İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Teleserialları xoşlayırsız?

Şəxsən mən çox az teleserial olar ki bəyənim.

Məncə aktyorlar da bu sayaq ekspromt, incəsənət xalturası sayılan işlərə başdansovdu yanaşır, necə deyərlər, yola verirlər.

Amma indi haqqında danışacağım aktyor əsla sənətə xəyanət etmir.

 

Aktyor Anar Heybətov 25 sentyabr 1976-cı ildə Bakı şəhərində anadan olub. 1983-cü ildə Bülbül adına orta ixtisas musiqi məktəbinin 1-ci sinfinə gedib. 1994-cü ildə xalq çalğı alətləri şöbəsinin tar sinfini bitirib. 1995–1999-cu illərdə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin dram və kino aktyorluğu fakültəsində təhsil alıb.

Tələbəlik illərində müxtəlif televiziya verilişlərində iştirak edib. Azər Paşa Nemətovun kursunu bitirib və onun dəvəti ilə Akademik Milli Dram Teatrına gəlib.

2001-ci ildən Akademik Milli Dram Teatrında müxtəlif səpgili rollar oynayıb. Səhnədə ilk rolu "Mənim Ərim Dəlidir" tamaşasındakı cangüdən rolu olub. 9 mart 2017-ci ildə Azərbaycanın Əməkdar artisti fəxri adına layiq görülüb. 7 dəfə Prezident Mükafatına layiq görülüb.

 

Teatrdakı rolları

1. Mənim ərim dəlidir – Cangüdən

2. "Lənkəran xanının vəziri" — Əziz ağa

3. Rəqabət – Qaçay

4. Hərənin öz payı – Meyxanaçı Ələkbər

5. Hələ "Sevirəm" deməmişdilər – Qumarbaz

6. Varlı qadın – Qara

7. Hamlet – Laert

8. Kaş araba aşmayaydı – Buxuti

9. Mesenat – Zeynal bəy Səlimxanov

10. Xurşidbanu Natəvan – Daşdəmir

11. İmzanın hökmü (Muradın Kələkləri) – Murad

12. Körpüdən mənzərə — Rudolfo

13. "Müsyo Jordan və dərviş Məstəli şah" — Şahbaz bəy

 

Filmoqrafiya

- Ünvansız qız

- Bəyaz Həyat

- Olacağa Çarə Yoxdur

- Adam ol! 2

- Sonuncu şahid

- Kişiləri qoruyun

- Cavid ömrü

- Ayrılıq imiş

- Qaydasız döyüş

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.09.2025)

 

Arzu Əyyarqızı,

"Mirvarid Dilbazi Poeziya Məclisi İctimai Birliyi"nin üzvü və Cəlilabad rayonu üzrə rəsmi təmsilçisi, "Həməşəra Poeziya Məclisi"nin yaradıcısı və rəhbəri, "Zərif kölgələr" ədəbi saytının idarə heyətinin üzvü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, "Həməşəra" Fəxri Diplomu laureatı, şair-yazıçı.

"Ədəbiyyat və incəsənət" portalı üçün

 

Mənə görə dünya, sadəcə coğrafi sərhədlərlə bölünmüş bir planet deyil. Dünya, insan ruhunun aynasıdır- sevincin, kədərin, ümidin və qorxunun bir araya gəldiyi möhtəşəm bir səhnədir. Hər bir insanın baxış bucağı, yaşadığı təcrübələr və daşıdığı duyğular bu dünyanın mənasını dəyişir. Mənim üçün dünya, həm gözəlliklərlə dolu bir yerdir, həm də çətinliklərlə üzləşdiyimiz bir sınaq meydanı.

 

Dünya mənim üçün ilk növbədə təbiətdir. Səhər günəşinin dəniz üzərindəki əksini izləmək, meşədəki quş səslərini dinləmək, dağların sükutunda itmək-bunlar mənə dünyanın nə qədər möhtəşəm və dəyərli olduğunu xatırladır. Təbiət, insanın içindəki xaosu sakitləşdirən bir gücdür. Mənə görə dünya, bu sakitliyin qorunması üçün bir məsuliyyətdir.

Dünya, insanlarla doludur-hər biri öz hekayəsi ilə.

Mənə görə dünya, dostluqların qurulduğu, sevgilərin yaşandığı, anlaşmaların və bəzən anlaşılmazlıqların baş verdiyi bir yerdir. İnsan münasibətləri bu dünyanın ruhudur. Bir gülümsəmə, bir kömək əli, bir səmimi söz-bunlar dünyanı daha yaşanılır edir.

Dünya həm də dəyişən və inkişaf edən bir məkandır. Mənə görə dünya, insan yaradıcılığının sərhədsiz olduğu bir sahədir. Musiqi, rəssamlıq, ədəbiyyat, elm-bunlar dünyanın rəngləridir. Hər bir yeni fikir, hər bir yenilik bu dünyanı daha maraqlı və zəngin edir.

Bəzən dünya mənim üçün sadəcə xarici bir mühit deyil, daxilimdəki düşüncələrin əksidir. Mən necə hiss edirəmsə, dünya da elə görünür. Ümidlə baxanda dünya parlaq olur, qorxu ilə baxanda isə qaranlıq. Ona görə də mənə görə dünya, insanın özünü tanıması ilə formalaşır.

Sonda dörd misra ilə bitirmək istəyirəm fikrimi.  

Bu dünya bir yoldur qarışqa yolu...

Ölüm sprialın yaşayırıq biz.

Dönüb dolaşırıq nöqtəmiz eyni,

Olumu ölümə daşıyırıq biz.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.09.2025)

 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində bu gün sizlərə Şeir vaxtında Allahşükür Ağanın şeirlərini təqdim edirik.

 

 

ŞEİR VAXTI

 

Allahşükür AĞA

 

 

UNUDUN MƏNİ 

 

Unudun məni  getsin –

20 Yanvar kimi...

Elə bilin olmamışdım,

Heç ağlamamışdım,

Heç sevməmişdim...

 

Məni unudun getsin –

Şəhid kimi,

Elə bilin ölməmişdim,

 Elə bilin evlənmişdim,

Yüz yaşamışdım,

Qocalmışdım,

Saqqalım  daraq kimi

Havanı daraqlayırdı...

 

Məni unudun getsin... 13-cü ay kimi

Qanadsız quş  təki,

Qanadlı sular kimi.

Ağacların qabaq əlləri vardı,

Necə ki ağac unutdu onu,

Siz də elə unudun məni. 

 

Baxışlarımın  havada açdığı şırımla

Çıxıb gedirəm,

əlvida!

 

 

KÖNLÜMDƏN 

 

Söykənib ot tayasına,

əyilib it balasına,

dərin bir xəyala getmək

keçir könlümdən.

 

Dərsə gedən uşaqlara baxıram,

Atalarının

Maaşları baxır üzündən…

Onların damcı gözləri 

içir könlümdən.

 

Həyat qədər çətindi

Əyilə-əyilə yaşamaq.

Gülə-gülə ölmək

Bir ayrı cür  yaşamaqdı.

Lap yaxşısı xatirələri qucmaqdı,

Xatirələr saf-saf duyğuları

seçir könlümdən.

 

 

MƏSƏLƏN 

 

Məsələn, deyirəm,

Biz ölsək, yəni ayrılsaq,

Harda görüşə bilərik –

Bir-birimizi nədən tanıyarıq?

 

Məsələn, bizim  adımız

Nə olar onda.

Sən məni tanımazsan

Mən səni tanıyanda.

Məsələn, sən dayanmazsan 

Mən dayananda.

Məsələn, sən doğulmazsan,

Mən doğulanda. 

 

Ayrılıq nə güclüdür,

Uzaqda dayanma,

Məsələn, hələ yatma,

Hələ oyanma.

 

 

AĞACLAR 

 

Səs kimi qalxıb yerdən

Göyə baxır ağaclar.

Gah geyinir,  soyunur,

Çox darıxır ağaclar.

 

Dayanıb qol-qanadlı.

Boylanır  təkayaqlı.

Yanında beşotaqlı,

Evdən qorxur ağaclar.

 

Budaqda  bıçaq yeri,

Yadında  ocaq yeri.

Altından  çəkdik yeri,

Of, yıxılır ağaclar.

 

 

DUSTAQ QATARLARI

 

Bu gecə ayıldım qatar səsinə,

Haradan haraya gedir bu qatar?

Bir cüt əl görünür pəncərəsindən,

Deyəsən, yox olub  itir bu qatar.

 

Bəlkə də, uzanan o yorğun əllər

Qoyma bu qatarı getsin, deyirdi.

Əlləri qatardan qalırdı dala,

Kömək istəyirdi, əl istəyirdi.

 

Vaqonlar sallayıb qaş qabağını,

Payız quşlarıtək uçub gedirdi.

Heç kimi aparmaq fikri yoxuydu,

Dəmir qapıları açıb gedirdi.

 

Nəyə sevinirdi, görəsən, nəyə?

Təkərlər relslərə əl çalırdılar.

Gedirdi dustaqlar irəli, ancaq

Səsləri arxaya atılırdılar.

 

 

ÇƏPƏRİ YIXIRSAN YARAŞIĞINLA

 

Gözü yuxudan bulaşıqlı,

Ayağı kol-kosdan sarmaşıqlı,

Haylı-küylü, qarmaqarışıqlı,

Ayağı səkilli it,

Üz-gözü şəkilli it,

Sən ölsən,

Kəndimiz öləcək, ölmə.

 

Kəndimizi sən oyadırsan səsinlə,

Çəpəri yıxırsan

Yaraşığınla.

Sən lap gözəl olursan

Zəncirin dolaşığıyla.

Ulamağınla ayı

Yuxarı qaldırırsan,

Sən ölsən,

Ay yerə düşəcək, ölmə.

 

Qarın üstündəki ayaq izlərin

Özündən qabaqda olur həmişə.

Yad kimi qoxlayırsan

Ayaq izini,

Bir az qayıdırsan

Sanki keçmişə.

Ayaq izlərini gün əritmədi,

Vaxt əritdi,

Zəncir səni öldürmədi,

Zəncir səni diriltdi,

Zəncirini yaxşı qoru,

Heç vaxt onu  itirmə,

İtim!

 

 

ÇİÇƏKLƏR, ƏLLƏR 

 

Məncə, çiçəklərin

Ən gözəl xatirəsi sənin əllərindi.

Həm çiçəyə bənzəyir,

Həm də boş qalıb indi –

Çiçəklərin  yuvası kimi.

 

Əllər daha çox ağlayır, məncə,

Çünki əllərini  bəzəyən güllər

Bir azdan zibil qabını

Eyni ahənglə sevindirəcək.

 

İndi çiçəkmi vəfasızdı, yoxsa əllər?

Məncə, çiçəklər…

Əvvəl  torpağı sevindirdi,

Sonra qonşunun uşağını.

Sonra bülbülü,

Sonra sənin əllərini,

İndi də zibil qabını.

 

Arxasınca ağlayan xatirələr

Çiçəklərin ayağının tozudur,

Məncə.

 

 

NƏĞMƏ 

 

Quzu otaranın,

Dərsə gedənin,

Gedən qatarın,

Şeiri çap olunmayan şairin

Dodağında bir göyərmiş nəğmə var...

 

Adamı o nəğmə yaman yandırır,

Nə quzular başa düşər onu, 

Nə getdiyi məktəb,

Nə sərnişin,

Nə də oxucu.

 

İllah ki, şair kənd şairi ola,

İllah da  biləsən,  bu quzuları qəssablar sevir,

Qatarlar səni ayırır

Və kənd adamları deyirlər,

Əsl şair şəhərdə yaşayar,

Allahşükür, səni yandıracaq 

Bu nəğmə,

Başına çarə qıl...

 

 

QAPI AÇARAM İŞIĞA…

 

Divara qurban olum,

Sirr yaşayır daşında.

Bir vaxt türmə divarıydı,

Müşfiq var yaddaşında.

 

Divarın o üzündə,

Adam gəzir gün işığı.

Bir çiçək boy atıbdı,

Boynunda sarmaşığı.

 

Suvağının altında

Gizli şeirlər yazılıb.

Şipşirin arzuların

Qəbri divarda qazılıb.

 

Əlimi sürtdüm divara,

Döndüm qərib aşığa.

Dırnağımla qazaram,

Qapı açaram işığa.

 

 

KƏND YOLUNDA ARABA

 

Yollarda astaca – astaca gedir

Təkərlərin cırıltısı…

Atır çökəklərə atmaca, gedir.

Çıxıb maşınların yoluna

Upuzun yolları qısaca gedir…

 

Bir araba yonca,

Yol boyunca,

Arxayınca 

Gedir, gedir ləng gedir,

Elə bil ki, kənd gedir.

 

Bir uşaq düşüb dalınca

Biri də üstüncə gedir.

Dəli yoncanın ətri

Şəhər maşınlarını 

yenə yaman məst edir.

 

At arabası,

Ot arabası

Üstündə yabaya bax.

Arabanın işinə bax,

Arabada havaya bax.

 

Atın iştahası 

Qaçır hərdən arxaya,

Bir az keçir yorğaya.

Arabayla bir qaçır

Uşaqların neçəsi.

Sevindirir hər yanı

Təkərlərin nəğməsi.

 

 

ÖLÜM 

 

Güllələr nəğmə kimi səslənir bəzən,

Adamlar qaçırlar o nəğməni oxumağa.

Adamları  nəğməylə aldadırlar... nahaq.

 

Məsələn, bilməsə,

Uşaq  yerə düşüb 

közərən bir  mərmiyə tərəf qaçar

Və əlinə götürər ölümü.

Uşaqlar həmişə

oyuncaq gəzdiyindən yenə aldanarlar.

Ən zəhərli göbələk belə

o qədər şirindi ki, adam doymur.

Gör ölümü harda gizlədiblər?

 

Biz qaçırıq ölümlərdən,

Sən demə, biz ona tərəf qaçırmışıq əslində.

Sürətli maşınların əlindən qaçıb

Bir at arabasının  təkəri altında da

Ölmək təsadüfü varmış...

Amma çox nahaq,

Gərək bizi  nəğməylə,

Göbələklə,

At arabasının nəğməli təkəri  ilə

Aldatmayaydılar...

 

 

QALIB

 

Payız keçib buradan,

Yolunda yarpaq qalıb.

Bu ağacın başında

Bircə yarpaq sağ qalıb.

 

Bir quş hələ budaqda,

Civildəyir sazaqda.

Stolumda bu haqda

Ağappaq varaq qalıb.

 

Sinəm dönübdü saca,

Bilmir dərd hara qaça?

Baharın bu ağaca

Yolu bir barmaq qalıb.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.09.2025)

                                              

 

Sentyabrın 24-də Azərbaycan Respublikasının mədəniyyət naziri Adil Kərimli ilə ölkəmizdə səfərdə olan Macarıstan Respublikasının mədəniyyət və innovasiyalar naziri Balazs Hanko arasında ikitərəfli görüş keçirilib.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadən xəbər verir ki, qonağı səmimi salamlayan nazir Adil Kərimli iki ölkə arasında mədəni əməkdaşlığın səviyyəsindən məmnunluğunu bildirib.

 

Qeyd olunub ki, Azərbaycan və Macarıstanın həm ikitərəfli formatda, həm də Türk dünyasının əməkdaşlıq təşkilatları çərçivəsində mədəniyyət sahəsində əlaqələri ildən-ilə dərinləşir.

 

Macarıstanın mədəniyyət və innovasiyalar naziri Balazs Hanko səmimi qəbula görə azərbaycanlı həmkarına təşəkkür edib. O, iki ölkənin mədəni əlaqələrinin geniş perspektivləri olduğunu diqqətə çatdırıb.

 

Söhbət zamanı kitabxana, mədəni irsin qorunması və təbliği, o cümlədən kino sahəsində əməkdaşlığa dair fikir mübadiləsi aparılıb.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.09.2025)

Əziz oxucular!

Tanınmış ictimai-siyasi xadim, yazıçı-publisist, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, mərhum Sadıq Murtuzayev, publisist, Əməkdar hüquqşünas Müzəffər Ağazadə və yazıçı-rejissor, publisist-jurnalist, Əməkdar incəsənət xadimi Ağalar İdrisoğlu səmavi insanların, dünya dahilərinin  və Azərbaycan mütəfəkkirlərinin on mindən çox kəlamlarını, sitatlarını, aforizmlərini toplayıb, tərcümə  eləyib və  “Sözdən  yaranan incilər” adlı çox qalın bir kitabı  çapa hazırlayırlar. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı həmin kəlamları, sitatları, aforizmləri sizlərə təqdim etməkdədir.

İnanırıq ki, sözdən yaran bu incilər sizin xoşunuza gələcək və onları öz yaddaşınıza köçürəcək, gündəliyinizə yazacaq, dostlarınızla, yaxınlarınızla bölüşəcəksiniz.

Çünki bu incilər, hər insana  lazım olan ən qiymətli sözlərdir. Onun daha yaxşı, mükəmməl  kamilləşməsi üçün əvəzsiz bir məktəbdir.

 

                                                                           

ÖMƏR  XƏYYAM   (1048-1123-cü illər), şair və filosof

 

Şər və xeyir səninlə doğulmayıb, onları seçmək üçün sənə ağıl verilib.

Ruhdan düşən vaxtından tez ölür.

Bu günü daha yaxşı görmək üçün keçmişi bilməliyik.

Əsl yazıçı xalqı qaranlıqdan aydınlığa aparan insan olmalıdır.

Ədalət kainatın ruhudur.

Mərd adam adətən şikayət etmədən əzab çəkir, zəif adam isə, əksinə, əzab çəkmədən şikayətlənir.

Bu  dünyaya istədiyimiz kimi gəlmədik, bu dünyadan da istədiyimiz kimi köçməyəcəyik.

Biz həm sevinc mənbəyi, həm də kədər yatağıyıq. Biz rəzalət yuvası və şəffaf  bulağıq. İnsan sanki güzgüdəki çox üzlüklər dünyasıdır. O, həm cılız, həm də dünyaya sığmayacaq qədər əzəmətlidir.

Bu həyat aldığımız nəfəs qədər qısadır. Bu can sənə verilmiş bir əmanətdir. Onunla əmanətə layiq kimi rəftar elə.

Zəngin və güclü olana həsəd aparma, sübhdən sonra həmişə qürub yetişir.

Saxta dost kölgəyə bənzər: o yalnız kökgəlikdə səninlə olar.

Sevdiyin insanın qüsurlarını belə bəyənirsən, sevmədiyində isə hətta ləyaqətlər belə səni qıcıqlandırır.

Xanımı olan kişini məst etmək ( yoldan çıxarmaq) mümkündür, məşuqəsi olan kişini də tovlamaq olar, amma aşiq olan kişini tovlamaq qətiyyən mümkün deyil.

İndi vaxt yoxdur, sabah güc olmayacaq, o biri gün- özümüz olmayacağıq,

Ona görə də heç nəyi sabaha saxlama. Elə indi və burda yaşa.

Bu dünyada sevgi və ölümdən başqa hər şeyi axtarmaq olar. Vaxtı çatanda onlar səni axtaracaqlar.

Səbr etmək gözəl keyfiyyətdir. Amma  uzun müddət səbr etmək üçün həyat həddən artıq qısadır.

Hirslənəndə heç kimə cavab vermə, xoşbəxt olanda heç kimə vəd etmə, əsəbləşəndə heç vaxt qərar vermə.

Yer üzündə  üç qiymətli şey var: yemək, içmək və xoş sözlər. Axmaqlar isə hesab edirlər ki, qiymətli şey deyəndə qiymətli daşlar başa düşülməlidir.

Sirr saxlamaq istedaddır, özgənin sirrini saxlamaq isə incəsənətdir.

Əgər siz bütün dünyanı xoşbəxt etmək istəyirsinizsə, onda  evə qayıdıb öz ailənizi sevin.

Ağıllı adam səhvini hər zaman düzəldə bilər. Səhef isə  öz səhvini düzəltmək qabiliyyətinə də malik deyil.

 Kobudluq və təkəbbürlü olmaq münasibətləri korlayır. Birinci hal  ayrılmağa gətirib çıxarır, ikincisi, bacarığa mane olur.

 Bu dünyada sevgi və ölümdən başqa hər şeyi axtarmaq olar. Vaxtı  çatanda onlar da özləri sənə  çatacaqlar.

Sən dünyaya lüt gəlmisən, dünyadan lüt də gedəcəksən. Doğulanda aciz olduğun kimi, öləndə də aciz olacaqsan. Dünyaya pulsuz, əşyasız gəlmisən, dünyanı elə də tərk edəcəksən. Dünyaya gələndə səni yuyub paltara  bükürlər, axırıncı çimməyin də elə olacaq. Bax, insan budur! Elə isə nə  üçün bu qədər acgöz, pislik etməyə meyillisən?

Mərd adam adətən şikayət etmədən əzab çəkir, zəif adam isə  əksinə, əzab çəkmədən şikayətlənir.

Hamı  çox yaşamaq istəyir, amma heç kim qocalmaq istəmir.

Adamlara yaxşılıq edəndə, yaxşı adamlar bunu qiymətləndirir, biganələr unudur, həyasızlar isə daha da həyasızlaşır.

Pis dostu olmaqdansa tək yaşamaq yaxşıdır.

Kiminlə gəldi yoldaşlıq etməkdənsə, tənha yaşamaq yaxşıdır.

Kədər olsun o duyaya ki, orada yandırıcı eşq yoxdur. Sevgi əzabı olmayan yerdə sevinc xəyalları da olmaz. Sevgisiz keçən gün hədərdir. Bəhrəsiz gündən daha tutqun və daha sıxıcı gün ola bilməz.

 

Xilqətin başlıca mehvəriyik  biz,

Dərk etsən, bəsirət gövhəriyik  biz.

 Cahan dairəsi qızıl bir üzük,

Onun ən dəyərli gövhəriyik  biz.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.09.2025)