Xəbər verdiyimiz kimi, “Şuşa ili” çərçivəsində Mədəniyyət Nazirliyinin təşkilatçılığı və Heydər Əliyev Fondunun dəstəyi ilə rəssamlar üçün “ArtCamp Shusha” adlı beynəlxalq layihə həyata keçirilir. 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı xəbər verir ki, bununla əlaqədar ölkəmizdə səfərdə olan İtaliya, Almaniya, Rumıniya, Danimarka və Türkiyədən olan xarici rəssamlar ilə yanaşı, Rəşad Mehdiyev, Anar Hüseynzadə, Butunay Haqverdiyev, Günel Ravilova və Vüsalə Ağarazıyeva kimi yerli rəssamlar 12-13 iyul tarixlərində Şuşa şəhərini ziyarət etmiş, burada mövcud olan tarixi abidələrimiz və şəhərdə aparılan bərpa-quruculuq işləri ilə yaxından tanış olmuşlar. 

Bakıya qayıdan rəssamlar Şuşa barədə təəssüratlarını tərənnüm edən rəsm əsərlərini yaratmağa artıq başlayıb. 

18 iyul tarixində mədəniyyət naziri Anar Kərimov layihədə iştirak edən xarici və yerli rəssamların çəkdiyi Şuşaya həsr olunan rəsm əsərləri ilə tanış olub. Rəsssamların Şuşa barədə təəssüratlarını dinləyən nazir onların yaratdığı rəsm əsərlərinin Nazirlik tərəfindən təşkil olunacaq sərgidə nümayiş etdiriləcəyini bildirib.

Rəsm əsərləri isə həqiqətən çox gözəl alınıb.

İyulun 19-da mədəniyyət naziri Anar Kərimov Serbiya Respublikasının ölkəmizdəki fövqəladə və səlahiyyətli səfiri Draqan Vladisavljeviç görüşüb. 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadən xəbər verir ki, görüşdə Anar Kərimov birgə mədəni əməkdaşlığın bundan sonra da uğurla davam etdiriləcəyinə inamını bildirib. Kitabxana, kinematoqrafiya, muzeyşünaslıq və digər humanitar sahələrdə təcrübə mübadiləsinin, həmçinin sərgilərin təşkilinin önəmini vurğulayıb. 

Nazir Anar Kərimov, həmçinin Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən ötən il bəyan edilən “Mədəniyyət naminə sülh” (Peace for Culture) qlobal çağırışının əhəmiyyətindən danışıb. O, bu kampaniya çərçivəsində də Serbiya ilə əməkdaşlığa hazır olduğumuzu diqqətə çatdırıb. 

Səfir Draqan Vladisavljeviç qeyd edib ki, gerçəkləşdirilən birgə layihələr nəinki mədəniyyətlərimizin, eləcə də xalqlarımızın doğmalığının göstəricisidir. 

Görüş zamanı, həmçinin tarixi irsimizə sahib çıxmağın, mədəniyyətimizi gələcək nəsillərə ötürməyin əhəmiyyətindən bəhs olunub. Arxeologiya və etnoqrafiya sahəsində birgə layihələrin həyata keçirilməsinin mümkünlüyü müzakirə olunub.

Görüş tərəfləri maraqlandıran bir sıra mühüm məsələlərin müzakirəsi ilə davam edib.

Ötən gün bizim.media xəbər yayıb ki, türkiyəli müğənni və keçmiş model Demet Akalın Naxçıvana gedib, sənətçi "Saat Meydanı"nda konsert proqramı ilə çıxış edib.  

Demet Naxçıvana həyat yoldaşı Okan Kurtla gəlib. Pop ulduzun vizajı və saç düzümünü isə stilist Anar Ağakişiyev edib.  
Konsertdən əvvəl Azərbaycan mətbəxinin təamlarının dadına baxan Akalın əri ilə bərabər dovğanı çox bəyəndiklərini söyləyiblər. 
Konsertdən sonra Naxçıvan hava limanından göruntülərini paylaşan Demet əri ilə Bodruma yollandıqlarını bildirib.

Vətənə bənd idi, kim saldı bəndə?

Ahını küləklər daşıdı kəndə…

Bir şair Şuşada xəyal edəndə

Özünü yandırdı Şuşa qazisi

Susdu o yerlərin gur bulaqları,

Bir məmur Şuşada hələ buğlanır…

Yandı ürəyində Şuşa dağları-

Özünü yandırdı Şuşa qazisi.

Ey vətən, yıxıldı ər oğlu ərin,

Dünyası dar idi, yarası dərin.

Sən ey Cıdır düzü, varmı xəbərin-

Özünü yandırıb Şuşa qazisi?!

Bədəni qurd idi, ruhu göyərçin,

Yanmış canına da düşüb göy elçi.

Külünü Şuşaya səpin göyərsin…

Özünü yandırdı Şuşa qazisi.

Yalan  ortadadı, bəs hanı gerçək?

Allah da özünü itirdi görcək.

Yasına Şuşanın özü gələcək,

Özünü yandırdı Şuşa qazisi…

Sevir zəhərini ilan adamlar,

Düzü düzdə qoyan yalan adamlar.

Külündə dincəlir yanan adamlar…

Özünü yandırdı Şuşa qazisi.

İndi daş ağlasın, ya saz, ilahi?

Özün qıl sən ona namaz, ilahi…

Buna göz yaşı da çatmaz, ilahi

Özünü yandırdı Şuşa qazisi.

Kim tikib dünyanı?- bənnası ağlar,

Göl ağlar, göllərin sonası ağlar,

Bütün qazilərin anası ağlar-

Özünü yandırdı Şuşa qazisi.

Külü dağılmasın- çəkin, səd çəkin,

Biri kef çəkəndə, biri dərd çəkir…

Əzrayıl özü də xəcalət çəkir-

Özünü yandırıb Şuşa qazisi.

Orda da yağıydı, burda da yağı?

Hara qaçıb getdi zahid barmağı?

Atacaq özünü Şuşa bayrağı-

Özünü yandırdı Şuşa qazisi…

Londondan xoş xəbər almışıq. Dövlət Turizm Agentliyinin dəstəyi və Milli Kulinariya Mərkəzinin təşkilatçılığı ilə Azərbaycan Turizm Bürosu və milli aşpazlardan ibarət nümayəndə heyəti Londonda keçirilən “National Geographic Traveller” kulinariya festivalında iştirak edib.

DÖvlət Turizm Agentliyi bildirir ki, festivalda milli mətbəx nümunələrimizlə yanaşı, Azərbaycanda çay mədəniyyəti, Qarabağ kətəsi də daxil olmaqla şəkərbura, paxlava, qoğal kimi milli şirniyyatlar, o cümlədən Azərbaycan şərabları təqdim edilib.

Milli aşpazlarımız Cavid Həsənov, Ruslan Əlizadə və Samirə Əmrahovadan ibarət komanda tərəfindən festival iştirakçılarına, o cümlədən tədbiri ziyarət edən media nümayəndələrinə Azərbaycan mətbəxinin ən sevilən təamlarından olan qutab, yarpaq dolması, kələm dolması, müxtəlif növ plovlar, həmçinin kükünün bir sıra növləri hazırlanaraq təqdim edilib.

Festival çərçivəsindən milli mətbəximizin incilərini nümayiş etdirildiyi xüsusi ustad dərsi keçirilib.

100 nəfərlik böyük auditoriya qarşısında baş tutan ustad dərslərində aşpazlarımız tərəfindən 2017-ci ildə “Mədəni kimliyinin hissəsi olan dolmanın hazırlanma və paylaşma ənənəsi” nominasiyası üzrə UNESCO-nun Qeyri-Maddi Mədəni İrs üzrə Reprezentativ Siyahısına daxil edilən milli yeməyimiz dolma hazırlanıb.

Dolmanın hazırlanma qaydası ilə yanaşı, auditoriyaya Azərbaycanın mətbəx mədəniyyəti, onun tarixi, fəlsəfəsi, mətbəxin formalaşmasına təsir edən əsas amillər barədə də məlumat verilib.

Azərbaycan stendini ziyarət edən qonaqların ən böyük marağına səbəb olan yeməklərdən biri də məhz “Cənub çələngi” olub. 6 növ plov, ləvəngi növləri və turşuqovurmanın vəhdətindən formalaşan bu özünəməxsus təqdimat üsulu milli mətbəximizin müasir təqdimatı istiqamətində atılan mühüm addımdır. Bununla yanaşı, bu yeməkdə ölkənin əsas turizm marşrutlarından biri olan cənub istiqamətinin flora və faunası, həmçinin biomüxtəlifliyi də təmsil olunub.

Tədbirdə iştirak edən Azərbaycan Turizm Bürosunun İdarə heyətinin sədri Florian Zenqstşmid hər bir ölkənin qastronomiyasının onun mədəniyyətinin güzgüsü olduğunu qeyd edərək əlverişli coğrafiya və fərqli iqlim zonalarının təsiri ilə yaranan biomüxtəlifliyin, həmçinin tarixi İpək yolunun bir parçası kimi müxtəlif xalqların və mədəniyyətlərin qovuşma mərkəzi kimi çıxış etməsinin Azərbaycan mətbəxinin dünyanın ən qədim, zəngin və ləziz mətbəxlərindən biri kimi formalaşmasına təsir göstərdiyini vurğulayıb.

Qeyd edək ki, Dövlət Turizm Agentliyinin tabeliyindəki Milli Kulinariya Mərkəzi tərəfindən Azərbaycanın zəngin kulinariya ənənələrinin təbliğatı və qastronomiya turizminin inkişaf etdirilməsi məqsədilə nüfuzlu beynəlxalq sərgilərdə və platformalarda irimiqyaslı işlərin icrası üzrə fəaliyyət davam etdirilir.

Mərkəzə yazıçı və jurnalist Orxan Fikrətoğlu başçılıq edir.

Günün fotosu: Cenifer Lopes və Ben Afflek evləndilər

20 ildən sonra Cenifer Lopes və Ben Afflek bir-birinə “Hə” dedilər. Las-Veqasda evləndilər. 

Aktyorlar 2003-cü ildə tanış olmuş, uzun müddət küsüb-barışmış, evlənməyə tərəddüd etmişdilər. 

Toyda cütlüyün əvvəlki evliliklərdən olan 5 uşağının hamısı iştirak etmişdir.

Foto: Euronews

Rəsm qalereyası: Adil Hacıyev, “Mənzərə”

Əməkdar incəsənət xadimi, professor Ziyadxan Əliyev yazır

Milli təsviri sənətimizin İkinci dünya savaşından sonrakı inkişaf mərhələsinin duyulası dərəcədə rəqabətli olduğu dövründə ixtisas təhsilini SSRİ-nin böyük şəhərlərində yox, Bakıdakı “Əzimzadə məktəbi”ndə alan gənc rəssamların paytaxtda yaşanın yaradıcı yarışmaya qatılmamaları zamanına görə təbii hesab olunurdu. 1950-ci ildə rəssamlıq məktəbini bitirəndən sonra yaradıcılığını doğma Neftçalada davam etdirməyə qərar verən Adil Hacıyev (1930-1991) həmin gənclərdən biri idi. Əslində, istedadına görə mərkəzi şəhərlərə üz tutan məzun-yaşıdları T.Salahov, A.Cəfərov, E.Şahtaxtinskaya, S.Şıxlı, M.Rzayeva, M.Qafarov, T.Nərimanbəyov və digərlərindən geri qalmayan, lakin ailə vəziyyətinə görə dədə-baba ocağına qayıtmalı olan Adil Hacıyev tez bir zamanda rəssamlar arasında mövcud olan paytaxt – əyalət ayrı-seçkiliyinin yoxluğunu tanınmış həmkarlarına sübut edəcəkdi.

Yuxarıda adlarını çəkdiyimiz məzun dostları SSRİ-nin nüfuzlu təhsil ocaqlarında oxuduqları vaxtlarda Adil Hacıyev Neftçaladakı orta məktəbdə və Pionerlər evində rəsm fənnini tədris etməkdə idi. Gününün çoxunu uşaqlarla təmasda keçirən gənc müəllim, müvəqqəti də olsa, fərdi yaradıcılıq işlərini kənara qoymuşdu. O vaxtlar Adil Hacıyevdən sənətin sirlərini öyrənən Sakit Məmmədov, Həsənağa Məmmədov, Təbriz Abdullayev, Fikrət İbrahimli, Nadir Bayrışov və digərlərinin bu gün sənət məkanında tanınmış yaradıcılar sırasında olmaları müəllimlərinin də mənəvi qazancıdır, desək, həqiqəti söyləmiş olarıq.

Yalnız paytaxtdakı internat məktəbində işə başlayandan sonra burada yaratdığı geniş emalatxana ona həm də çoxdan arzusunda olduğu yaradıcılıq işlərini də yoluna qoymağa imkan verdi. Bu təhsil ocağının çox tezliklə rəssamlıq təmayüllü internata çevrilməsi də bu məkana sənət həvəsli uşaqların marağının ildən-ilə artmasının nəticəsi idi. Başqa sözlə desək, bu emalatxanada o həm rəssamlıq peşəsinə həvəsi olan uşaqlarla məşğul olur, həm də təhsil sonrası rayonda apardığı müşahidələrinə bədii görkəm verirdi.

O, çox qısa müddətdə müxtəlif janrlarda əsərlər yaratsa da, nədənsə onları ictimailəşdirməyə tələsmirdi. Yalnız paytaxtdan onun görüşünə gəlmiş həmkarlarının təkidindən sonra Adil Hacıyev rəssam-müəllimlərin Bakıda təşkil olunmuş respublika sərgisində əsərlərini sənətsevərlərə təqdim etdi. Müqayisə üçün deyək ki, sərginin ekspozisiyasını təşkil edən 415 əsərdən 22-nin müəllifi əyaləti təmsil edən Adil Hacıyev idi. Bu çoxsaylı rəngkarlıq əsərlərinin leytmotivini Neftçala torpağı, onun əmək adamlarının və təbiətinin romantik vəsfi təşkil edirdi. Müəllifin “Muğan haqqında mahnı”, “Görüş”, “Əmək qəhrəmanı Qüdrət Səmədov”, “Ana”, “Balıqçılar”, “Pambıqçı qız”, “Arx kənarında” və s. lövhələrində vurğulanan mövzuların əksini görmək mümkün idi. Müəllifin həmin tabloların bədii həllində nümayiş etdirdiyi özünəməxsusluq isə, doğrudan da, fərdi və fərqli estetikaya malik olmaqla, gənc fırça ustasının yaradıcı “mən”ini təsdiqləyirdi.

Paytaxtda qazanılan ilk uğur onu sənətsevərlərlə yeni-yeni görüşlərə həvəsləndirdi. 1969-cu ildə qonşu Salyanda rəssamın ilk fərdi sərgisinin təşkil edilməsi bunun əyani göstəricisi oldu. Bu ümidverici başlanğıc onu zamanın axarında həm Azərbaycanda, həm də respublika sərhədlərindən uzaqlarda keçirilən müxtəlif miqyaslı sərgilərin daimi iştirakçısına çevirdi. Neftçala internat məktəbindəki “Adil Hacıyev studiyası” isə çox tezliklə bölgənin ən məşhur sənət ocağına çevrildi. Qənaətimizcə, onun adını zamansızlığa qovuşduran amillərdən biri də vaxtilə bu studiyada sənətin sirlərini öyrənən istedadlı uşaqların tezliklə milli təsviri sənət məkanında tanınmaları oldu. Beləcə, zaman həm də rəssamın uğurlu yaradıcı-pedaqoji fəaliyyətinin Neftçala çərçivəsinə sığmadığını təsdiqlədi. Onun ötən əsrin 80-ci illərində Bakıya işə dəvət olunması və S.Bəhlulzadə adına sərgi salonunun direktoru vəzifəsində fəaliyyətə başlaması həyatında yeni mərhələnin başlanğıcına çevrildi.

Həmin illər onun bir-birindən maraqlı əsərlərinin yaradılması ilə də yadda qaldı. Bu mənada rəssamın “Xonçalar”, “Bahar təranəsi”, “Bulaq başında”, “Bahar”, “Xalq mahnısı”, “Görüş”, “Gənc rəssamın portreti” və s. əsərlərinin adını çəkmək olar. Həmin əsərlərin hər birində məlum janrların estetik çərçivəsini genişləndirmək istəyi duyulmaqda idi. Real biçimli əsərlərində mövzuların obrazlı həllinə yönəli gözlənilməz rakursların mövcudluğu həmin lövhələrin diqqətçəkən xüsusiyyətlərindən idi.

“Xonçalar” tablosu bu mənada duyulası maraq kəsb edir. Adından da göründüyü kimi, əsərdə milli adət-ənənələrimiz tərənnüm olunur. Çoxfiqurlu şaquli kompozisiyada müxtəlif yaşlı qadınların qayıqla Kürün bir sahilindən digər sahilinə toy xonçaları aparmaları təsvir edilmişdir. Sərt qayalığın arasından salınmış pillələrlə sahildəki qayığa doğru hərəkət edən başı xonçalı fiqurların ümumi görüntüsünü səciyyələndirən axıcı-oynaq ritm və nikbin rəng çalarları motivin ürəkaçan görkəm almasını şərtləndirmişdir. Zamanında respublika təsviri sənət məkanında bədii hadisə kimi dəyərləndirilən bu əsərə ictimaiyyət də biganə qalmamışdı. Adil Hacıyevin yaradıcılıq uğurlarına şahidlik edən görkəmli kimyaçı alim Yusuf Məmmədəliyev, tanınmış fırça ustaları Səttar Bəhlulzadə və Tahir Salahov, eləcə də rəssamın müasirləri olan həmyerliləri – filoloq-alim İmamverdi Əbilov və qabaqcıl maarif xadimi Əbdülsəmid Axundov onun barəsində xoş sözlər söyləmişlər.

Rəssamın yaradıcılığının ilk dövrünə aid olan əsərlərində bədii ümumiləşdirmələrin hesabına monumentallıq əldə olunması qabarıq duyulur. “Briqadirin portreti”, “Bahar”, “Kənd məktəbində”, “Kür balıqçıları” və s. tablolarda motivin daşıdığı məna-məzmun yükü real və inandırıcı bədii vasitələrlə ifadə olunduğundan, mövzu müxtəlifliyinə baxmayaraq, bu əsərlərin hər biri duyğulandırıcı qəbul olunur.

Adil Hacıyevin sonrakı dövrlərdə ərsəyə gətirdiyi tabloların bədii məziyyətlərini Azərbaycan rəngkarlığı üçün yeni olan bədii şərhin təşkil etdiyini deməliyik. İkinci mərhələni daha dəqiq dəyərləndirməli olsaq, kətan üzərində təqdim edilmiş təsvirlərin realist-gerçəkçi formada təqdimatının kiçikölçülü yaxılarla ifadə olunduğunu vurğulamaq olar. Bu da ilk baxışda “sakit” görünən obrazların və motivlərin romantikaya bələnmiş ekspressiv tutum almasını şərtləndirmişdir, desək, yanılmarıq. Qrafik cizgilərlə anlam yaradan bu yaxıların əlvan boyalarla qovşağının tamaşaçısına bəxş etdiyi estetik zövq kifayət qədər yeni və zəngin çalarlı olduğundan uzun müddət unudulmur. Vurğuladığımız bədii məziyyətlər “Xonçalar”dan əlavə, “Balıq ovu”, “Kür balıqçıları”, “Bala Kürün Xəzər dənizinə qovuşduğu yer”, eləcə də rəssamın işlədiyi çoxsaylı portretlər üçün də səciyyəvidir.

Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, əksər əsərlərinin mövzusunu bilavasitə Neftçala və Salyan mühitindən alan rəssam müxtəlif janrlı tablolarında müasirlərinin onları şöhrətləndirən əməyini yaddaqalan – romantik tutumda bədiiləşdirməyə nail olmuşdur. Balıqçı və pambıqçı əməyi həmin əsərlərin əsas leytmotivini təşkil edir. Onun məşhur pambıqçılar Qüdrət Səmədov və Ayna Quliyevaya həsr etdiyi portretlər bu qəbildəndir. Rəssamın başqa peşə adamlarına həsr etdiyi əsərlərdə də obrazlılığın əldə olunması görünməkdədir. Bu mənada məşhur el sənətkarı, aşıq Pənah Pənahovun və tanınmış müəllim-filoloq İmamverdi Əbilovun portretini qeyd etmək olar.

Adil Hacıyevin haqqında söz açdığımız müxtəlif janrlı əsərlərinin çoxsaylı tamaşaçı marağına səbəb olması həm də onların hər birinin müəyyən ovqat daşıyıcısı olması ilə bağlıdır. Daha dəqiq desək, pambıqçının torpaq sevgisinə (”Sosialist Əməyi Qəhrəmanı Ayna Quliyevanın portreti”), ananın körpə məhəbbətinə (“Bahar təranəsi”), gənclərin yaşayıb-yaratmaq eşqinə (“Bulaq başında”), insanların adət-ənənəni yaşatmaq istəyinə (“Xonçalar”) rəssam marağını qatan fırça ustası son nəticədə təqdim etdiklərini romantik ruhlu mənəvi-estetik qaynağa çevirməyi bacarmışdır. Ona görə də onun zamansızlığa qovuşmuş yaradıcılığı bu gün də təravətli, hamı üçün maraqlı görünməkdədir...