“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə “Biri ikisində” layihəsində bu gün Şeir saatıdır, Günel Ağayeva şeirlərini təqdim edir.
TƏNHA
Mən heç kimin ən sevdiyi deyiləm,
Anam idi bircə sevən, o da yoxdur...
O da gedib...
Sonuncu kəz lap, lap çoxdan
Anam məni əzizləyib.
Mən heç kimin ən sevdiyi deyiləm.
Nə atamın balasıyam,
Nə balamın anasıyam,
Nə yarım var naz çəkən,
Nə də məndən ayrı düşən, həsrət çəkən
Sevgilimin ürəyinin yarasıyam.
Mən heç kimin ən sevdiyi deyiləm,
Bəlkə, elə bircə bundan yarımışam;
Pərvazlanıb ruhum uçsa uzaqlara,
Arxamca yananım yoxdur...
Nə anam var ki, yandıram,
Nə də yetim qalan balam,
Yoxdur...
Mən heç kimin ən sevdiyi deyiləm!
BİZİM ÜÇÜN DARIXMIŞAM
Bizim üçün darıxmışam,
Şeir yazsam, gələrsənmi?
Sənə elə möhtacam ki bu aralar...
Duysan, görsən, dönərsənmi?
Elə yorub həyat məni,
Bilirsən ki, ağlamaqdan utananam.
Utanmaqdan keçib daha,
Hönkür-hönkür ağlayıram,
Göz yaşımı silərsənmi?
Hamı məndən üz çevirib,
Doğmalarım düşmən olub.
Qəlb sirdaşım, ürək dostum,
Bilsən, necə təklənmişəm,
Gəlib mənə ürək-dirək verərsənmi?
Baş götürüb getməyə də yerim yoxdur,
Satılmışam, dağılmışam, ruhum ölüb...
Mən savaşdan sonra qalan
Xaraba bir yurd olmuşam,
Mənə həyat verərsənmi?
Gənc deyiləm, daha canda can qalmayıb,
Oxşadığın saçlarımı görməyəli çox ağarıb.
Bir zamanlar mənə dərman təkcə səndin,
İndi hər yeməkdən əvvəl, sonra dərman...
Eşitsən ki, bir xəstən var,
Gəlib ona dəyərsənmi?
Hər gün qonaqsan yuxuma,
Ruhum gecə olan kimi sənə gəlir.
Nə olar ki, sən gerçəkdə mənə gəlsən,
Qucaqlasan, mən də sussam,
Qayğılardan uzaqlaşsam, səndə qalsam,
Yenə məni əvvəlkitək sevərsənmi?
Bizim üçün darıxmışam,
Şeir yazsam, gələrsənmi?!
İLAHİ, BU NƏ SEVGİDİR?!
Sən ağlıma gələndə
Ağlım başımdan gedir.
Heç özüm də bilmirəm,
Bu nədir, nə baş verir.
Nə çörəyim səndəndir,
Nə suyum səndən gəlir.
Bəs niyə acdır ruhum,
Bəs məndən nə istəyir?
Allah, bu nə sevgidir?
Özümü unutmuşam.
Bu adamı görəndən
Özümə yad olmuşam.
Bir insana bu qədər
Bağlı olmaq olarmı?
Ruh bədəndən ayrılıb
Başqa cismə dolarmı?
Ürəyim qan yerinə
Səni daşıyıb durur.
Ürəyim qan yerinə
Səni damardan sorur.
Adını zikr edirəm,
Dilim məni çaşdırır.
Başqa kimə səslənsəm,
Adını qarışdırır.
Mənim üçün adaşdır,
Hamı sənlə eynidir.
Ayrı-ayrı simalar
Gözlərimdə eynidir.
Elə sevimlisən ki,
İzini qısqanıram.
Ötüb keçdiyin yoldan,
Səni soraqlayıram.
Qoxunu rüzgar alır,
Yarpaq kimi əsirəm.
Qəzəbimdən küləyin
Nəfəsini kəsirəm.
Mənimdir o, qoxlama,
Mənim havam, suyumdur.
Addım atdığın hər yol
Mənim ömür yolumdur.
O yolun hər bucağı
Sevgi qoxur, eşq qoxur.
Gözüm yollarda qalır,
Baxır, ürək darıxır...
Tanrım, bu nə sevgidir?
Özümü unutmuşam...
Sənə qədər kim idim, –
Mən indi kim olmuşam?!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(23.02.2024)