“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının media dəstəyi ilə Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun 

Bakı Şəhəri Üzrə Təhsil İdarəsi ilə birgə “Bir direktor, bir şagird” adlı layihəsinin məqsədi  nümunəvi məktəblərimizi, istedadlı şagirdlərimizi üzə çıxarmaq, onların ədəbiyyata olan marağına diqqət yönəltməkdir. Hazırda təqdimatda 247 nömrəli tam orta məktəbdir. 

Layihəni təqdim edir: Ülviyyə Əbülfəzqızı

Direktor:

Bakı şəhəri A.Rəhimov adına 247 nömrəli tam orta məktəbin direktoru Sitarə Uğurlu qızı Abbasova 10.12.1978 –ci ildə Qərbi Azərbaycanda Ağbaba mahalında anadan olmuşdur. Tam orta təhsilini  1995-cı ildə Bakı şəhərində bitirmişdir və Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin “Azərbaycan dili-ədəbiyyat” fakültəsinə qəbul olmuşdur. Həmin fakültənin 2000-ci ildə bakalavr pilləsini, 2002-ci ildə magistr pilləsini bitirmişdir.

2001-ci ildən Bakı şəhərində pedaqoji fəaliyyətə başlamış, Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimi vəzifəsində işləmişdir. 2016-cı ildən məktəb direktoru vəzifəsində çalışır. İşlədiyi dövrdə bir sıra nailliyyətlər əldə etmişdir. 2011-ci ildə “100 ən yaxşı müəllim” müsabiqəsinin,  2018-ci ildə “İnteraktiv əlifba” layihəsi ilə Təhsildə inkişaf və innovasiyalar üzrə II Qrant müsabiqənin, 2019-cu ildə “Məktəbdə sağlam mənəvi-psixoloji mühit” mövzusu ilə Pedaqoji mühazirələr müsabiqəsinin qalibi olmuşdur. Rəhbərlik etdiyi məktəbin şagirdlərinin olimpiada və müsabiqələrdə uğur qazanmasına görə Bakı şəhəri üzrə Təhsil İdarəsi tərəfindən bir neçə dəfə Fəxri fərmanla təltif olunmuşdur.

Şagird:

Mən - Sənəm Vüqar qızı Daşdəmirova 27 iyun 2009-cu ildə Bakı şəhərində anadan olmuşam. 2015-ci ildə  Bakı şəhəri  314 nömrəli  tam orta məktəbin 1-ci sinfinə daxil olmuşam. 2020-ci ildən Bakı şəhəri  A.Rəhimov adına 247 nömrəli tam orta məktəbdə təhsilimi davam etdirirəm.  Hazırda Bakı şəhəri A.Rəhimov adına 247 nömrəli tam orta məktəbin 9-cu sinfində təhsil alıram. Məqsədim Bakı Dövlət Universitetinin tələbəsi olmaqdır. Ədəbiyyat fənnini çox sevirəm. Bu fənn mənə mütaliə etməkdə və oxuduğum əsərlərin həyatımızla əlaqələndirilməsində, dünyagörüşümün formalaşmasında yardımçı olur.

Esse:

“Vətənin qəhrəman oğlu-Abdulla Rəhimov”

Heç düşünmüsünüzmü, Vətən sevgisi nədir ?

“Vətəni niyə sevirsən?“ –sualının cavabı varmı?

Vətən sevgisi intəhasız, bəhanəsiz, sorğu-sualsız, təmənnasız sevgi deyilmi ?!

Məhz bu sevginin gücü deyilmi sadə bir vətəndaşı Vətənin qəhrəman oğluna çevirən?!

Onun ürəyinə, canına, biləyinə sıldırım qayalara bir nəfəsdə dırmaşacaq qədər güc verən ?! Qazan xanın, Cavanşirin, Babəkin, Koroğlunun davamçısı olub qılınc mübarizəsi aparacaq qədər şücaət verən elə bu sevgi deyilmi?!

Sizə Vətəni alınmaz qala edən, canı-qanı bahasına sal qaya kimi düşmənin qarşısını kəsən, öz qanından bu torpağa qatıb onu yenilməz “Vətən” edən  mərd oğullardan  biri - Abdulla Rəhimov haqqında danışacağam.

Abdulla Rəhim oğlu Rəhimov 1958-ci ildə Bakı şəhərində  anadan olmuşdur. Hələ kiçik yaşlarından Azərbaycanı azad və müstəqil  görmək arzusu ilə yanıb-tutuşmuşdur. Məhz içindəki bu hisslərdən yaranan igidlik duyğusu ilə könüllü olaraq 1992-ci ildə Birinci Qarabağ müharibəsində iştirak etmişdir. Füzuli, Şuşa, Laçın, Qubadlı, Ağdam, Goranbay, Ağdərə və Tərtər uğrunda gedən döyüşlərdə əvvəlcə kiçik leytenant, daha sonra 776 saylı reyd dəstəsində qrup komandiri olaraq ağır döyüşlərdə igidlik göstərmişdir. 11 may 1992-ci ildə Şuşanın Zarıslı, Tursoy kəndləri  uğrunda gedən döyüşlərdə öz dəstəsi ilə düşmənə qarşı güclü müqavimət göstərmişdir. Kiçik bir qrupla düşmənin arxasına keçərək kəşfiyyat işləri aparmış, eyni zamanda düşmənin 10- 15 canlı qüvvəsini təkbaşına məhv etmişdir. Kəşfiyyat əməliyyatından qayıdarkən mühasirəyə düşmüş və yüksək bacarığı sayəsində əməliyyat qrupunu mühasirədən çıxarmağı bacarmışdır. 

29 may 1992-ci ildə reyd dəstəsinin adı dəyişdirilib, “Əlahiddə kəşfiyyat batalyon”u adını almışdır. Füzuli bölgəsində bir çox döyüş əməliyyatlarında iştirak etmiş və bölük komandiri vəzifəsini icra etmişdir. Beyləsi kəndi, Qovşadlı kəndi, Məngəlmaqa yüksəkliyi uğrunda gedən döyüşlərdə rəhbərlik etdiyi bölük düşmənlə dəfələrlə açıq döyüşlərə girmiş və düşmənin 1 tankını, şəxsən Abdulla özü 30-35 nəfərə yaxın canlı qüvvəsini məhv etmişdir. 1994-cü ildə  ağır döyüş bölgəsi olan Tərtər, Ağdərə bölgəsində, həmin ilin yanvar ayında Gödəkburun, Jezniqumer, Qlobus yüksəkliyi uğrunda gedən döyüşlərdə misli görünməyən qəhrəmanlıqlar göstərmişdir. Düşmənin bir çox mövqelərini darmadağın edərək erməni quldurlarının cəsədləri üzərindən özü öndə gedərkən düşmən gülləsinə tuş gəlmişdir. 1994-cü il yanvarin 30-da Ağdərə uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına şəhid olmuşdur.

Abdulla Rəhimov ölümündən sonra Bakı şəhəri, 9 oktyabr 1994-cü il tarixli 218 №-li fərman ilə "Azərbaycan Bayrağı ordeni" ilə təltif edilmişdir. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 124 nömrəli qərarına əsasən Bakı şəhəri 247 nömrəli tam orta məktəbə Abdulla Rəhim oğlu Rəhimovun adı verilmişdir.

Bəlkə də, ona  ölümlərin ən şərəflisi qismət oldu. Onun ölüm xəbəri çoxlarını sarsıtdı, çoxları inanmadı. Heç kim bu gülərüz, ağıllı, təmkinli oğlana ölümü yaraşdırmırdı. Amma Abdulla ölümü ilə əbədi olaraq ölümsüzlüyə qovuşdu. Nə yaxşı ki, vətənimizin Abdulla kimi mərd, qeyrətli, Vətən məhəbbəti ilə coşub-daşan övladları var.  

Xalqının qəhrəman oğulları haqqında danışmağa o qədər söhbətimiz, sözümüz var ki...

Əziz qəhrəmanım, indi sənin ruhun azad edilmiş doğma torpaqlarda dolaşır. Ruhun rahatdır. Çünki üzərində qan tökdüyün, canından keçdiyin bu torpaqlar mənfur düşməndən təmizləndi. Sən və səni kimi   minlərlə Vətən oğulları yeni tarix yazdınız. ”Qarabağ Azərbaycandır!” şüarını reallığa çevirdiniz.

İndi mən fəxrlə deyirəm:

Arzularım, əməllərim cücərdi, 

O ruhdan biz yarandıq,

O qələmdən biz çıxdıq,

Köləliyi biz yıxdıq,

Yazdıq öz qanımızla,   

Daha şanlı bir tarix,   

Yazdıq qayaya, daşa       

Qanla yuduq vətənin,                       

Sızlayan yarasını.

Qanla əkdik torpağa,

Neçə arzu, neçə istək.                             

İnşallah cücərəcək,  

Biz Arazı keçəcəyik,

O tay bizə, biz o taya köçəcəyik...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(14.02.2024)

Heyran Zöhrabova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

“Bəzən sevgi uşaqlarla oyuncaqlar arasındakı münasibətə bənzəyir...”

Bəzən sevgilər də uşaqlarla oyuncaqları arasındakı münasibətə bənzəyir. Bəzi uşaqların ən sevimli oyuncaqları olmaz, onlar ən sevimli oyuncaqlarına hər gün sadəcə küçənin qarşısındakı dükanın pəncərəsindəki vitrində baxarlar. Və bir gün o balaca uşaqlar hər gün dükanın pəncərəsindəki vitrində izlədikləri ən sevimli oyuncaqlarının satıldığını görərlər. Ən sevimli oyuncaqlarını başqa bir uşağın alıb getdiyini görərlər. 

Bəzi uşaqlar diqqətlərini çəkən yeni bir oyuncaq görənə qədər və ya maraqları bitənə qədər əvvəlki ən sevimli oyuncaqlarını əziz tutar, yanında gəzdirər, qısqanar, paylaşmaz, sonra... Sonra isə çarpayının altı, köhnə, heç yada düşməyən oyuncaqların yığıldığı qutu, ayaqaltı - fərq etməz... 

Bəzən tərəddüd etmədən qırıb bir tərəfə atarlar hətta bir vaxtlar ən sevimliləri olan o oyuncağı...

Bəzi uşaqların isə ən sevimli oyuncağı hər zaman eyni olar, gecələr ona sarılıb yatar, böyüsələr də o oyuncağı heç bir zaman unutmazlar. 

Bəzən də, kəpənək dalınca qaçan uşaqlara bənzəyir sevgilər. Uşaq kəpənəyin arxasınca qaçdıqca kəpənək daha da uzağa uçar, elə ki, uşaq daha kəpənəyin dalınca qaçmaz, kəpənək özü gəlib qonar onun ovcuna. 

Bəzi insanlar uşaq olmaz, bəzi uşaqlar böyüməz. 

Kimi ən sevimli oyuncaq olmağı bacarmaz, kimi vitrindəki oyuncaq olar, kimi də artıq çarpayının altındakı qaranlıqda unudulan, tərəddüdsüz qırılıb atılan...

Hansı ki, biz hələ uşaqkən öyrənmişdik bunları əslində, uşaqla səndəl şeirində...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(14.02.2024)

Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Əgər “istedad” sözü “fitri qabiliyyət” mənasını özündə ehtiva edirsə, bu kəlmənin heç bir peşəyə aidiyyətı yoxdur. Məsələn, “istedadlı insan” deyiləndə şair, yazıçı, rəssam və s. fitri qabiliyyətli adamlar yada düşməlidir. Aktyorluq istedadın məhsulu deyil, daha doğrusu, aktyorların istedadlısı olmur, mahiri olur. O da Azərbaycanın mahir aktyorlarından biridir. Yazıçıların yaratdıqları obrazları məharətlə canlandırmağı bacarır...

Uşaqlıq illərində aktyor olmağı ağlından belə keçirməyib. Arzusu ingilis dili tərcüməçisi olmaq idi. Məktəbdə oxuyarkən ingilis dili müəllimi ona deyib ki, tərcüməçi qadın peşəsidir, sən aktyor olmalısan. Və dərs dediyi müddətdə müəllimi ona yavaş-yavaş aktyor olmağı aşılayıb. Nəhayət inandırıb ki, ondan yaxşı aktyor alınar. O da orta təhsilini bitirəndən sonra bu inamla sənədlərini incəsənət universitetinə verib və iki il dalbadal qəbul imtahanlarından kəsilib. Üçüncü il imtahanları verərək nəticədə universitetə daxil ola bilib. Beləliklə, 1994-cü ildə universitetin teatr-kollektivinin rejissoru fakültəsini başa vuraraq ali təhsilə yiyələnib...

Deyir ki,- “Universitetə imtahan verən zaman məni aktyorluq imtahanından kəsən müəllim tamaşaların birində ayağımın altına gül qoyanda təəccüblənmədim. Bilirdim ki, imtahandan kəsəndə, o, məni tanımırdı. Əslində, məni imtahandan kəsməklə böyük kömək etmişdi. Daha da püxtələşmişdim, daha çox şeyləri öyrənmişdim. Ömrüm boyu ona minnətdaram.” 

Haqqında söhbət açdığım Pərviz Məmmədrzayev əvvəlcə Azərbaycan Dövlət Gənc Tamaşaçılar teatrının nəzdində fəaliyyət göstərən, 2000-ci ildən dövlət statusu alan Pantomima teatr-studiyasında çalışıb. 2001-ci ildən həm də ADMİU-nun “Xoreoqrafiya sənəti və səhnə plastikası” kafedrasında (Səhnə hərəkəti, səhnə döyüşü, qılınc təlimi, plastika və pantomima fənnləri üzrə) və həmçinin "Musiqili teatr aktyoru" kafedrasında müəllim kimi fəaliyyət göstərir. 2010-cu ildən müstəqil fəaliyyətə başlayaraq "Simsar" teatr-studiyasını yaradıb. Teatr-studiya "Vaqa" adli ilk tamaşasını 2011-ci il yanvar ayında nümayiş etdirib. 2013-2016-cı illərdə Akademik Milli Dram teatrının studiyasında ritm və plastika üzrə müəllim və eyni zamanda həmin teatrın aktyoru kimi çalışıb. 2017-ci ildən Azərbaycan Dövlət Muisiqili teatrında aktyor kimi fəaliyyət göstərir. 2006-cı ildən əməkdar artist, 2018-ci ildən isə xalq artistidir...

Gənclik dövründə idmanın taekvando növü ilə də məşğul olub. Bu məşğuliyyət onu cəngavər kimi yetişdirib. Necə deyərlər, çevik adamdır. Bu çeviklik onun düşünmə tərzinə, hadisələri təhlil etmək qabiliyyətinə də sirayət edib...   

“Bir gün zalda məşq edirdim. Bəxtiyar Xanızadə içəri daxil oldu və mən məşqi dayandırdım. Bəxtiyar müəllim xahiş etdi ki, məşqi davam edim. Mən də dayanmadan öz çıxışımı bitirdim. Sonra o, məni yanına çağırıb çıxışımı çox bəyəndiyini dedi: "Səni indiyə kimi idmançı kimi tanımışam, bu gün səndə əsl aktyorluq gördüm". Ardınca da soruşdu ki, nə vaxtsa teatr yaratsa, məni dəvət etsə gedərəmmi? Təbii ki, böyük məmnuniyyətlə təklifini qəbul etdim. Beləliklə, bir müddət sonra Pantomima Teatrı yarandı və biz orada çıxışlara başladıq.”- söyləyir...

Güclü improvizə bacarığına, yüksək səhnə mədəniyyətinə, rolu məharətlə ifa etmək səriştəsinə malikdir. Geniş dünyagörüşü var. Məzmunlu və maraqlı adamdır...

Deyir ki,- “Sənət mənim yaşam tərzimdir. Hər dəfə səhnəyə çıxanda sevgilimlə görüşə çıxırmış kimi qəribə bir həyəcan və həzlə çıxıram. Səhnə mənim üçün başqa meydandır. Səhnəyə- içimdəki o sevgiyə, o sevgiliyə heç vaxt xəyanət etmərəm. Özünə, sənətinə xəyanət edən adam heç zaman yüksələ bilməz. Teatr ailəmdən sonra mənim rahat nəfəs aldığım, bütün gözəl hisslərimin, duyğularımın yaşandığı bir məkandır. Teatr mənim üçün həqiqətləri demək, ağrı-acılarımı dilə gətirmək və ən əsası sevgimi göstərmək üçün mükəmməl yerdir...”

Bu gün - fevralın 13-ü xalq artistinin doğum günüdür, 53 yaşı tamam olur. Onu bu münasibətlə təbrik edir, möhkəm can sağlığı, işlərində müvəffəqiyyətlər arzulayıram...

Bəli, yalnız MAHİR aktyorlar İSTEDADIN yaratdığı obrazları məharətlə canlandıra bilirlər...

Yeni yaşınız mübarək, Pərviz bəy!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(13.02.2024)

Nihad Alimoğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Hazırda dünya kino industriyasında yalnız fantastika və savaş janrlarının gəlir gətirməsini ortaya qoyan kino tənqidçiləri dram janrının mövqelərini itirməsindən, art kinonun isə tam fiaskosundan dəm vururlar. 

Bəs onda bu gətirəcəyimiz fakta necə don geydirmək olar? 

Rus yazıçısı Mixail Bulqakovun eyniadlı romanı əsasında rejissor Mixail Lokşinin çəkdiyi  “Ustad və Marqarita” filminin gəlirləri rekord həddə çatıb. Rusiya mənbələri xəbər verir ki, film 1,4 milyard rubldan çox gəlir əldə edib.

Dram janrında çəkilən ekran əsərində əsas rolları Yevgeni Tsıqanov, Yuliya Snigir və Avqust Diehl canlandırıblar. 

Yeganə interpretasiya - fentezi çalarları ilə filmin zənginləşdirilməsi sayıla bilər. 

“Ustad və Marqarita” cari il yanvarın 25-dən ekranlara çıxıb. Və çox qısa müddətdə triumf əldə edib.  Nəzərə alın ki, “Ustad və Marqarita” roman olaraq da öz quruluşu və məzmunu cəhəti ilə xeyli mürəkkəbdir, geniş kütlə üçün əlçatan deyil. Onda roman əsasında çəkilən filmin belə kütləvilik qazanması təəccüb doğurur və insanların kino zövqünün heç də primitiv olmadığını sübut edir. 

Xatırladaq ki, “Master və Marqarita” romanına buna qədər də müraciət olunub, 1972-ci ildə İtaliya və Yuqoslaviya kinematoqrafiyasının birgə istehsalı olan eyniadlı film də kifayət qədər uğur qazana bilib.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(13.02.2024)

Xatirə Əsgərova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Müəllim... Nədir mənası? Kimdir müəllim?

Müəllim - biliyin qapılarını üzümüzə açan, ilk dəfə balaca əllərimizdən tutub bizə oxumağı, yazmağı öyrədən insandır.

Müəllimlərdən bəhs edərkən ağlımıza ən çox öz məktəb illərimiz düşür. 

Bizə dərs keçən müəllimlərin ən çox işlətdiyi sözlər, ən çox sevdiyimiz dərs, sinif yoldaşlarımız, müəllimlərimizin siması gözümüzün önündə canlanır.

Bilmirəm, bu düşüncə necə yaranıb, bu fikri kim irəli sürüb, amma Azərbaycanda ikinci müəllim anlayışı da var. 

Məsələn, pullu adamlar, bir çox iş yerlərindəki müdirlər, loru dildə desək, rusiyətdən qayıtmış daydaylar hamısı müəllimdir.

Özü də ki, fərqi yoxdur, ali təhsilli, ya orta məktəb bitirmiş işçilər müdirə müəllim deyirlər. 

Bu hələ harasıdır ki, məktəblərin çoxunda şagirdlər kitabxanaçı, katibə ilə müəllim fərqini anlaya bilmir, müəllim deyir onlara da və bu şagirdlərin günahı deyil.  

Mənim fikrimcə, 1-ci sinifdən etibarən şagirdlərlə müəllimlər tərəfindən xadimə, kitabxanaçı, katibə və digər işçilər kimdir və onlara necə müraciət, rəftar etmək lazımdır öyrədilməlidir.

"Müəllim" adı müqəddəsdir.  Bu adı ilk növbədə elə müəllimlər özləri qorumalıdır.

Məişət mövzusu olaraq davam edək. 

Uşağın yanında müəllimi söyüb, müəllim nə desə cavabını qaytar deyən valdeyinlər də var. Həmən adamlardı hansısa yekəqarın, bahalı maşından düşən, cibində oynayan pulların hardan gəldiyi məlum olmayan adamın qabağına baş əyib deyir ki, “Ay müəllim, sən mənim canım orda oturma, burda otur.”

“Ay uşaq, bax filənkəs müəllim böyük adamdır ha neçə yerdə evi var.”

Daha söz tapa bilmirəm. Nə deyim, kimə deyim, kim anlayacaq?

Söhbət açılsa, oturub saatlara bu mövzunu müzakirə etsəm belə insanlarla, dəyişən tək şey səs tonum olacaq.

Bəli, ölkədə "müəllim qələmi olan yox, sərvəti olandır".

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(13.02.2024)

Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Azərbaycan tarixində elə şəxsiyyətlər olub ki, onlar barədə durmadan romanlar yazılsa, filmlər çəkilsə, yenə də kifayət etməz. Elə Hacı Zeynalabdin Tağıyevi götürək. Milli burjuaziyanın bu nümayəndəsi həqiqətən də böyük himayədar olub, mədəniyyətin, elmin, səhiyyənin himayədarı olub. 

Bakı Media Mərkəzinin istehsalı olan çoxseriyalı “Himayədar” filminin çəkilişləri yekunlaşıb.

Filmin baş prodüseri Bakı Media Mərkəzinin prezidenti Arzu Əliyeva, prodüseri Orman Əliyev, rejissoru Zaur Qasımlı, ssenari müəllifləri İsmayıl İman və Zaur Qasımlı, rəssamı Vüsal Rəhimdir.

Ekran əsəri Hacı Zeynalabdin Tağıyevin vəfatının 100-cü ildönümü ilə əlaqədar çəkilib. Filmdə XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəlində Bakıda və bölgədə baş verən mühüm tarixi hadisələr də əks etdirilir.

Daha öncə Bakı Media Mərkəzinin yaydığı məlumatda da bildirildiyi kimi, “Himayədar” filminin on beş aylıq hazırlıq və çəkiliş dövründə rəssam komandası tərəfindən 150-dən çox əsas qəhrəmanın geyim eskizləri və geyimləri, 400-dən çox geyim növləri, 100 aksesuar – zərgərlik nümunələri hazırlanıb. Səkkiz seriyadan ibarət olması nəzərdə tutulan filmin çəkilişləri 70-dən çox məkanda aparılıb.

Bəli, Zeynalabdin Tağıyev dövrünün himayədarı olub. İndi də Bakı Media Mərkəzi səlnaməçi kimi o böyük şəxsiyyət barədə film çəkməklə, bir növ, ona himayədarlıq edirlər.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(13.02.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağla bu hün sizlərə növbəti Güney şairini təqdim edir: Vüqar Neməti. 

KİMDİ BU DƏLİ?

Görəsən kimdi bu dəli?

Biz keçdik, bizi söymədi.

O tanrını qaraladı,

İt-pişik payı qoymadı.

Söydü, yeri-göyü söydü,

Döydü, kölgəsini döydü,

Hamının ağzını əydi,

Zorbaya, zora əymədi.

Getməz, o üzdən getmədi,

Bilmədik davası nədi?!

Birazdan çaldı, oynadı,

Artıq heç kəsi saymadı.

Ağıl axtara-axtara,

Gör bir gəlib çıxıb hara?!

Bu dünyaya, pula, vara,

Uymaz, heç nəyə uymadı.

Həm buralı, həm oralı,

Görəsən kimdir bu dəli??

Hamı yolun çaşdı, vəli

O öz yolunu caymadı!..

EŞQİN PƏRDƏ ARXASI

Gör bir kimi sevdim mən arxadaş!

Üzümə, üzümə durdu.

Gözləri əsla eşitməz

Və qulaqları kordu!..

Durdum gecə boyu yoxluğunun qapısında

Uçdum sözcüklərin qanadlarında

Özgə-özgə düşünüb

Ağladım öz yerimə

Heç bir kimsə bilmədi

Gülüşlərim qanadı

Mən bir sevda yolçusuydum

Uyur-gəzərlər kimi.

Sətir-sətir gəzərdim

Bu yağış ölkəsini.

Yoluma işıq tutardı onun gözləri

Gözlüyünü saxlamaq üçün

Yaxşıca tasarlanmışdı

Qulaqları və burnu!..

Həsrətdir, kədərdir, acıdır, qəmdir

Eşqin pərdə arxası cəhənnəmdir.

Durmadan qaralar qanlar

Özünü div aynasında görən bunu nə anlar?!

Göy üzünü dilə-dişə saldılar

Ölü göz adamlar.

Aktyor adamlar.

Bir də, adı pisə çıxmış bir ölüm!..

Gör bir kimi sevdim mən arxadaş!

Üzümə, üzümə vurdu.

Gözləri əsla eşitməz

Və qulaqları kordu!..

YAZIQLAR OLSUN

Mən bir fidan əkdim, “tutmaz” – dedilər,

Mənsə tutan bildim, yazıqlar olsun!

“Bu hicran, bu həsrət bitməz” – dedilər,

Nəsə bitən bildim, yazıqlar olsun!

Mənim o ulduzum, de, harda qaldı?

Ya göyə çəkildi, ya yerdə qaldı,

Mənə “Tən” deyənim bəs harda qaldı?

Mən onu tən bildim, yazıqlar olsun!

Sənə nə “Get” – dedim, nə də ki, “Qayıt”,

Buna göy şahiddir, buna yer şahid,

Bu yolda hər zaman özümü şəhid

Səni vətən bildim, yazıqlar olsun!..

İNSAN HEÇ NƏYƏ BƏNZƏMƏZ

İnsan heç nəyə bənzəməz yavrum mənim

Gülü, güldür

Tikanı, tikandır dünyanın.

Amma insan

Özünə belə bənzəməz.

Baxarsan

Adam kimi adam

Əl uzadsan yanar əllərin

Yaxınlaşsan ürəyin üşüyər!..

Qış, qışdır

Yaz da yazdır, bilirsən.

Yaz

İnsan heç nəyə bənzəməz mənim gülüm

Hər şeyə bənzədiyi kimi!..

QARĞA

Yenə nə qar-qar edirsən,

Qoy get öz işinə qarğa!

Həp öz sözünü deyirsən

Bəxtəvər başıma qarğa!

Sən ağa, mən ağa ancaq,

Buludları kim sağacaq?

Tələsmə, qar da yağacaq,

Bu qalan işinə qarğa!

Bəxtin qara, üzün qara,

İnanma qarla ağara,

Ağlıq nədir ay avara?!

Düşübsən peşinə qarğa!

Sən yatarsan, səsin yatmaz,

Heç kimin ağlına batmaz,

Əlin çatar, ağlın çatmaz,

Dünyanın daşına qarğa!

Payız gəlir, əsin düşür,

Küləklə də bəhsin düşür,

O səsindən ağ dən düşür,

Mənim də başıma qarğa!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(13.02.2024)