Aynur İsmayılova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu gün ağlımda bir sualla yuxudan oyandım: İnsan üçün həyatda ən vacib olan nədir?

Cavab tapmaq çətin idi. Axıb gedən zamanın içində o qədər şey yaşayırsan ki, bəlkə də heç zaman bu sualı özünə verməyə zamanın da qalmır.

Bəzən nə üçün yaşadığını, niyə yaşadığını bilmədən ömrünü başa vurur insan.

Həyat teatr səhnəsinə bənzəyir. Bu səhnədə hər gün müxtəlif tamaşalar göstərilir.

Sən isə ya tamaşaçı kimi seyr edirsən,

Ya tamaşada bir rol alırsan,

Ya da tamaşaya heç dəvət olunmaq istəmirsən – sadəcə anlamadan, dinləmədən kənardan baxırsan.

Həyatın bu səhnəsində rolunu sən seçməsən belə, bu səhnəyə çıxırsan.

Hansı formada olduğunu isə sənin istəyindən asılıdır.

Əgər tamaşanı izləmək, zövq almaq, həyata atılmaq istəyirsənsə, yaxşı tamaşaçı olmalısan.

Çünki hər tamaşa sənə bir şey, bir yol göstərir.

Sən o yolu öyrənəndə, bir gün həmin səhnədə rol almağa başlayırsan.

Bu tamaşanın ya qəhrəmanı, ya da yaxşı rol oynayan biri olursan.

Amma nə olur-olsun, artıq izləyən yox, yaşayan olursan.

Çünki hər kəsin həyatda bir çıxış səhnəsi var.

Kənardan səssizcə baxanlar da bu səhnədə çıxış edir.

Amma pərdənin sonunda kimi alqışlarla, kimi də təəssüf dolu baxışlarla yola salınır.

İndi bu sualı bir tamaşaçı kimi cavablandırmaq istəyirəm –

Getdiyim hər tamaşada izlədiyim səhnələrdən çıxış edərək.

Mən insanam.

Öz ayaqları üstündə durmağı bacaran, özünü idarə edən, var olan, nəfəs alan,Həyatı sorğulayaraq anlamağa çalışan bir insan.

Amma bu hər insana nəsib olmur.Nəfəs alan, var olan hər şəxsiyyət insandır.

Lakin hər insan həyatı sorğulamaq, dərk etmək, ifadə etmək qabiliyyətinə malik deyil.

Hər insan yaşadığını dərk etmir.

Kimisi yalnız yaşamaq üçün yaşayır,

Kimisi yaşadığını başa düşmək üçün,

Kimisi də sadəcə nəfəs alır…

Bax, mən o zaman anladım bu sualın cavabını:

İnsan üçün həyatda ən vacib olan — sağlamlıqdır.

Sağlam bədən, sağlam ruh, sağlam nəfəs.

Bir səhnə düşün…

Orada kiçik bir vücud var.

Əlləri titrək, baxışları dərin.

Heç bir rol seçməyib, səhnəyə çıxmaq istəməyib,

Amma həyat onu bu səhnəyə çıxarır.

Və o, heç bir söz demədən hər kəsə həyatın əsl dəyərini göstərir:

Yaşamağı, nəfəs almağı, ayaqda durmağı.

Və oynadıqları rolda əsl qəhrəmandırlar.

Mən bu tamaşanı izlədikdən sonra anladım ki,

Sağlamlıq insan üçün nə qədər önəmlidir.

Nə pul, nə şöhrət, nə də uğur sağlamlıqdan önəmli deyil.

Sağlamlıq varsa — seçim var.

Sağlamlıq — səhnəyə çıxmaq üçün ilk addımdır.

Qalanı isə sadəcə bir oyun…

Bəs sən, əziz oxucu…

Sən bu səhnədə hansı roldasan?

Bəs sənin üçün həyatda ən önəmli olan nədir?

Heç bunu düşündünmü?

Bu yazı qarşına çıxıbsa, demək ki, boşuna deyil.

Qəlbinin dərinliklərində bir yerdə sən də bu suala cavab axtarırsan.

Gəl birlikdə axtaraq.

Unutma — səhnə hələ bitməyib…

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(09.07.2025)