İmran Verdiyev, Azərbaycan Respublikasının Əməkdar müəllimi. “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Oğuz təmsilçisi 

 

  Sizə  Oğuz rayonundakı qədim, amma çox qədim tarixi hadisələrin şahidi olmuş, turistlərin də hədsiz maraq göstərdikləri  Muxas  qülləsindən söz açmaq istəyirəm. Bu qüllə Oğuz rayonunun Muxas kəndinin şimalında, Daşağıl keçidinin qarşısında, Daşağılçayın sol sahilində yerləşir. İnventarlaşdırılaraq rayonun yerli əhəmiyyətli abidələri siyahısına daxil edilmişdir. 

 

Qüllə yerləşdiyi dağ yamacının relyefinə uyğun olaraq şimal, cənub və qərb tərəfləri düzbucaqlı, şərq tərəfi isə yarımdairəvi formada tikilmişdir. Abidənin ətrafında hasar yoxdur. Qüllənin perimetri 24,7 metrdir. Qüllə qalığının hündürlüyü 11,6 metr, diametrinin qalınlığının hündürlüyü 11,6 metr, divarlarının qalınlığı aşağı hissədə 1,5 metr, yuxarı hissədə bir metrdir. Qüllənin özünəməxsus xüsusiyyətindən biri də odur ki, onun yerdən giriş qapısı yoxdur. Deyilənə görə, qülləyə asma nərdivanla daxil olurmuşlar. Bunu qüllənin qərb divarının hündürlüyündə qapı yerinin olması da sübut edir. Qapı kvadrat formalı olub, qüllənin içərisinə doğru iki pillə ilə enir.  

Muxas qülləsi üçmərtəbəli olmuşdur. Onun birinci və ikinci mərtəbələri yaxşı qalmış, üçüncü mərtəbəsinin yuxarı hissəsi uçub dağılmışdır. Muxas qülləsi çay daşı və kirəcməhlulundan tikilmişdir. Daşların içərisində 1 x 0,5 x 0,5 metr ölçüdə iri düzbucaqlı sal (qaya daşı) daşlar da var. Tikintidə cərgə üsulu hörgüsündən istifadə edilmişdir.  Tədqiqatçılar qüllənin tikilmə üsuluna görə Bakı, Ramana və Nardaran qalalarına oxşadığını yazırlar.

Arxeoloq F.Qədirov 1965-ci ildə burada iki sahədə, qüllənin qərb və şərq divarlarının dibində kəşfiyyat qazıntısı aparmışdır. Qazıntı zamanı çoxlu sayda şirli və şirsiz, cızma naxışlı saxsı məmulatları (qazan, kasa, bardaq, boşqab, xeyrə və s.) tapılmışdır. Arxeoloq “Azərbaycanın şimal müdafiə istehkamları” əsərində göstərir ki, bu qala təxminən IX əsrdə tikilmiş, ondan XIV əsrədək istifadə edilmişdir. 

AYB-nin üzvü, şair-tədqiqatçı Y.Rzayev isə özünün “Oğuz abidələri” kitabında qalanın ilk öncə atəşpərəstlik təlimi və ayinlərini icra etmək üçün, həm də IX əsrdə yox, ondan çox-çox əvvəllər tikildiyini ehtimal edir. 

Muxas qülləsi tikinti xüsusiyyətlərinə və inşaat materiallarıan görə Qəbələ şəhəri müdafiə istehkamlarını xatırladır.

Tədqiqatçıların yekdil fikrinə görə, qüllə qarovul məntəqəsi kimi düşmən qoşunlarının hərəkətini müşahidə etmək rolunu daşımışdır. Orta əsrin gözətçi məntəqələri kimi Muxas qülləsi də yadelli işğalçılardan, qəfil basqınlardan qorunmaq üçün tikilmişdir. Qəfil düşmən basqınlarını ilk dəfə buradan görüb el-obaya xəbər verirmişlər. Bəd xəbəri tez çatdırmaq üçün gecə tonqallardan, gündüzlər tüstüdən və çaparlardan istifadə etmişlər.

Muxas qülləsinin təxminən 40 km cənub-şərq tərəfdə yerləşən qədim Qəbələ şəhəri xarabalıqlarının varlığına əsasən də demək olar ki, bu qüllə bir qarovul məntəqəsi kimi Qəbələ hakimlərinin əlində olmuş və şimal tərəfdən Daşağıl keçidi vasitəsi ilə olan hərbi təhlükənin qarşısını almaqda müşahidə əhəmiyyəti daşımışdır.

 

S.Mürvətqızı “525-ci qəzet”də çap olunmuş “Tolerant mühiti ilə seçilən Oğuz rayonu dini və milli dözümlülükdə nümunəvi bölgədir” məqaləsində yazır ki, “Tarixi mənbələrə görə, Böyük Qafqaz sıra dağlarından Azərbaycana keçmək üçün 13 dağ keçidi var. Onlardan ikisi Oğuz rayonu ərazisində yerləşir və həmişə də bu keçidlər fəal rol oynayıb. Tarixin müxtəlif dönəmlərində həmin keçidlər vasitəsilə yadellilər Azərbaycan ərazisinə hücumlar edib. Təsadüfi deyil ki, məsələn, Daşağıl keçidinin qarşısında Muxas qülləsi yerləşdirilib. Bu abidə eramızın VI-VII əsrlərinə aid müdafiə istehkamı rolunu oynayan, Alban dövlətinə xas olan bir abidədir. Yerli camaatın-Daşağıl əhalisinin dediklərinə görə, orada Qaravul dərəsində onların ilk keşikçi dəstəsi dururdu. Düşmən buradan hücum edəndə onlar tonqal yandırıb Muxas qülləsinə xəbər verirmişlər. Muxas qülləsindən bu xəbər tonqalla Malux qalasına ötürülürdü. Oradan da Aydınbulaq, daha sonra Göyçayın Gavur qalasına, oradan isə indiki Çuxurqəbələ ərazisində yerləşən Gavur qalaya məlumat ötürülürmüş. Beləliklə, həmin hücumdan cəmi 10-15 dəqiqə sonra Albaniyanın paytaxtında (Qəbələdə) məlum olurdu ki, şimal keçidini düşmənlər pozublar. Düşmənin qarşısını almaq üçün ilk hərbi dəstənin yerləşdirildiyi yer də Malux qalası (Muxas qülləsindən 10-15 km. cənubda yerləşən bu qala-şəhər e.ə.təxminən II əsrdə yaranmış, XIII-XIV əsrlərdə tənəzzülə uğramışdır-İ.V.) olub. Burada sayı 1000-1500 nəfərə çatan hərbi dəstə yerləşirmiş”.

 

Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, unikal bir məkanda mövqe tutan və  rayon tarixinin nişanələrindən olan Muxas qülləsi turistlərin xüsusi maraq göstərdiyi tarixi memarlıq abidələrindən biridir. Hər il buranı xeyli sayda yerli və xarici turist ziyarət edir. Zənn edirik ki, abidədə  təmir və bərpa işləri aparılarsa, yolu təmir olunarsa, ətrafında abadlıq işləri görülərsə, turistlərin sayı daha çox olar.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

 

(21.11.2025)

                                                                 

          

 

 

 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Şeir saatı rubrikasında bu gün sizlərə Ülkər Nicatlının şeirləri təqdim edilir.

 

Yığışdırıb aparmısan səbrimi,

Sözüm yoxdur daha sənə deməyə.

Gözlərimdə bir ev tikib həsrətin,

Əlim qalxmır qapısını döyməyə.

 

Xüsusilə oxumağı tövsiyyə edirik. Bəyənəcəyiniz şəksizdir.

 

Vaxtın olsa, bu yaralı misramın

Könlün alıb, göz yaşını silərsən.

Dəniz gözlüm, məni unut demişdin,

Sevmək özü unutmaqdır, biləsən.

 

Əminliklə deyirik, bəyənəcəksiniz. Xüsusən, sözümüz sevgi badəsi içənlər üçündür.

 

 

 

GÖRDÜM

 

Taleyin yolları azıb dumanda,

Göz yaşım can verir neçə gümanda.

Kövrək arzularım nicat umanda

Ümidin boynunu bükülü gördüm.

 

Səbrim daşa çırpıb öz yaddaşını,

Ocağım söndürüb köz yaddaşını.

Doldura bilmədim söz yaddaşını,

İçində nə qədər söz külü gördüm.

 

Bir kövrək çiçəyi qoxuyum-dedim,

Durub gözlərini oxuyum-dedim.

Bəxti bircə naxış toxuyum-dedim,

Ömrün ilməsini sökülü gördüm.

 

 

ANAMA MƏKTUB

 

Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,

Qayğılı qəlbinə qurbanam,ana.

Dünyanın ən böyük müqəddəsliyi,

"İncil"im, "Törat"ım, "Quran"ım, ana.

 

Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,

Yastığım bələnib sənin ətrinə.

Yenə də səpilir layla qoxusu

Ömür kitabının hər bir sətrinə.

 

Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,

Ömrü çiçəkləyib yuxularımın.

Sənin gəlişinlə həyat qapısı

Bağlanıb üzünə qorxularımın.

 

Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,

Köz düşüb üstünə xatirələrin,

Yuxunu yorğantək çəkir üstümə

Sənin nəvazişli, kövrək əllərin.

 

 

XƏZƏRİN PAYIZI

 

Mənim könlümdəki duyğular kimi

Bu payız günündə çırpınır Xəzər.

Ruhumdan ələnən söz qoxusunu,

Allah, bu dənizin sularına sər.

 

Sahilə can atan coşqun dalğalar

Vüsala tələsən könlüm kimidir.

Tufanlar içində boğulan qayıq

Uzaqdan əl edən ölüm kimidir.

 

Sənli xatirələr üşüyür burda,

Yenə ürəyimi həsrət dağlayır.

Dənizin üzünə qəriblik hopub,

Dalğalar hönkürür, sahil ağlayır.

 

Payız saçlarını sərib dənizə,

Ayrılıq havası qoxuyur sular.

Yuvatək boşalan sahillər üçün

Tənhalıq nəğməsi oxuyur sular.

 

 

YUXUSU ÜŞÜYƏN KÖRPƏ

 

Yurd uğrunda şəhid olub atası

Bu körpənin yuxusuna qar yağır.

Açılmayan dili üstə, İlahi,

"Ata"sözü qoxusuna qar yağır.

 

Vətən qədər tarixi var, yaşı var,

Bax üstündə uyuduğu mundirin.

Başqa dili anlamaz o, bilməz o.

Bu körpəni yurd dilində dindirin.

 

Böyüdükcə böyüyəcək dərdi də,

Ürəyindən ağrı-acı yığışmaz.

Öz ömründən asar ata şəklini,

Şəhid adı çərçivəyə sığışmaz.

 

Ta oxşamaz bu körpənin boyunu,

Döyüşdədir atasının qolları.

Bu körpənin xatirinə yol gəlir,

Uzaqlardan qələbənin yolları.

 

 

MƏNİ UNUT DEMİŞDİN

 

Dəniz gözlüm, məni unut demişdin,

Gözün aydın, sətir-sətir unutdum.

Gördüm səni unutmağa tabı yox,

Ürəyimi sənə xətir unutdum.

 

Sevgi mehi öpməz daha üzündən,

Dadı qaçıb ömür adlı bu yolun.

Götür mənim göz yaşımı, nə olar,

Öz əlinlə göz yaşını yu yolun.

 

Çatılıbdı qaşı sənli günlərin,

Xatirələr üzün tutub qəhərdən.

Bütün dünya ayrılığa yoluxub,

Sevgi köçüb sən yaşayan şəhərdən.

 

Vaxtın olsa, bu yaralı misramın

Könlün alıb, göz yaşını silərsən.

Dəniz gözlüm, məni unut demişdin,

Sevmək özü unutmaqdır, biləsən.

 

 

GÜNAH NAĞILI

 

Gözlərinin gözlərimə yazdığı

O məktubun gözlərindən gen düşək

Duyğuların əlifbası gizlidir,

Gəl bu gizli əlifbada görüşək.

 

Al ovcuna əllərimi şeirtək,

Xatirələr heca-heca oxunsun.

Sevgi-sevgi çiçəkləyən dodaqlar

Bir meh kimi yanağıma toxunsun.

 

Əl eyləyək ötüb gedən anlara,

Çıxarmasın bu sevgini yadından.

Bircə misra məktub yazaq Allaha

Bu bir anlıq xoşbəxtliyin adından.

 

Günahına qurban olum, ay Allah,

Bu günahım oğurlayıb ağılı.

Bələnibdir taleyimin ətrinə,

Sevgi dolu bu günahın nağılı.

 

 

BAYRAQ

 

Mənası uludur, hikməti dərin,

Qanından rəng alıb neçə min ərin.

Şuşa qalasını alan əsgərin

Təbəssümlə dolu üzüdür bayraq.

 

Ürəklər boyuna açıb qucağın,

Şərəf tarixidir ötən hər çağın.

Millətin qəlbində yanan ocağın

Heç vədə sönməyn közüdür bayraq.

 

Bir üzü Turandı, bir üzü Quran

Qalalar endirən, sərhədlər quran,

Oğul qəbri üstə səssizcə duran

Şəhid anasının gözüdür bayraq.

 

Şanlı zəfərinlə, Vətənim, tanın

Şəhid ətirlidir damarda qanın.

Qələbə soraqlı Baş Komandanın

Yurdda dalğalanan sözüdür bayraq.

 

Dağlarda qalmayıb nə duman, nə çən,

Şöhrətin boy verir zirvələrəcən

Bu torpaq uğrunda canından keçən,

Şəhid oğulların özüdür bayraq.

 

 

GÜLÜMSƏ, QADIN    

 

Sən həyatın sevgi fəslisən, 

Hər səhər alnından öpür mələklər,

Diksinir

içindəki xatirələr...

Dodağında bir öpüş,

gözlərində unudulmaq

qorxusu üşüyür.

 

Qar altında gülümsəyən

bənövşə kimisən bir az,

Ətrinə, məsumluğuna can atar

ruhunda səni gəzdirənlər

və səni fəth etmək istəyənlər...

 

Bir ömür 

canında balıq kimi çırpınar

fəth olunmaq arzusu,

utanarsan

işğal olunmuş arzulardan.

 

Sənin adına

hopub Tanrı qoxusu,

Sən bütün duyğuların

and yerisən, qadın.

Baxma ayrılıqlara,

vüsal sənin özünsən,

qoy fələk səni

qoxlamasın,

özündən özünə sarı

yeri sən, qadın

 

Adın çiçəkləyən yerdə

Tanrı gülümsəyir

hər gün, qadın.

Sən də gülümsə,

bəxti açılsın tənhalığın...

Üzü gülsün

daraqsız saçların,

duvaqsız acıların.

Gülümsə, qadın

Tanrı üşüyür...

 

 

HƏR GECƏ GƏLƏRƏM YUXULARINA

 

Sənsiz çətin ömrüm sevgi qoxuya,

Könlüm əsir düşüb bu lal qoxuya.

Həsrəti bir misra verib yuxuya,

Hər gecə gələrəm yuxularına.

 

Qurudub gözümün yağışlarını,

Ovudub alnımın qırışlarını.

Söküb ayrılığın naxışlarını

Hər gecə gələrəm yuxularına.

 

Bir ovuc ümidi səpib ağrıma

Könlümə deyərəm: – daha ağrıma.

Sənli arzuları basıb bağrıma

Hər gecə gələrəm yuxularına.

 

Ovcunda saxlayıb göy ahlarımı,

Bir gün qurudacaq gün ahlarımı.

Yollara döşəyib günahlarımı

Hər gecə gələrəm yuxularına.

 

 

SON QATAR

 

Tənhalıq sözündən yıxılıb ömrüm,

Üzü çiçəkləyib ayrılıqların.

Ürəyi qırılmış bir misrayam mən,

Yağırsan gözümdən sən narın-narın.

 

Mənim ümidimin könlünü almaz

Həsrətin saçımı oxşayan əli.

Şirin günahların çicək yeridir

Sənin kimi aşiq, mənimtək dəli.

 

Qollarım uzanan hicran yoludur,

Sənsizlik bu yolda şütüyən qatar.

Uzaqda bir vüsal kövrəlib mənsiz,

Gəl məni bir misra özümə qaytar.

 

Üzü qəm qoxuyur xatirələrin,

Gözümdə islanıb gözümün yaşı.

Sən gedən yolların sinəsi üstə

Öpür saçlarımı həsrət yağışı.

 

Ümid qatarının pəncərəsindən

Atdım əllərimi sənin dalınca.

Yenə bu vağzalda oturub ağlar

Son arzum səndən bir xəbər alınca.

 

Fələk də gözünü çəkmir nə vaxtdı

Mən gözü yaşlıdan, mən gözü nəmdən.

Götürüb üsüyən arzularımı

Son vüsal qatarı keçir sinəmdən.

 

 

KƏDƏR OCAĞI

 

Bu söz heykəlinin önündə çoxdan

Cavabsız məktuba dönüb qalmışam.

Bugünkü həsrəti yola salmamış

Yenə ayrılıqdan məktub almışam.

 

Sənin insafına yenə qar yağır,

O sevgi qoxulu yolların hanı?

Könlümü oxşayan qoşa misratək,

Boynuma sarılan qolların hanı?!

 

Sənsizlik qoxuyan qərib misralar

Gör necə üşüdür mənim qəlbimi.

Ovcunun içində tutrək əllərim

Kaş yenə çırpınsın göyərçin kimi.

 

Qərib bir nəğməyə dönüb,əzizim,

Daha ləzzəti yox sənsiz həyatın.

Kədər ocağıtək üşüdür məni,

Hər gün dodağımı isidən adın.

Sən də məni unutdun...

 

Sənə sarı qanad açan ürəyim

Köynək geyib gözlərimin yaşından.

Hər gün mənə məktub yazır ümidlər,

Gəlib çatmır dünyanın o başından.

 

Sən də məni hamı kimi unutdun,

Gedib durdun ayrılığın yanında.

Xatirələr üzün yuyur hər səhər

Yazmadığım misraların qanında.

 

Yığışdırıb aparmısan səbrimi,

Sözüm yoxdur daha sənə deməyə.

Gözlərimdə bir ev tikib həsrətin,

Əlim qalxmır qapısını döyməyə.

 

Asta oxu gözlərinə dolacaq,

Varaqdakı bu misralar külümdü.

Son qürurum dodağımı dişləyir,

Deyəmmirəm sənsiz qalmaq zülumdü.

 

Urəyimdə dəfn elədim yenə də

Eşq qoxulu qərib-qərib sözləri.

Məktub-məktub göy uzündə ağlayır

Yetim qalan bu sevginin gözləri.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.11.2025)

 

Nigar Xanəliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Dünən Beynəlxalq Muğam Mərkəzi qonaqlı-qaralı idi, burada Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun təşkilatçılığı və Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyinin dəstəyi ilə Şanlı Zəfərin 5-ci ildönümünə həsr olunmuş ədəbi-bədii tədbir və miniatür sənətinin incəliklərini əks etdirən “Kölgəsiz dünya” adlı sənədli filmin təqdimat mərasimi keçirilirdi.

 

Beynəlxalq Muğam Mərkəzinin əsrarəngiz binasına daxil olanda ilk olaraq diqqəti sərgi – çoxsaylı portretlərdən yönələn insanların baxışları cəlb edir, furşet masaları ətrafındakı şirin söhbətlər, televiziyaçıların və fotoqrafların sərasər əməyi diqqət çəkirdi...

Tədbirin açılışında Azərbaycan Respublikasının Dövlət Himni səsləndirildi. Şəhidlərimizin əziz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edildi.

Tədbirə açılış nitqi ilə başlayan Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun prezidenti xanım Aktotı Raimkulova qonaqları salamladı, Şanlı Zəfərin Azərbaycan xalqının birlik və iradəsinin təcəssümü olduğunu vurğuladı.

O qeyd etdi ki, 44 günlük Vətən müharibəsi zamanı əldə olunan Qələbə bütün Türk dünyası üçün ortaq qürur mənbəyidir.

Türk xalqlarını birləşdirən mənəvi körpünün təməlində mədəniyyətin dayandığını vurğulayan Fondun prezidenti, bu gün təqdimatı keçiriləcək “Kölgəsiz Dünya” sənədli filminin miniatür sənəti irsinin qorunması və yaşadılmasında xüsusi əhəmiyyət kəsb etdiyini qeyd etdi. Filmin ərsəyə gəlməsində əməyi keçən hər kəsə təşəkkürlərini bildirdi. Azərbaycan xalqını Şanlı Zəfərin 5-ci il dönümü münasibətilə təbrik etdi.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Gənclər Şurasının sədri Fərid Hüseynin aparıcılığı ilə keçirilən tədbir bədii proqramla davam etdirildi.

Proqram çərçivəsində Əməkdar artist Bəyimxanım Vəliyeva “Xudayar təsnifi”ni, gənc müğənni Xasay Şıxıyev “Ey vətən” mahnısını, tanınmış xanəndə Ayşən Mehdiyeva isə “Qarabağ” şərqisini ifa etdilər. Ramiz Qusarçaylının “Azərbaycan bayrağı” şeirini isə aktyor Tural Əhməd səsləndirdi. Həmçinin 3 nömrəli Uşaq-Gənclər İnkişaf Mərkəzinin rəqs qrupunun çıxışı nümayiş olundu.

Tədbirin ikinci hissəsində “Artel” şirkətinin art direktorları, “Kölgəsiz Dünya” sənədli filminin müəllifləri Afaq Məmmədova və Cəmilə Həşimova çıxış edərək ekran işinin ideya xətti, miniatür sənətinin bədii-estetik məqamları və filmin yaradılma prosesinə dair qeydlərini bölüşdülər.

Ardınca tamaşaçılara Azərbaycan miniatür sənətinin incəliklərini müasir kino dili ilə əks etdirən “Kölgəsiz Dünya” filmi nümayiş etdirildi.

Tədbirdə hökumət nümayəndələri, Azərbaycan Respublikasında akkreditə olunmuş diplomatik korpus təmsilçiləri, beynəlxalq təşkilatların, elmi qurumların və ali təhsil müəssisələrinin rəhbərləri, eləcə də müxtəlif nüfuzlu qurumların yüksək səviyyəli təmsilçiləri iştirak edirdilər.

Tədbir, Azərbaycanın Şanlı tarixinin təbliği və təşviqi istiqamətində atılan mühüm addımlardan biri kimi dəyərləndirilə bilər.

Tədbir sonu Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun prezidenti xanım Aktotı Raimkulovadan ayaqüstü müsahibə almaq istəyim isə baş tutmadı. Xanım hava limanına tələsirdi, Fondun Qazaxıstanda keçirəcəyi növəbti tədbirə yola düşəcəkdi. Bəli, Varşavada layihə icra et, gəl, bir günlük Bakıda bu tədbiri başa çatdır, dərhal da Qazaxıstana – digər layihənin icrası üçün üç. Fondun, onun rəhbərinin iş qrafiki belədir. Türk birliyi naminə atılan bu addımlar əlbəttə ki lazımınca qiymətləndirilməlidir.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.10.2025)

 

 

 

Nemət Tahir, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Qarabağ təmsilçisi

 

30 il öz qanında boğulan şəhərim!

 Simurq kimi öz külündən yenidən

 doğulan şəhərim!

Ağdam şəhərim, ağam şəhərim!

Külünə qurban, gülünə qurban!

Qurtuluş Gününə qurban, Ağdamım!

 

Ağdam Şəhərinin Günü –Azərbaycanın Milli Zəfərinin Xronologiyası

 

20 Noyabr – Ağdam şəhəri Günü, Azərbaycan xalqının qətiyyətinin, sarsılmaz iradəsinin və milli qürurunun təntənəsidir. Bu tarix, Prezident, Müzəffər Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin rəhbərliyi altında qazanılan möhtəşəm Vətən müharibəsinin ən mühüm siyasi-hərbi nəticələrindən biridir. Ağdamın taleyi, Azərbaycanın qədim tarixinin, faciəli işğal dövrünün və nəhayət, şanlı Zəfərinin güzgüsüdür. Lakin bu Zəfərin təməli, Vətən müharibəsində döyüşən, canından keçən igid Vətən övladlarının misilsiz fədakarlığı, Prezident cənab İlham Əliyevin Ali Baş Komandanlıq iradəsi ilə həyata keçirilən qəhrəmanlıq epopeyası ilə qoyulmuşdur. Onların xidməti əbədidir və bu gün qurulan Ağdam, məhz onların müqəddəs əmanətidir.

Ağdamın tarixi, onun etimologiyasından başlayaraq minillikləri əhatə edən zəngin bir keçmişə malikdir. "Ağdam" sözü qədim türk dilində "kiçik qala" mənasını verir. Bu, uzaq keçmişdə türkdilli qəbilələrin bu ərazidə yaşayaraq özlərini müdafiə etmək üçün məskənlər saldığını göstərir. Daha sonra, XVIII əsrin birinci yarısında Qarabağlı Pənahəli xanın ağ daşdan imarət tikdirməsi barədə əmr verməsi, bu sözə yeni, bədii məna qazandırmışdır: "günəş şüaları ilə nurlanmış işıqlı, ağ ev". Həmin imarət uzun müddət ətraf kəndlərin sakinləri üçün bir növ oriyentirə çevrilmişdi.

 

Ağdam rayonu 1930-cu ildə yaradılmışdır və 1094 kvadrat kilometr sahəni əhatə edir. Bu torpaqlar Qarabağ dağ silsiləsinin şimal-şərq ətəklərində, Kür-Araz ovalığının qərbində yerləşir. Ərazidə aparılan arxeoloji tədqiqatlar Ağdamın qədim insanların yaşayış məskənlərindən biri olduğunu sübut edir. Altı-səkkiz min il əvvəl, yəni Eneolit dövründə (e.ə. IV-VI minilliyi əhatə edir) burada yaşamış qədim əhali, artıq qədim əkinçilik və maldarlıq mədəniyyətinə bələd idi. Tapılan taxıl və üzüm dənələri yerli əhalinin oturaq həyat keçirdiyini və yüksək əkinçilik mədəniyyətinə malik olduğunu təsdiqləyir. Arxeoloqlar Üzərriktəpədəki tapıntılara əsaslanaraq, Ağdamı Qafqazda ilk şəhər tipli yaşayış məskənlərindən biri və Zaqafqaziyada ən zəngin abidələri olan yer kimi dəyərləndirirlər.

Ağdam uğrunda 42 gün davam edən döyüş 1993-cü il 23 iyul tarixində rayon ərazisinin 73 faizinin işğalı ilə başa çatmışdı. Ərazisi 1094 kvadrat kilometr olan Ağdamın 882 kvadrat kilometri, rayon mərkəzi ilə birgə 90 kəndi işğal olunmuşdu. İşğal nəticəsində 128 min insan məcburi köçkün həyatını yaşamağa məcbur edildi. Ağdam uğrunda gedən döyüşlər zamanı 6 mindən artıq insan şəhid olmuş, minlərlə insan yaralanmışdı.

İşğalçı Ermənistan qüvvələri Ağdamda vəhşilik törətmiş, 74 məktəbi, 271 mədəniyyət evini, bütün dünyada yeganə olan Çörək muzeyini və 99 klubu düşmən əlinə keçirərək, onları talan və məhv etmişdir. İşğaldan azad olunan Ağdam erməni vandalizminin şahidi olaraq haqlı olaraq "Qafqazın Xirosiması" adlandırılmışdır. Ermənistan coğrafi adları dəyişdirmiş, mülkiyyəti talan etmiş, əraziləri yandırmış və azərbaycanlı sakinlərə qarşı etnik təmizləmə törətmişdir.

Beynəlxalq ictimaiyyət bu təcavüzü pisləmişdir. 1993-cü il 29 iyul tarixində BMT-nin Təhlükəsizlik Şurası 853 saylı qətnaməni qəbul etmişdir. Qətnamədə "işğalçı qüvvələrin Ağdam rayonu və digər işğal edilmiş Azərbaycan ərazilərindən dərhal, tam və qeyd-şərtsiz çıxarılması" tələb edilmişdi. ATƏT-in Minsk qrupunun 9 ölkəsi də bu "hücumu qətiyyətlə pisləmiş" və "işğal olunmuş ərazilərdən qoşunların çıxarılmasına çağırış etmişdir". Lakin Ermənistan beynəlxalq qərarlara tabe olmaqdan yayındı.

30 illik işğala son qoyan Vətən müharibəsində əldə etdiyimiz qələbə, Prezident, Müzəffər Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin qətiyyəti və Vətən müharibəsində döyüşən Azərbaycanın igid oğullarının misilsiz qəhrəmanlığı nəticəsində mümkün oldu. Onların fədakarlığı, Ali Baş Komandanın ətrafında birləşməsi, sinələrini sipər etmələri sayəsində əsaslı şəkildə insan tələfatının qarşısı alınaraq , imzalanmış üçtərəfli bəyanata əsasən 2020-ci il noyabrın 20-də Ağdam rayonunun işğal olunmuş ərazisi Azərbaycana təhvil verildi. Bu, Vətən övladlarının döyüş meydanında qazandığı Zəfərin diplomatik təzahürü idi.

Prezident İlham Əliyevin təşəbbüsü ilə 2020-ci il noyabrın 26-da "Ağdamın azad olunmasına görə" medalı təsis edildi. Prezidentin sərəncamları ilə Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin 5.790 hərbi qulluqçusu bu medalla təltif olunmuşdur. Bu medal, Vətən övladlarının xidmətinin dövlət tərəfindən verilən ən yüksək qiymətidir.

Şanlı Zəfərimizin əbədiləşdirilməsi məqsədilə Prezident İlham Əliyevin 31 iyul 2023-cü il tarixli Sərəncamı ilə 20 noyabr Ağdam şəhəri günü kimi müəyyən edilmişdir.

Prezident cənab İlham Əliyev Ağdamın geri qaytarılmasından dərhal sonra "Böyük Qayıdış" proqramını elan etdi. O bəyan etmişdi ki, “Dağılmış Ağdam şəhəri erməni vəhşiliyinin şahididir. Biz Ağdam şəhərini bərpa edəcəyik, bütün kəndləri bərpa edəcəyik. Heç kimdə bu haqda şübhə olmasın”.

Bu bəyanatın əməli addımları Ağdama edilən çoxsaylı səfərlərdə və təməlqoyma mərasimlərində öz əksini tapdı:

* 23.11.2020: Prezident İlham Əliyev Ağdam şəhərində Dövlət Bayrağını ucaltdı və dağıdılmış Ağdam Cümə məscidini ziyarət etdi.

* 28.05.2021: Bu, böyük quruculuq hərəkatının başlanğıcı idi. Bərdə-Ağdam avtomobil yolunun, Ağdam şəhərində ilk yaşayış binasının, Ağdam Sənaye Parkının , Zəfər muzeyi və açıq hava altında İşğal muzeyinin təməlqoyma mərasimləri keçirildi. Həmçinin Ağdam şəhər 1 saylı məktəbin yeni binasının təməlqoyma mərasimi və Ağdam şəhərinin bərpasının təməl daşının qoyulması mərasimi bu gün baş tutdu. Prezident Pənahəli xanın sarayının yerləşdiyi imarət kompleksi, Qiyaslı məscidi və Şahbulaq qalası ilə tanış oldu.

* 13.02.2022: Ağdam Sənaye Parkında iki müəssisənin və "Park Forest Hotel Ağdam" mehmanxanasının təməlqoyma mərasimi keçirildi. 210 çarpayılıq Ağdam Rayon Mərkəzi Xəstəxanasının təməlqoyma mərasimi də bu səfər zamanı baş tutdu.

* 04.10.2022: Prezident Xıdırlı, Kəngərli, və Sarıcalı kəndlərinin təməlqoyma mərasimlərində iştirak etdi. Dəmir yolu və Avtovağzal Kompleksinin və "City Hotel Agdam" mehmanxanasının təməlqoyma mərasimləri də bu səfərlər zamanı baş tutdu. Xurşidbanu Natəvanın abidəsinin açılış mərasimi də bu tarixdə keçirildi.

* 24.12.2023: "AzərEnerji" ASC-nin "Ağdam" qovşaq yarımstansiyasının açılışı və Bərdə-Ağdam avtomobil yolunun açılışı baş verdi. Həmçinin, Xaçınçay su anbarı təmir-bərpadan sonra istifadəyə verildi.

* 25.04.2024: Azərbaycan və Qırğızıstan prezidentlərinin Ağdama səfəri çərçivəsində Ağdam Cümə məscidi bərpadan sonra açıldı. Ağdamın Xıdırlı kənd tam orta məktəbinin təməlqoyma mərasimi də bu səfər zamanı keçirildi.

* 10.05.2025: Ağdamın "Böyük Qayıdış" tarixində mühüm mərhələ – Ağdam Dəmir Yolu və Avtovağzal Kompleksinin və Ağdam Muğam Mərkəzinin açılışı baş tutdu. Eyni zamanda, Kəngərli kəndinin birinci mərhələsinin açılışı oldu və sakinlərlə görüşülərək evlərin açarları təqdim edildi. Kəngərli kənd tam orta məktəbinin və körpələr evi-uşaq bağçasının açılışları da bu tarixdə reallaşdı.

Ağdamın gələcəyi Prezident İlham Əliyevin siyasi iradəsi ilə hazırlanmış və Nazirlər Kabinetinin Qərarı ilə 2022-ci il 16 avqust tarixində təsdiq edilmiş “Ağdam şəhərinin 2040-cı ilədək inkişafına dair Baş planı”nda öz əksini tapır. Ağdam şəhərinin Baş Planı bütün işğaldan azad edilmiş rayonların içərisində ən birinci təsdiqlənmişdir. Baş Plan əsasında Ağdam azad edilmiş ərazilərin ən böyük, Azərbaycanın isə dördüncü böyük şəhərinə çevriləcək, burada 100 min nəfər əhalinin yaşayacağı planlaşdırılır. Şəhərin özündə 5 məhəllə nəzərdə tutulur.

Ağdam Sənaye Parkı  bu inkişafın iqtisadi mühərrikidir. Prezident İlham Əliyevin 2021-ci il 28 may tarixli Fərmanı ilə yaradılan bu park 190 hektar ərazini əhatə edir. Onun məqsədi Qarabağın sənaye potensialının reallaşdırılması və 938 nəfərin daimi işlə təmin olunmasıdır. Ağdam Sənaye Parkı rezident sayına görə Sumqayıt Sənaye Parkından sonra ölkədə ikinci ən böyük sənaye parkıdır. Parkda 28 sahibkarlıq subyektinə rezidentlik statusu verilib və hazırda 9 müəssisə fəaliyyət göstərir.

İnfrastrukturun inkişafı çərçivəsində Ağdam Dəmir Yolu və Avtovağzal Kompleksi 2025-ci il mayın 10-da açılmışdır. Bu kompleks gündəlik 800-1000 nəfər sərnişinin daşınmasına imkan verəcək və vahid nəqliyyat qovşağı kimi fəaliyyət göstərəcək.

Mədəni dirçəlişin simvolu olan Ağdam Muğam Mərkəzi 2025-ci il mayın 10-da açılmışdır. Bu mərkəz 474 yerlik konsert zalına və 615 tamaşaçı tutumlu açıq amfiteatra malikdir. Muğam Mərkəzi gənc nəsildə muğama sevginin aşılanmasında mühüm rol oynayacaq.

Ağdamın bərpası işləri çərçivəsində hazırda Kəngərli, Xıdırlı, Sarıcalı kəndlərində bərpa-quruculuq işləri davam edir və həmin kəndlərin birinci mərhələlərinin açılışları olmuşdur. Ağdamın yenidən məskunlaşdırılması proqramı çərçivəsində 2025-ci ilin oktyabr ayına qədər 825 ailə, yəni 3318 nəfər öz doğma torpaqlarına köçürülmüşdür.

18.07.2025 tarixində Ağdam şəhərində 1 nömrəli tam orta məktəbin binasının və 1 nömrəli körpələr evi-uşaq bağçasının açılışları, həmçinin Qiyaslı kəndindəki tarixi məscidin bərpadan sonra açılışı baş tutmuşdur.

 

Prezident cənab İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə həyata keçirilən bütün bu tikinti-quruculuq işləri, yenidən qurulan Ağdamın Vətən övladlarının igidliyi sayəsində bərpa olunan Azərbaycanın qürur mənbəyi olmasının ən aydın göstəricisidir.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.11.2025)

 

Redaksiyamızın poçtundakı növbəti yazı Ağstafa rayonundan göndərilib, müəllifi Ramiz Qarayazıdır. Tarixi mövzuda qələmə alınan hekayət yəqin ki marağınızı cəlb edə biləcəkdir.

 

 

RAMİZ QARAYAZI

İLAHİ ODUN HAMİSİ

 

Gözəl və heyrətli binaların divar və sütunlarında göyün, ulduzların və abad yerlərin, bitki və heyvanat aləminin surətləri aydın görünürdü.

Yüzillərdən bəri əzəmətlə şəhərin mərkəzində ucalan məbəd bütün ölkədə hərbçi silkinə məxsus yeganə “Atəş Aduran”[1] idi. Zərdüştiliyin silklərə məxsus cəmi 3 belə məbədi vardı ki, bunlar hərbçilər, kahinlər və əkinçilərin adı ilə bağlı idi. Sakar[2] məbədin sütunları arasında son bir neçə ildə baş verənləri xəyalından sürətlə keçirirdi. Şahlar şahından gələn qasid, ölkənin müharibəyə hazırlaşması, ordugahda, şahlar şahının çadırında qızğın mübahisə şəraitində keçən döyüşqabağı müşavirə, onun döyüşə müdafiyədə deyil, hücumda başlama təklifinin rədd edilməsi, atlı qüvvələrin ehtiyatda saxlanılması, döyüşün ağır məğlubiyyətlə yekunlaşması, şahlar şahının ölkənin şərqinə qaçması və şəxsi müdafiə dəstəsinin başçısı Bess tərəfindən öldürülməsi, ölkədəki xaos, məbədlərin qarət edilməsi, özünün həbsi, sürgünü, daha sonra yenidən Kiçik Madaya satrap təyin edilməsi, Keriftoda ellin məbədini inşa etdirməsi, Böyük İsgərdərin ordu başçısı Perdikka ilə qohum olması, yunanların Şərqə yürüşü davam etdirməsi və ölkənin tədricən özünə gəlməsini xəyalından keçirdi. Sakar ölkənin firavanlığına fikir verən şəxslərdən idi və onun qənaəti belə idi ki, əgər ölkədə torpaq əkilirsə, örüşə heyvan çıxarılırsa, emalatxanalardan metal cingiltisi gəlirsə, onda hər şey sürətlə düzələcəkdir.

Təxminən 3 ay əvvəl Böyük İsgəndər Şərqə yürüşə davam edəndə ölkədə təsərrüfatı bərpa etmək üçün şərait yarandı. İlk öncə Sakar Çiçest[3] gölündən ölkənin dörd tərəfinə uzanan bütün suvarma kanallarını təmir etməyi, eyni zamanda emalatxanasındakı ocağı qalamağa hazır bütün sənətkarlara bir aylıq kömür paylanmasını əmr etdi. İlk məhsuldan vergi yığılmayacağını bildirdi. Bu, insanlarda sabaha inamı və yaşam ümidini artırdı. Hər şey yolunda getdiyi vaxtda Böyük Madanın satrapı Beriaksdan gələn qasidin təklikdə ona dedikləri Sakarı dərin düşüncələrə qərq etmişdi. Bütün gecəni düşünmüş, səhər olunca qasidi Beriaksın yanına geri gördərərək qərarını bir qədər sonra bildirəcəyini söyləmişdi. Beriaksın qasidini yolladıqdan sonra ən etibar etdiyi şəxsləri bir-bir yanına çağırmış, onlarla təklikdə danışaraq müxtəlif istiqamətlərdə göndərmişdi. Sakarın nəzərdə tutduğu plan düşüncəsində qəti formalaşmışdı, amma həyata keçməsi bu gün dəqiqləşməli idi. Bunun üçün axşama qədər gəlməsini gözlədiyi şəxslərin ona kömək etməsi lazım idi. Onları isə razı salmaq üçün Sakar maqlar maqının köməyinə müraciət etməliydi. Elə möhtəşəm Azərgüsnasp məbədinə gəlişinin də səbəbi bu idi.

Sakarı düşüncələrdən aramla atılan addım səsləri ayırdı. Addım səsləri gələn tərəfə boylandıqda maqlar maqı Maqupatın[4] yaxınlaşdığını gördü, ehtiramla ona təzim etdi. Maqupat Sakarla görüşdü və onu öz otağına dəvət etdi. Otağa keçən Sakar ləngimədən sözə başladı:

— Məbədim, ölkəmizi yenə şər hədələyir. Böyük Madanın satrapı Beriaks Böyük İsgəndərə qarşı qiyam qaldırıb və məni də öz yanında dayanmağa dəvət edir. Mən sənin bu məsələ ilə bağlı hökmünü eşitməyə gəlmişəm.

Maqupat qısa düşüncədən sonra dedi:

— Sakar, Beriaksa bütün qəbilə və tayfalar rəfaqət etsə belə qalibiyyət kölgəli görünür, mən hələ dirçəlməyə çalışan ölkəmizin viranətini hesaba almıram.

Sakar başı ilə təsdiq işarəsi edərək davam etdi:

— Məbədim, günlərdir mən də bunu düşünürəm, Böyük İsgəndər geri qayıtsa ölkəmiz viran qalacaq, biz hətta üstün gəlsək belə ölkəmizin viranəti hələ çox çəkəcək. Amma mən başqa bir çıxış bilirəm. Mən, azad tayfaları dəvət etmişəm və onlar axşam burada olacaqlar, mən onlardan mənə kömək etməsini diləyəcəm və mən... Və mən Böyük İsgəndər qayıtmadan Beriaksı zərərsizləşdirməyə çalışacam. Əks halda bizim ölkəmiz viran olacaqdır.

Maqupat təlaşla Sakarın sözünü kəsdi:

— Sakar, sən nə danışırsan? Beriaks Böyük Madanın satrapıdır və sən ona qarşı yürüsən bütün dindaşlar səni lənətləyəcəklər, zira Böyük Mada hər zaman Kiçik Madanın Məbədi sayılıb. Səni təkcə dəsturlar və hirbadlar[5] deyil, bütün camaat lənətləyəcəkdir.

Sakar Baş Maqın sözlərini yarı təbəssüm, yarı intizarla dinlədikdən sonra dedi:

—Məbədim, mən elə bu barədə Sizinlə danışmağa gəlmişəm. Düşünürəm ki, Sizin rəhbərliyiniz ilə Azərgüşnasp məbədinin Şah Atəş Varahram olma zamanı artıq gəlmişdir. Eyni ayin ilə məni də “Ratu”[6] elan etsəniz onda mənim hər bir addımımı heç bir maq lənətləməyəcək, əksinə...

Baş Maq Sakarın sözünü yenə kəsdi:

— Mən görürəm ki sən hər şeyi düşünmüsən. Amma hər halda hər şeyi deyil! Bu ayin həyata keçirilsə Böyük İsgəndər səni bir zərdüşti olduğun üçün yaşatmaz.

Sakar gülümsədi:

— Məbədim, sözlərini inkar etmirəm, amma əvəzində viranət bu ölkəni cənginə almaz, mən hələ Şahlar Şahı qətl ediləndə hazır idim ölümə, Sakarlar gələr-gedər, vacib ölkənin dirçəlməsidir.

Baş Maq fikrə getdi. Sakar da sükutu pozmağa lüzum görmürdü. O, hər şeyi düşünmüşdü. Ratu elan ediləcəyi tədqirdə onun hökmü müzakirə edilməyəcək və Böyük Mada üzərinə getsə nə maqlar, nə əsgərlər, nə də xalq onu qınamayacaq, bunu vacib və gərəkli bilərək Sakara kömək edəcəkdilər. Əgər azad tayfalar da ona kömək edərsə, onda O, mütləq Beriaksı zərərsizləşdirə bilər və beləliklə Böyük İsgəndərin cəza dəstələri gəlmədən məsələ həll olunar. Baş Maq Sakarı düşüncələrdən ayırdı:

— Mən sənə kömək edəcəyəm, amma sənin nə iş görəcəyini bilmək istərəm.

— Məbədim, mən Ratu olaraq Beriaksı zərərsizləşdirməyə çalışacam, Həmişə Kiçik Mada hərbi, Böyük Mada isə mənəvi mərkəz olub, mən ratu elan olunacağım halda Böyük Mada bu üstünlüyü itirəcək, azad tayfalar da mənə kömək etsələr onda biz lap rahat öz vəzifəmizi yerinə yetirə biləcəyik.

— Hansı tayfalara müraciət etməyi düşünürsən?

— Məbədim, mən artıq bir neçə gün əvvəldən Kaduslara, Siraklara, Qarqarlara və Keravnlılara xəbər göndərmişəm. Onların başçıları bu gün axşam burada olacaqlar.

— Ümid edirəm ki, hər şey istədiyin kimi olacaq, amma Keravnlılar sənə kömək etməyəcəklər, onlar ulu Zərdüştdən sonra heç kimə nə etibar etmirlər, nə də tabe olmurlar.

— Mən isə ümid edirəm ki, Siz mənə yardım edəcəksiniz...

Həmin günün axşamı Azərgüsnasp yaxınlığında yerləşən evində Sakar qonaq qəbul edirdi. İlk gələn Çursin oldu. Çursin Hirkan dənizi[7] sahilindəki dağ yamaclarında yaşayan döyüşkən Kadusların başçısı idi. Orta boylu, enli sifətli, gur saqqallı Çursin Sakarla çox səmimi görüşdü. Onların tanışlıq tarixçəsi illər əvvələ gedirdi. Erkən gənclikdə bir yerdə dəfələrlə döyüşlərdə iştirak etmiş, qan qardaşı olmuşdular. Qavqameldə Çursin Kaduslardan ibarət hərbi dəstənin tərkibində Sakarın tabeliyində olmuş, sonralar Sakar sürgün olunarkən onu öz evinə dəvət etmişdi.

Köhnə dostların səmimiyyəti başa çatmamış Sakara Abakın və Sabarın gəlişi barədə məlumat verdilər. Sakar onları səmimi qarşılayaraq əyləşməyə yer göstərdi. Daha sonra bir nəfəri baş maq Maqupatı çağırmaq üçün göndərdi. Qonaqlar Baş maq gələnə qədər sərin meylər içərək yerlərini rahatladılar. Maqupat özünü çox gözlətmədi. Onun gəlişini görən Sakar və qonaqları ayağa qalxaraq ehtiramla təzim etdilər. Maqupat ona göstərilən yerdə əyləşərək qonaqların əhvalını sordu. Ümumi mehribanlıqdan sonra Sakara müraciət etdi:

—  Dəvət etdiyin hər kəs buradadırmı?

Sakar Keravnalıların gəlmədiyini bildirdi. Maqupat çox gözləmədən məsələnin mahiyyəti barədə danışmağa başladı. Beriaksın qiyam qaldırdığını və bunun ölkəyə səadət deyil, viranət gətirəcəyini bildirdi. Başçılara Novzudi mərasiminin keçirilməsinin zəruriliyini izah etdi. Bu vaxt həyətdə səs-küy qopdu. Səslərdən əsəblərin gərildiyi anlaşılırdı. Sakar üzr istəyərək çölə çıxdı və az sonra geri qayıtdı. Qapının yanında dayanaraq dedi:

—Məbədim, icazə verin Sizə keravnlıların başçısı Aşanı təqdim edim.

Qapıdan içəri ucaboylu, sarı-qəhvəyi saçları sıx hörülü, sinəsində zirehli döşlük, qollarında qolçaq, belindəki kəmərində qısa qılınc və xəncər asılı olan bir qadın daxil oldu. Bütün bu döyüş sursatı, sol gözünün altından dodağına qədər uzanan və ehtimal ki, vəhşi heyvan caynağının izi olan üç çapıq nəzərə alınsa, bu çox yaraşıqlı qadın hesab edilə bilərdi. Aşa otaqdakıları yüngül salamlayaraq ona göstərilən yerdə əyləşdi. Maqupat sözünə davam etdi. Sakarın planını bütün incəliyinə qədər anlatdıqdan sonra Sakara danışması üçün işarə etdi. Sakar qısa, lakin məntiqli danışdı:

—Mənim tabeliyimdə 8 min piyada və 2 min atlı var. Siz mənə yardım etsəniz mən Beriaksın 15 min piyada və 5 min atlıdan ibarət qüvvələrini zərərsizləşdirməkdə çətinlik çəkmərəm. Buna Şah Atəş Varahram tərəfindən mənim Ratu elan edilməyim də kömək edəcəkdir.

Sakar dediklərinin necə qarşılanmasını bilmək üçün dəvət etdiyi şəxsləri süzməyə başladı. Kadusların başçısı olan Çursin sakit görünürdü. Yalnızca gözlərinin içindəki parıltı və əli ilə saqqalını sığallaması qarşıdakı savaşa qatılacağına işarə edirdi. Kaduslar çox döyüşkən tayfa idilər. Hələ Kir hakimiyyət üçün babası Astiaqa qarşı qiyam qaldıranda kaduslar Kiri dəstəkləmişdilər. Məhz kadusların yardımı ilə Kir hakimiyyəti ələ almağa müvəffəq olmuşdu. Bu hadisədən sonra kaduslar ən yüksək mövqe sahibinə çevrilmişdilər. İllər boyu dövlətin ən yüksək dairələrində kaduslar hər vaxt sayılıb-seçilmiş, onların sözünə etibar edilmişdi. Amma zaman keçdikcə bu bəzi fars əyanlarını narahat etməyə başlamışdı və onlar bu birliyi pozmaq üçün hər vasitədən istifadə etməyə çalışırdılar. Kserksin Yunanıstana yürüşü zamanı kaduslar Kserksin bir çox addımlarına qarşı çıxdılar ki, bu narazı əyanlara əla bəhanələr verdi. II Daranın hakimiyyət dövründə Kaduslar qanundan kənar elan edildilər və onlar üzərinə dəfələrlə nizami ordunun dağıdıcı yürüşləri oldu. Bu yürüşlərin nəticəsində Kaduslar Hirkan dənizinin sahilində yerləşən öz doğma yurdlarından dağlara çəkilmək məcburiyyətində qaldılar. Uzun illər onlar sakit və təcrid olunmuş həyat sürdülər və yalnız III Daranın hakimiyyəti vaxtı Sakarın vasitəçiliyi ilə Kadus döyüşçüləri yenidən Şahlar Şahının qoşununda yer aldı. Böyük İsgəndərin yürüşü zamanı Kaduslar III Daraya ən sona qədər etibarlı qalan yeganə tayfa oldular ki, Şahın öldürülməsindən sonra camaatı qırğına verməmək üçün onlar yenidən keçilməz dağlara üz tutmuşdular. Lakin Sakar Çursinlə daimi əlaqə saxlayır və ölkənin qüdrətinin Kaduslarla ittifaqda olduğunu düşünürdü.

Abakın üz ifadəsindən heç nə anlamaq olmurdu. Qarayanız olmasına rəğmən sarı-qırmızı saqqalı üzünə qəribə görkəm verirdi. Abak Araz çayı ilə Arpaçayı arasındakı ərazidə yaşayan Şirak tayfasının başçısı idi. Bu vaxta qədər nə onların ərazisi, nə də əhalisi heç bir dövlətə tabe olmamış, azad və mümkün olduqca sakit yaşam sürmüşdülər. Sakar Böyük İsgəndərlə müharibədə Şiraklarla ittifaqda olmuş,  həmin vaxt hələ tayfa başçısının oğlu olan Abakla tanış olmuşdur. Döyüşlərin birində tayfa başçısı Quşar öldükdən sonra onun böyük oğlu Abak tayfa başçısı seçilmişdi. Şiraklar piyada döyüşürdülər, silahları qısa nizə, qılınc və kamandan ibarət olurdu. Döyüş zamanı zireh və qalxan istifadə etmir, bunu əlavə yük hesab edirdilər. Əvəzində hər bir Şirak döyüşçüsünün yanında ona çox etibarlı iti olurdu. Bu itlər xüsusi olaraq döyüş üçün yetirilirdilər və döyüşlərdə sahibi ilə birlikdə düşmənə qarşı mübarizə aparırdılar.

Seyrək saqqallı, sarışın və çox yaraşıqlı olan Sabar Qarqarların başçısı idi. Qarqarlar dağ əhli idilər və müharibə olmadığı dövrlərdə çox təsərrüfatcıl və zəhmətsevən olurdular. Lakin ehtiyac yarananda onlar kotan və çomağı asanlıqla nizə və qılıncla əvəz edirdilər. Simalarında daima bir təbəssüm sezilirdi, hətta döyüşdükləri zaman belə bu təbəssümün simalarında olması, onların düşmənlərini çılğına döndərirdi. Qarqarlar Keravna ilə qonşu idilər və onları aradakı dağ bir-birindən ayırırdı. Sakar, Qarqarların bu ittifaqda olmasına çox böyük üstünlük verirdi.

Gəldikdən bəri Aşanın simasındakı ifadə dəyişmədən qalmışdı. O, tayı-bərabəri olmayan və yalnız qadınlardan ibarət olan döyüşkən Keravnlıların başçısı idi. Əfsanəyə görə onlar bu vaxta qədər heç vaxt yenilməmişdilər. Keravnlılar xırda əkinçilik və xırda maldarlıqla məşğul olur, ov edir, geyinəcəkləri isə vəhşi heyvan dərisi ilə təmin edirdilər. Qədim ənənəyə görə hər il Novruz mərasimləri zamanı onlar qurbanları ilə birlikdə Qarqarlarla onları ayıran dağa qalxır, orada müxtəlif ayinləri keçirir, qaranlıq düşdükdə isə eyni məqsədlə oraya gələn qarqarlarla yatırdılar. Mərasim bitdikdən sonra yurdlarına qayıdan Keravnlılar, oğlan doğduqda onu Qarqarlara verər, hər bir Qarqar onlara gətirilən körpəni oğlu bilib böyüdərdi,  qız doğduqda isə özlərində saxlayardılar. Yeni doğulan qız uşaqlarının sağ döşünü yandırırdılar ki, iş görəndə, xüsusi ilə nizə atanda rahat olsun.

İlk olaraq Çursin danışdı. O, Sakarla birlikdə olacağını və tabeliyindəki min atlı ilə 3 min piyadanın Sakarın tabeliyində vuruşacağına söz verdi. Abakla Sabar da qısa danışdılar. Abak bildirdi ki, Sakarla birlikdə vuruşmaq ona xoşdur və döyüş üçün iki min piyada sadəcə əmr gözləyir. Sabar yalnızca üç yüz atlısının və mindən bir az artıq piyadasının olduğunu bildirdi. Sakar cavab üçün Aşaya baxdı. Aşa üzündəki donuq ifadəni dəyişmədən sözə başladı:

—Satrap Sakar, səni şəxsən tanımasam da haqqında çox eşitmişəm, sənin əvəzolunmaz döyüşçü və ağıllı başçı olduğun barədə çox danışıblar. Sizlər yəqin bilirsiniz ki, çox illər əvvəl ulu Zərdüşt bizim böyük Anamıza xeyir-dua və Aşa adını mükafat edib ki, hər bir başçı bunu miras olaraq qəbul edir. Mən sənin evində, səni təhqir etmək istəmirəm, lakin pis ağızlar sənin Zərdüştdən üz döndərdiyini və Keriftoda İsgəndərin tanrılarına məbəd tikdiyini deyirlər. Əgər bu belədirsə, böyük Maqupat səni Ratu elan etmək üçün mərasim keçirməzdi, ona görə də bu məsələyə aydınlıq gətirməyini istəyirəm.

Sakar cavab vermək istədikdə Maqupat onu qabaqladı:

—Başçı Aşa, mən düşünürəm ki, sizə cavab verə bilməyəcəyik, çünki, sizin şübhələrə aydınlıq gətirəcək cavablar başqaları üçün zülmət gətirər.

Sakar Maqupata baxaraq dedi:

—Məbədim, mən məqsədlərimizin həyata keçməsi üçün bu vaxta qədər heç nəyi əsirgəməmişəm, məni bu yolda heç nə qorxutmayıb, indi də mənimlə birlikdə olanların mənim haqqımda aydın təsəvvürə malik olmasını istəyirəm. Bu vaxta qədər ikimizə aid olan sirrin azad başçıların da bilmə vaxtı gəlmişdir. Bəli, mən Keriftoda İsgəndərin tanrıları üçün məbəd tikdirmişəm. Lakin bu, nə mənim inancımın dəyişməsinə, nə də belə bir inşaatla İsgəndərin gözünə girmək kimi alçaq bir məqsədə xidmət etmir. O məbəd, bizə daha ali məqsəd üçün lazım idi. Siz hər biriniz İsgəndərin Persopolda məbəd və kitabxananı yandırma əmri verdiyini eşitmisiniz. Əlavə olaraq İsgəndərin əmri ilə müqəddəs kitabımızın bütün nüsxələri də məhv edilməli idi. Mən ulu Zərdüştün davamçısı olan Qaumatdan qalan nüsxəni qorumaq üçün yunan məbədindən etibarlı yer düşünə bilmədim, zira onlar hər yeri axtararaq onu məhv etmək istəyirdilər. Keriftodakı məbəd bu məqsədlə inşa edilib. Əgər bu kitabəni görmək istəsəniz, biz istənilən vaxt Keriftoya gedə bilərik.

Sakar sözünü bitirdikdə Aşa üç min atlı ilə onun əmrində olacaqlarını bildirdi.

Bir neçə gün sonra Azərgüsnaspda Novzudi mərasimi keçirilirdi. Məbədin 9 sütunu altında dayanmış 9 dəsturun hər birinin əlindəki qabdan od dilimləri yüksəlirdi. Məbədin mərkəzində isə Maqupat və Sakar dayanmışdı. Maqupat mərkəzdəki atəşgah qarşısında dayanmışdı, asta və aram səslə dua oxuyurdu, sağ əli dizi üstə dayanan Sakarın başında idi. Dua başa çatdıqdan sonra Maqupat Sakara dedi:

—Odlar odunu zəfər oduna çevirmək məqamıdır.

Sakar qalxaraq birinci dəstura yaxınlaşdı. Birinci dəstur:

—Şərafətli yaradan və müdrik ağa olan Ahura Mazdaya inanırsan?

—Bəli!

Sakar dəsturdan aldığı odu Maqupata verdi, o isə öz növbəsində qabdakı alovu atəşgaha atdı. İkinci dəstur:

—İnsanlara doğru və pak yol göstərən Zərdüştə Ahura Mazdanın yeganə elçisi olaraq inanırsan?

—Bəli!

Üçüncü dəstur:

—Mənəvi aləmə və insan taleyinin bu aləmdə necə olacağına təsir edən Xeyir və Şər ruhun varlığına inanırsan?

—Bəli!

Dördüncü dəstur:

—Ahura Mazda tərəfindən təyin edilən həqiqət və harmoniya qanunu olan Aşaya inanırsan?

—Bəli!

Beşinci dəstur:

—Hər bir insana xeyiri şərdən ayırmaq imkanı verən, əsasında inam və şüur olan insan mahiyyətinə inanırsan?

—Bəli!

Altıncı dəstur:

—İnsan şəxsiyyətinin açılması və inkişafı pillələri olan yeddi Ameşaspendə inanırsan?

—Bəli!

Yeddinci dəstur:

—İnsanların bir-birinə qarşılıqlı dəstəyi, ehtiyacı olanlara yardım və kömək olan Dadodaheş və Aşudada inanırsan?

—Bəli!

Səkkizinci dəstur:

—Ahura Mazdanın yaratmış olduğu təbiət ünsürləri olan od, su, külək, torpaq və canlı təbiət olan bitki və heyvanatın müqəddəsliyinə və onları himayənin mütləqiliyinə inanırsan?

—Bəli!

Doqquzuncu dəstur:

—Savşiantın başçılığı və bütün düzgün insanların əməyi ilə Ahura Mazdanın mütləq qələbəsinə və şərin tamamilə məhv ediləcəyinə inanırsan?

—Bəli!

Sonuncu-doqquzuncu od da atəşgaha əlavə edildikdən sonra Maqupat uca səslə dedi:

-Sakar! Bu gündən sən İLAHİ ODUN HAMİSİSƏN! Şah Atəş Varahramın mənə verdiyi səlahiyyətlə səni Atropat adlandırıram...

Bu sözlə Maqupat əlində tutduğu Farohar nişanlı tacı Atropatın başına qoydu.

 

***

Novzudi ayinindən təxminən 3 həftə sonra toz-torpağa bulaşmış, küləyin və günəşin təsirindən siması yanmış bir atlı Qazakanın qala qapılarına doğru sürətlə at çapırdı. Qapıya yaxınlaşdıqda uca səslə Ratudan xəbər gətirdiyini bildirdi. Atını şəhərin mərkəzi meydanına tərəf sürən çapar meydanın gündoğan tərəfində ucalan Azərgüsnasp məbədinə yaxınlaşdı. Qarşısına çıxan ilk dəsturdan Maqupatı sordu. Maqupat atəşgahın yanında idi və çapar qoynundan çıxardığı naməni ona uzatdı. Baş Maqın işarəsi ilə çapar atəşgahı tərk etdikdən sonra tez naməyə baxdı. Sətirdən sətirə keçdikcə simasında təbəssüm izləri görünürdü. Döyüş, Böyük Mada əsgərlərinin Ratuya qarşı vuruşmaq istəməməsi ilə başa çatmış, Beriaks əsir düşmüşdü. Atropat zəfərlə geri qayıdırdı!

Maqupat məbəddən çıxaraq meydana doğru baxdı. Meydan insanla qaynayırdı, maldar və əkinçilər məhsullarını təklif edir, sənətkarlar dayanmadan sifariş yerinə yetirir, ovçu və balıqçılar qənimətlərini tərifləyirdilər. Hər kəsdə bir huzur hiss olunurdu. Bu huzur, ilahi od kahini olan Maqupat və ilahi od hamisi olan Atropatın əməkləri ilə daha da möhkəmlənmişdi.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.11.2025)

 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Şeir saatı rubrikasında bu gün növbə gənc şair Nizami Bayramlınındır.

 

 

MƏHKƏMƏ

 

Mən də insanam, möhtərəm hakim,

mən də insanam,

sizin məni təsəvvür etdiyiniz qədər yaradılmışam,

bəlkə də, elə qarşınızdakı, kağızda göstərilən cinayəti

etmək üçün doğulmuşam.

İndi sizə möhtərəm deyəcək qədər acizəm,

Acizliyimi sübut edəcək qədər çarəsiz…

 

bilmirəm ki, nədən başlayım…

atamın üç oğlu,

mənim isə cəmi üç günahım var.

Yəni mən atamın kiçik,

özümün böyük günahıyam,

oğurluğumu üzərimə götürüb,

doğruluğumu sübut edirəm deyə,

bu gün cəza kürsüsündəyəm.

 

Möhtərəm hakim,

dünya bir körpənin üzündəki təbəssüm boyda kədərdən ibarətdir,

kədər isə nələrdən ibarətdir, onu nə qanun,

nə də siz bilirsiz.

Cəza kürsüsündə olanlar, Tanrının belə sevindiklərinə kədərlənirlər!

Təəssüf hissi keçirmirəm, ona görə ki,

cinayətimin cəzasını özüm çəkirəm,

cəzam qədər cinayətim olmadığı üçün

təəssüf hissi keçirirəm, möhtərəm hakim!

 

Əgər sizin yerinizdə olsaydım,

susardım, hakim…

susardım…

 

 

TUT AĞACI

 

Yadımdadı uşaqlığım,

bir ağac vardı həyətimizdə

atamın nifrət etdiyi,

mənim kölgəsinə oynadığım,

anamın özünü asdığı,

qardaşımın baxıb ağladığı.

 

Kiminin qəzəbi,

kiminin sevinci,

kiminin ölümü,

kiminin göz yaşı idi bu ağac.

 

Atam sevgisini

mən oyuncağımı,

anam həyatını,

qardaşım anasını itirmişdi…

 

Bir gün evimiz o qədər soyuq idi ki,

atam o ağacı kəsib odun elədi.

Mən onda anladım,

atamın anamı unutmadığını.

 

O gün atam anamı

biryolluq qaytardı evimizə,

silib həyətimizin xatirəsindən.

 

 

YARIMFİNAL

 

Fikirli olarsan,

Gəlib ayağının yanından keçər başına dəyməyən daş.

Deyirəm ki, kaş Edison lampanın yerinə başqa bir şey icad eləyərdi.

Onun dövründəki insanların dərdi

İşıq deyildi.

 

Fikirli olarsan,

Sənə fikir verməzlər-əlifbanın sonuncu hərfi kimi yavaş səslənərsən.

Həvəslənərsən-dünyanın qurduğu oyunların tələsinə düşmək üçün.

Bir də görərsən ki, yarımfinaldasan.

 

Fikirli olarsan,

Fikrində olanların qurbanına çevrilərsən.

Sol çiynindəki mələklə başın söhbətə qarışar.

Sağ çiynindəki mələk danışar öz-özünə.

Qulağına səs gələr-kaş ki, toplananların yerini

dəyişəydim.

 

 

BU EVDƏ 10 NƏFƏR YAŞAYIRDI

 

Kəndimizin mərkəzində yerləşir bu ev.

Bir vaxt insanların,

İndi isə sükutun daha çox danışdığı otaqları var.

Saat əqrəbinin çıqqıltısının eşidilmədiyi,

Səs-küyün otel bilib yaşadığı bu evdə

10 nəfər yaşayırdı!

 

Əvvəl bir müəllimim gəlin köçdü,

Sonra bir müəllimim öldü bu evdə.

saatın əqrəbinə fürsət yaratmaq üçün

Dəridən-qabıqdan çıxdı bu evin adamları.

Pəncərələri belə tənhalıqdan bezib,

Bar-bar bağırır küləyə.

 

Adamsızlığın soyuqluğundan zəlzələni bəhanə edir,

Tir-tir əsir şüşələri.

Sobası üşüyür, qapısı darıxır,

 

Diqqət mərkəzindən nə qədər uzaqda olsa da,

Kəndimizin mərkəzində yerləşir bu ev.

Müəllimimin ölümündən dərs götürmüşdü özünə,

Kərpic-kərpic tikilmişdi,

Misra-misra sökülür.

 

 

MONİKA, PƏLƏNGİN BAŞINI ÇEVİR

 

Unutmaq fərziyədir, unudulmaq qorxudur,

Reallıq yaşamaqdır, istəməklə düzəlir.

Düşünmək ehtirası həqiqətdən yaranan

Ümid bataqlığıdır.

Dünya, günəşi söndür, yandır qaranlığını,

Görək kim tez unudur, görək kim kimi sevir…

 

Monika, pələngin başını çevir!

 

Gələn də bir daş atır, gedən də bir daş atır,

Otağın mənzərəsi səssizlikdən pozulur.

Yaşayanlar öldürür, öldürənlər yaşadır,

Kim yadına salar ki?

Ziyarətdən yetimdir, yüz ildir bir ölümdən

Tanrı da qoruyammır xaraba qalmış evi…

 

Monika, pələngin başını çevir!

 

Bizim həyatımızı iki yerə bölüblər,

Görünən tərəfində biri var, biri yoxdur.

Ömür başlamamışdan almalar çürüyüblər,

Nuş olsun yeyənlərə!

Tök daşı ətəyindən, çıxma daha quyudan,

Get, öldürmək istəsən, balaca şüşədədir.

Bəlkə, milyon nağıldan xilas edəsən divi…

 

Monika, pələngin başını çevir!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.11.2025)

 

 

 

Şəfa Vəli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

(“Düşüncə döngələri” silsiləsindən IX yazı)

           

            -Mən bütün dünyadan küsəndə, yadıma sən düşürsən...

            -Mənsə, dünyanı  sevəndə, hələ yaşamaq istəyəndə adını pıçıldayıram...

            -Hansımız haqlıyıq?-dedi oğlan.

            -İkimiz də...-gülümsədi qız.

            ...Və onlar ikisi də bilirdilər ki,  dünya fani, insan gəldi-gedər, ömür yolu üzü bircə yana, özü də, gedər-gəlməzdir...

           

            ***

            Tanış gəldimi bu rəsm?  Bilirəm, hamımız bu rəsmin qəhrəmanı, rəssamı, baxıb heyran olanıyıq. İncəsənət bir ana olsaydı, bütün balalarını başına yığıb onlara rəsmdən danışsaydı, mahnı oxusaydı, onlara bayatı çəkə-çəkə yaxası butalı nimtənələr, çiyni çinli arxalıqlar tiksəydi, nə olardı? Hə, yenə söz qalib gələrdi! Dolayısı ilə, incəsənətin bütün balaları ondan söz əmir!  Ədəbiyyat budur!

           

            ***

           

            Təranə Vahidin röyalarında söz elə eynidir - tanıdığımız. Hərdən Təranə Vahid yaradıcılığının qapısını döyür,  qonaqpərvərliyini bildiyimizdən ərk eləyir,  fəlsəfəsindən nuş edirik. Sonra da günlərlə düşürük düşüncə döngələrinin canına. Yüyürhayüyür, qaçhaqaç ki, özünə çatasan... Ay çatdın ha!   Siz elə bilirsiniz ki, nağıllarda bizi aldadıblar “fikir hər şeydən yüyrəkdir” deyəndə? Yox... Biz özümüz özümüzü aldatmağa meyilliyik. Bizdən öndə gedən bizdir fikrimiz.

 

            ***

           

            Bu noyabrda Təranə Vahidin yaradıcılıq qapısından içəridə qısa hekayələr tapdım. “Sarı ovqat”a büründüm, Telli arvadla birgə ömür boxçamı açdım, içindəkilərə baxıb o ki var ağladım.  Anamın  saçlarına təzə-təzə dən düşəndə şeirlərindən birində yazmışdı: “Saçımda ağ kağızın boz kölgəsi...”    Mən də şeirimdə arzu tutmuşdum: “...O kölgə heç canlanmasın!”  Ömür boxçamda  bu payız nə axtarsam, əlimə bu iki misra gəldi. Ağladım.  Sonra kiridim, elə Telli arvad kimi qıvraqlaşdım, durub eşiyə çıxdım, Şəkinin nəm havasından doyunca çəkdim ciyərlərimə, baxdım zəfəranların çiçək açmağı unudan yaşıllığına, onların başını sığallayan sapsarı zoğal yarpaqlarına və Telli arvadın dediyini dedim: “Adam da bu gözəllikdə dünyanı qoyuf ölərmi?!”

 

            ***

 

            “Sevginin şəkli” qoyub qısa hekayələrindən birinin adını Təranə Vahid.  “Fırça toxunmamış ağ kətan sevginin şəkli idi...”-yazıb.  Bundan sonrasını xatırlamaq istəməyib. Yoxsa o da bilirdi ki, həmin kətan ünvanına çatmamış rəssam peşmanlayıb. Əl dəyməmiş, bəmbəyaz sevgi şəkli olmaz ki! Bu bütövlükdə, bu mübhəmlikdə sevginin özü olar. İnsansa sevgini öz bildiyi kimi “düzəltməyə”, “rəngləməyə” qadir olduğunu sanır. İnsan  nəfsi sevgini olduğu kimi qəbul etməz ki!

            Sevməyin peyğəmbərlik olduğunu hayqıran səslə razıyam amma... (“Səs” hekayəsi).   O boyda Eynşteyn  soyadını verməkdən imtina etdiyi, sevmədiyi, böyüməsi üçün qohumlarının üstünə atdığı qızına ünvanladığı məktubunda  yazırdı: “Kainatda ən böyük güc sevgidir!”  Məncə, Dino Bussati Eynşteynə ironiya etdiyi hekayəsini yazanda özünü Lieserl`in yerinə qoymuş, yazıçı hünəriylə  dahidən qisasını belə almışdı. Nə isə... Eynşteyn Vestministrdəki saata baxaraq nisbiliyi anlayanda düşünən insan olmağın  zirvəsinə qalxmış, qızına yazdığı məktubda üzrxahlıq  etmək əvəzinə sevgini öyəndə peyğəmbərliyə umsunmuşdu...

 

            ***

 

            “Təbəssüm” hekayəsində Təranə Vahid itirilən insanlığın harada gizlədilməsi haqqında ipucular verib.  Və mən yenə Tolstoy babanın öz obrazı olaraq yaratdığı Levin`i xatırladım. O Levin ki,  həyatı hər rəngiylə görməyi bacarırdı. Həyatın hər künc-bucağı haqqında düşüncələrə dalırdı. Problemləri tanıyır, onları həll etməyə çalışır, bacarmayanda da geri durmur, başqa üsulları sınaqdan çıxarırdı.   “Anna sevimli obrazımdır” deyənləri anlamadığım bundandır.  Düzdür, Tolstoy babaya Anna kimi mükəmməl ədəbi obraz yaratdığına görə təşəkkür düşür, amma Levin daha gözəl, işlənməsi üçün daha çox vaxt və düşüncə tələb edən obrazdır axı. Buna görə Tolstoy babaya təşəkkür etmək azdır. Ayrı nəsə etməliyik onun üçün. Adı çəkiləndə ehtiramla gülümsəmək... Hə, bu, təşəkkürdən daha uca mükafatdır!

            Təranə xanım bizə bu ipucuları verir: Anna`nı tanıyın, Levin`i anlayın. Yoxsa hər şey tərsinə dönəcək, xüsusən, gənc qızlarımız Anna`nı anladığını düşünəcək, Levin`i tanımayacaq. İnsanlıq uçuruma doğru bir addım daha yaxınlaşacaq...

           

            ***

 

            Hamımızın bildiyi nağıldır “Həqiqətlə yalan haqqındakı ən gerçək nağıl”. Bilirik, amma hər gün unuduruq. Bu nağılı hər gün yenidən xatırlamağa ehtiyacımız var. Təranə Vahid yazıçı missiyasına sadiq qalaraq bizə bunu xatırlatmağa tələsib.

            “Adam əlçatmazları arzulayanda yaxınlığındakı reallığı qəbul edə bilmir”. Narıngül Nadirin “Çilli qız” povestindədir bu cümlə.   Yəni bəzən özümüz həqiqətlə yalanın yerini dəyişirik ki, guya xoşbəxtlik uyduraq özümüzdən.  Bir anlamda xoşbəxtlik yalanın ən böyüyü deyilmi? Həqiqət olaraq qəbul etsək, bu iki sözü əzbərləməliyik: “Xoşbəxtlik individualdır!”   Xoşbəxtlik zövq məsələsidir və “zövqlər müzakirə olunmaz”. Belə də deyə bilərik. Gördünüzmü, xoşbəxtlik haqqında belə, uydura-uydura söhbəti “n” qədər uzatmaq mümkündür.  Qısa yazaq, oxucular xoşbəxt olsun!

 

            ***

 

            Təranə Vahidin “Ovcumdakı güzgü” qısa hekayəsi analara həsr olunub.  Gəncəçayın sahilində, Abbas Səhhətin məzarı olan adsız parka darvazası açılan bir köhnə məhlədə kirayədə qalırdıq. Ev sahibəmizin yaşı səksəni ötmüşdü. Sonra başqa evə köçdük. Günlərin bir günü ev sahibəmizin qızı anama zəng edib ki, “anam ölüm ayağındadır, səni arzulayır”. Anam gedib.  Yaşlı qadın gözlərini aça bilmirmiş. Deyiblər: “Gəldi arzuladığın...” Qadın  əlini irəli uzadıb. Anam əlini qadının ovcuna qoyub. Qadın anamın əlini barmaqlarıyla yoxlayıb, sonra  dərindən nəfəs dərib, deyib: “Hə, odur... Onun əlidir. Qabarından tanıdım”.  O axşam qadın son nəfəsini verib...

            Hekayədir, hətta romandır qabar əllər...  Harada onlardan danışılsa, bilin ki, söhbət analardan gedir.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.11.2025)

 

 

)