Aliyə Əliyeva, ADPU-nun nəzdində Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Kolleci 

İstehsalat təcrübəsi üzrə mütəxəssis 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalında Ümummilli lider Heydər Əliyevin doğum günü ilə bağlı yazıların dərcini davam etdiririk.

Tarix bəzən susur, amma bəzən də danışır – və bu danışıq adətən bir şəxsiyyətin varlığı ilə ifadə olunur. Elə şəxsiyyətlər var ki, onlar yalnız yaşadıqları dövrü idarə etmirlər, həm də zamanın ruhunu formalaşdırır, millətin tale yaddaşında yönverici bir qüvvəyə çevrilirlər. Azərbaycan üçün belə bir tarixi sima, belə bir dövlət düşüncəsinin və milli kimliyin daşıyıcısı Heydər Əliyev idi.

Onun ömrü təkcə illərlə ölçülmür, o ömür bir xalqın keçdiyi çətin yollar, qazandığı sabitlik, qurduğu dövlət və qoruduğu gələcək qədər uzanır. O, sadəcə tarixdə yaşamır – o, tarixi özü ilə daşıyır, onu idarə edir və gələcək nəsillərə ötürüləcək bir mirasa çevirirdi.

10 may tarixində dünyaya gəlmiş bu böyük şəxsiyyətin həyat yoluna baxanda görürük ki, onun taleyi Azərbaycan xalqının taleyi ilə ayrılmaz bir şəkildə birləşmişdir. Onun siyasi arenaya daxil olması təkcə fərdi bir yüksəliş deyildi – bu, xalqın özünə qayıdışı, itirdiyi inamı bərpa etməsi, qaranlıq tunelin sonunda görünən bir işığa doğru yönəlməsi idi. Heydər Əliyev xalqına sadəcə rəhbərlik etmədi – o, xalqın səsini duydu, onun içində yaşadı və onun duyğularını dövlət siyasətinə çevirdi.

O, Azərbaycanı ən çətin zamanlarda, parçalanmaq, tənəzzülə uğramaq, daxili qarşıdurmalarla əldən getmək təhlükəsi ilə üz-üzə olduğu anda xilas etdi. Onun yenidən hakimiyyətə qayıtdığı 1993-cü il tarixi Azərbaycanın müstəqil varlığını qoruyub saxlamaq üçün dönüş nöqtəsi oldu. Ölkə xaosdaykən, xalq ümidini itirmişkən, siyasi qüvvələr arasında təlatümlər baş verərkən, o, öz gücünü və iradəsini xalqın rifahına sərf etdi, çünki bilirdi ki, bu xalqın yaşaması üçün sabitlik, düşüncə və milli həmrəylik şərtdir.

Heydər Əliyev üçün dövlət sadəcə bir aparat deyildi – o, dövlət anlayışını bir ruh, bir düşüncə, bir əxlaq məsələsi kimi dərk edirdi. Onun idarəçilik fəlsəfəsi yalnız qanunlara deyil, həm də milli mentalitetə, tarixə və xalqın ruhuna söykənirdi. O, azərbaycançılığı sadəcə ideoloji doktrina kimi yox, yaşanmalı olan, milli özünüdərki ifadə edən bir həyat tərzi kimi təbliğ edirdi. Ona görə də onun idarəetmə modeli təkcə siyasətçiləri deyil, bütöv cəmiyyəti tərbiyə edirdi.

O, gələcəyi bu günün içində görən bir lider idi. Neft strategiyası, transmilli layihələr, regional əməkdaşlıq və güclü ordu quruculuğu onun uzaqgörənliyinin real nəticələridir. Amma o, sadəcə iqtisadi inkişafla kifayətlənmirdi – o, insan kapitalının formalaşmasına, gənclərin vətənpərvərlik ruhunda yetişdirilməsinə, milli-mənəvi dəyərlərin qorunmasına xüsusi önəm verirdi. Onun ən çox təkrarladığı fikirlərdən biri bu idi: “Mən həmişə fəxr etmişəm, bu gün də fəxr edirəm ki, mən azərbaycanlıyam.” Bu bir siyasi şüar deyildi – bu, bir millətə könül bağlılığının, onunla eyniləşmənin qürurlu etirafı idi.

Heydər Əliyev yaşadığı hər günü, atdığı hər addımı bu xalq üçün hesabatlı sayırdı. Onun üçün liderlik şəxsi ambisiyalarla yox, xalqın ehtiyacları ilə ölçülürdü. Onun nitqlərində, qərarlarında, görüşlərində bu məsuliyyətin izləri aydın görünürdü. O, xalqla təkcə danışmırdı – o, xalqla düşünürdü. Onun siyasətində xalqa güvən əsas prinsip idi. Bütün tarixi uğurların əsasında da məhz bu inam dayanırdı.

Bu gün müstəqil Azərbaycan dövləti öz tarixinin ən güclü mərhələsini yaşayırsa, bu, Heydər Əliyevin yaratdığı strateji xəttin davamıdır. Qarabağın işğaldan azad olunması, ölkənin beynəlxalq nüfuzunun yüksəlməsi, iqtisadi dayanıqlılıq və milli birliyin qorunması – bütün bunlar onun qoyduğu bünövrənin üzərində inşa olunmuş qələbələrdir. Prezident İlham Əliyevin həyata keçirdiyi siyasət Ulu Öndərin yolunun canlı və yaradıcı davamıdır. Bu yol zamanın hökmünə deyil, xalqın iradəsinə əsaslanır. Bu iradənin əsas müəllifi isə məhz Heydər Əliyevdir.

Onun adı bu gün sadəcə tarix dərsliklərində deyil. Onun adı məktəblərdə gənclərə vətənpərvərlik dərsi kimi öyrədilir. Onun adı səngərdə əsgərin qürurla dilə gətirdiyi, vətəni qorumaq ruhunun təcəssümüdür. Onun adı bu xalqın dilində dualaşır, yaddaşında ucalır.

Heydər Əliyev – Azərbaycan adlı torpağın, Azərbaycan adlı millətin qürurla daşıdığı bir ada çevrilib. O, təkcə lider deyildi – o, bu xalqın içində yaşayan, hər zaman onunla nəfəs alan bir mənəvi dayağa çevrildi. Onun yoxluğu ilə barışmaq mümkün deyil, çünki o, yox olmadı – xalqın hafizəsində, dövlətin ruhunda, zamanın ritmində yaşamda qaldı. O, bir ömür deyil – bir dəyərlər sistemidir. O, keçmiş deyil – bu gün və sabahdır.

10 may tarixini anmaq – sadəcə bir doğum gününü qeyd etmək deyil. Bu gün bir xalqın ona bəxş edilmiş taleyə təşəkkür günüdür. Bu gün – dərin minnətdarlığın, sarsılmaz ehtiramın və əbədi yaşarlığın günüdür. Heydər Əliyev – xalqın ruhunda həkk olunmuş bir imza, zamanın özündə daşıdığı böyük bir ad olaraq qalır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.05.2025)