“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı REDAKSİYANIN POÇTUNDAN rubrikasında sizlərə Günel Ağazadənin şeirlərini təqdim edir. 

DÜŞÜNƏN MƏZAR

Bu necə səssizlikdi,

Səsi yorur beynimi?

Deyin – Burda kim ölüb,

Kim tutubdu matəmi?

Ruhum kimi yad edir

Yazısız vərəq kimi?

Mən niyə ağ geymədən

Ağlara bürünmüşəm?

Başıma yığışanlar

Gülməkdənmi ağlayır?

Çoxdandı görmədiyim

Dost-tanış da burdadı...

Niyə hər kəs peşmandı,

Niyə üzü qaradı?

Kim rahatlıq tapıbdı

Təsadüf itkilərdən?

Doğmalarım bezibdi

Yalançı təsəllidən.

Axı dünya genişdi...

Bəs mən niyə baxıram

Balaca çərçivədən?

Hamının başı sağdı,

Hamı da bir-birinə

Başsağlığı diləyir.

Dirilər maraqlıdı...

Hamı görür öləni,

Bilir dünya fanidi.

Bu dünyanı yaşayır

Əbədi dünya kimi.

Burdan baxanda dünya

Cəmi qırx vərəqlidi...

XƏYALIMIN RƏNGLƏRİ

Mən heç böyümədim ki,

Bəlkə soldu arzular.

Bəlkə ümidsiz qaldım,

Heç nağılsız qalmadım...

Xəyalımın rəngləri

Qaraları ağartdı,

Bəxtimə kölgə saldı.

Kimi yalan danışdı,

Gözlərimi boyadı.

Kiminin nağılları

Ömrümün yollarında

Toz pənbə rəngdə qaldı…

Mən heç böyümədim ki,

Dünyam hələ rəngarəng.

Dayan, tələsmə, dostum,

Sən hara tələsirsən?

Hələ rüzgar əsəcək.

Sevgilərə ip taxıb

Uçurarıq çərpələng…

Hələ qalıb oyunlar,

Oyunda uduzanlar

Gözlərini yumurlar.

Ən yaramaz adamlar

Axtaranda tapılar...

Artıq bəsti,

Yoruldum.

Bu dəfə siz uduzun,

Bir dəfə də mən udum.

Yumsun hər kəs gözünü:

Birdəfəlik gizlənim,

Tapmasınlar izimi...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)