Kübra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Salam.

Səni tanımıram.

Bəlkə heç heç vaxt tanımayacağam.

Amma bu yazını sənə ünvanlayıram… çünki içimdəki bir parçam sanki sənin varlığını illərdir gözləyir.

Bəzən sənə bənzəyən gözlərə baxdım, amma orda özümü tapa bilmədim.

Bəzən nəfəsimi kəsən yaxınlıqlar yaşadım, amma ruhuma toxunan olmadı.

Bəzən səsimi eşidən çox insan oldu, amma məni duyan olmadı.

Əgər bir gün yolumuz kəsişsə, bil ki:

Mən hazır olmayaraq çox şeyi yaşadım.

Hazır olmaq nədir, bilmirəm, amma bu dəfə özümü itirmədən sevmək istəyirəm.

Səni də deyil, özümü səninlə itirmədən tanımaq istəyirəm.

Mən sevgini yalnız sevgi olduğu üçün yaşamaq istəyirəm.

Məcbur qaldığım üçün yox.

Boşluqda olduğum üçün yox.

Seçildiyim üçün, sevdiyim üçün, güvəndiyim üçün.

Əgər sən bir gün gəlsən…

Qapımı çırpma.

Sadəcə yavaşca döy.

Mən bu dəfə heç kimdən qorxub qaçmayacağam,

amma qapını açmaq üçün içimdə sakitlik axtaracağam.

Çünki bu dəfə sevdiyim yer deyil, özümün qaldığım yer olsun, istəyirəm.

Bilinməzsən. Bəlkə gələcəksən. Bəlkə yox.

Amma mən artıq özümə dönürəm…

Ki sənin gəlməyinə ehtiyac olmadan da tam olum.

Sonda bil ki:

Mən sevilməyə layiqəm.

Amma özümü sevmədən, səni sevə bilmərəm.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(30.06.2025)