhuna rəhmətlər dilənilir. Onun yaratdığı obrazların heç biri tamaşaçı diqqətindən kənərda qalmayıb, hər biri yaddaşlarda dərin iz buraxıb...

Hamlet Bəbir oğlu Xanızadə 1941-ci ildə Bakının Şağan qəsəbəsində dünyaya göz açıb.O, təkcə istedadlı aktyor deyildi, həm də Azərbaycanın qeyrətli oğullarından biri idi. Vətənin, xalqın namusunu çəkən, onun yolunda ölməyə belə hazır olan aktyor, əslində 20 Yanvar faciəsinin qurbanı oldu. 1990-cı ilin yanvar hadisələri onu çox sarsıtmışdı. Tez-tez “Şəhidlər Xiyabanı”na gedir, şəhidlərin məzarlarını ziyarət edirdi...
Növbəti dəfə fevralın 2-sində, çəkilişdən sonra dostlarıyla birlikdə Şəhidlər Xiyabanına yollanır. Orada güclü başağrıları tutduğu üçün dostları əvvəlcə onu evinə gətirirlər. Sonra da özündə olmadığını görüb təcili xəstəxanaya çatdırırlar. Bir gün reanimasiyada qalandan sonra, səhərə yaxın keçinib. Hətta şəhidlərimizin 40 mərasimini görmək belə ona nəsib olmadı…

Yaşasaydı bu gün - iyunun 5-də əməkdar artistin 84 yaşı tamam olacaqdı. Yəqin ki, ad gününü həmkarları ilə birlikdə qeyd edəcəkdi. Amma heyf, çox heyf ki, 35 ildir aramızda yoxdur...
Ruhun şad olsun!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)

Sadıq Qarayev, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Artıq III dövrdə bütün dünyanın əsasən yekcins Tropik florası 3 qrupa bölünməyə başladı. Ardınca iqlim diferensasiyalaşdı və biosferin inkişaf tarixi ayrılmağa başladı.

Şimal Yarımkürəsində Tropik vilayətin kənarında Holarktik (yunanca “qolos”-bütün, “arktikos”-şimal) flora quruppası yarandı. Bura bir flora vilayəti- Holarktik vilayət daxil idi. Ekvatorun yaxınlığında Pantropik (yunanca “pantropi”-hər iki yarımkürəni əhatə edən tropik) flora quruppası yarandı ki, bura Neotropik (yeni tropik) və Paleotropik (qədim tropik) flora vilayətləri daxil idi. Cənub Yarımkürəsində isə Tropik ərazinin kənarında Holantarktik flora qurupuna daxil olan Avstraliya, Kap və Antarktida flora vilayətləri yarandı.

Ümumiyyətlə mövcud olan hər şey nələrinsə birləşməsi və ya parçalanmasının indiki anda görünmələri, var olmaları deyilmi?

Məsələn, biz özümüz, 100 il əvvəl haralarda, hansı formada idik? 100 il sonra necə olacıq? Təbii ki, yox deyildik və yox olmaycağıq. 

Belə deyək, məsələn, bu gün gördüyümüz pendir dünən süd idi, sırağa gün keçinin süd vəzilərində idi. Zamanla geri gedəndə otlarda torpaqda, havada, suda parçalanmış vəziyyətdə idi. 

Bu mənəda insan və ya var olan hər şey də zamanla geri gedəndə haralardasa səpələnmiş halda olub, bu gün mövcuddur, sabah yenə haralrsa səpələnəcək.

Demək ki, mövcudluq səpələnmək və bütövləşməyin mərkəzindəki xüsusui haldır.

Zamanla geri gedəndə xalqlar da ya Adəm və Həvvada, ya da primatlarda birləşirlər.

Zaman keçdikcə Bitkilər aləmi kimi dünyaya yayılıb, fərqli su, torpaq, hava, qida və s. amillərin təsirindən diferensasiya edib, xalqlar qrupu və xalqlar əmələ gəlib. 

Şükür ALLAHA ki, biz də Azərbaycan xalqı kimi ali bir xalq olmuşuq.

Birləşmə parçalanma yazanda xoş bir xatirə yadıma düşdü.

7-ci ya 8-ci sinifdə oxuyurduq. Rəhmətlik kimya müəllimimiz Sabir müəllim məni lövhəyə çıxardı. Birləşmə və parçalanmaya aid reaksiyalar yazmağımı istədi, dərsimiz o idi.

Mən də oxumurdum, səhlənkarlıq edirdim, dərsdə müəllimə qulaq asmaqla hər şeyi bildiyimi zənn ediridim. Və dərs başlayan kimi də, kitab -dəftəri vərqələyib, çulumu sudan çıxarırdım. Bunu müəllim hiss etmişdi. Odur ki, imkan vermədi kitaba baxım, dərhal löhvəyə çıxardı.

Bir parçalanma reaksiyası yazdım. Dedi birləşmə yaz. Həmin reaksiyanın tərsini yazdım, düşdüm ki, parçalanıbsa  belə də birləşər..

Qulağımın dibindən necə şillə dəydisə, elə bil dinamit partladı.

- elə bilirsən, hər parçalanan birləşir? - Sabir müəllim isehzalı və əsəblə soruşdu.

Dostumu Habili də eləcə çıxardı löhvəyə, o da bir reakiya yazdı.

Müəllim:

-bu reakiyanı harada oxumusan?

-kitabda..

-gəl göstər

İndiki kimi yadımda dostum tabaşirə batmış barmaqlarıyla kitabı aşağı yuxarı vərəqləyirdi, həmən o olmayan reaksiyanı axtarırdı. Necə şillə dəydisə, elə bil banka ağzı atddı, "Pakk" elədi.

Sonralar biz kimyanı yaxşı oxumağa başladıq. Sabir müəllimin yanına birgə hazırlığa getdik. Simvolik pul verirdik, gah da vermirdik. O bizi elə hazırlaşdırdı, öyrətdi ki, sonralar biz rayonumuzda, mən kimya-biologiya təmayül məktəbdə olimpiadalardan 1-ci, 2-ci yerlər tuturduq. Hətta institutlar arası olimpiadad da Vüqar, Fərman dostlarımla Pedoqoji Universiteti ikinci yerə çıxarmışdıq.

İndi də kimyadan bildiklərimin 80-90 faizi Sabir müəllimin öyrətdikləridir.

Sabir müəllimin şilləsi hara parçalandı? Necə oildu?

Habil dostumla mənim zəhmətimizlə birləşib kimya biliklərinə çevrildi.

ALLAH Sabir müəllimə rəhmət eləsin.

Ancaq mən düşünürəm ki, parçalanan nə vaxtsa birləşib, bütövləşəcək.

Bir nöqtə necə ki, parçalanıb , genişlənib, kainat əmələ gəldi, eləcə də sürətlə yığılıb, nöqtəyə keçəcək.

Elm-texnika dünya xalqlarını da yenidən birləşdirəcək, bütövləşdirəcək.

Ondan əvvəl isə Azərbaycanımız bütövləşəcək.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.06.2025)