“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı xanım şairlərimiz içərisində xüsusilə seçilən, imzası bəyənilən Nigar Arifin yeni şeirlərini tədim edir.
Tək deyiləm, əzizim,
İçimdəki səninlə,
Bir ömür yaşayıram,
qocalıram, ölürəm…
Razılaşın ki gözəldir…
ÇİNAR
Hələ cavan, hələ körpə, gur Çinar,
Yoldan ötüb keçənlərə yar Çinar,
Çox güvənmə o kölgəndə
coşub-daşan alqışlara,
Çox inanma o dillərdən
istilərə tez-tez yağan,
dolu-dolu qarğışlara,
Elə bilmə güclüsənsə
heç kim sənə batammaz.
Qorxar uca boyundan,
Qamətindən çəkinər,
Heç kim sənə çatammaz,
Səndən gizli başın üstdə
bir quş belə uçammaz,
Budağında bir ilan da yatammaz…
Hələ cavan, hələ körpə, gur Çinar,
Yoldan ötüb keçənlərə yar Çinar,
Hər dərdini dinlədiyin dost deyil,
Hər dostunun sözünə bel bağlama,
az başını yor, Çinar.
Bir də gördün,
bugün fağır bildiklərin
Sabah arsız, utanmaz.
Qoynundaki o “çox yaşa” deyənlər də,
bir baltayla sözlərini tutammaz.
Hələ cavan, hələ körpə, gur Çinar,
Yoldan ötüb keçənlərə yar Çinar,
Çox böyütmə gözündə bu dünyanı,
Böyütdüyün dünya gözündən düşər…
Qucağında göyərçintək sandığın,
bəlkə ağacdələndi?
Bir də baxdın,
Dimdiyinə gün düşər…
Qollarına aldığın,
o balaca sandığın,
kiçik bir yuva üçün
qıyıb gövdəni deşər…
YUXU
Baş hara, ayaq da ora,
Ömür bitənə kimi yollanasıyam.
Elə ki, sonuncu mənzilə çatdım,
Özüm öz içimdən tullanasıyam…
Hələ ki, günlərə ərkim də çatır,
Hələ ki, illərdən mədət umuram.
İşimə gələndə bəxtə inanıb,
Qismətdən əl çəkib, göz də yumuram…
Balaca bir it var qapımda hələ,
Zamandan yapışır, səbrimdən tutur
Tapır ümidləri itirəndə də,
Yorulub köksümü ötürəndə də,
Hürüb saxladığım qəzəbə, hirsə,
dönüb üzümdəki abrımdan tutur.
Bu it çoxlarından sədaqətlidir,
İndi harda var, beləsi harda?
Biri yarı yolda qoyarsa qoysun,
Lap üzümə dursun, lap olsam darda,
Bu it əvvəl-axır, yetər dadıma,
Yenə də qoruyar, qoruyar orda…
Mənim kimim varki, mənim nəyim var?
Bircə yuxum vardı, o da qaçıbdı
Bəlkə də yatmışam, doymamışam heç
Nə bilim, bəlkə də yuxum acıbdı?
Biraz şübhə yeyir, biraz da qorxu,
Nəsə yuxumdan da gözüm su içmir.
Ay it dayan görüm, dartma yaxamı,
Adam yuxusunu özü ki, seçmir…
XOŞUMA GƏLMİR
Mən axı neynirəm o sevgini ki,
Yamaqlı corabla yırtıq şərf kimi,
İsidir, amma ki, xoşuma gəlmir…
Hisslər oxunmursa dodaqlarında,
Alışıb yanmırsa yanaqlarında,
Sevgini eşitsəm qulaqlarımla,
Bəsimdir? Amma ki, xoşuma gəlmir…
Əllərim əsməsə, dilim çaşmasa,
Ürək dayanmasa, ürək coşmasa,
Neynirəm, təpədən, dağdan aşmasa,
Çox da ki, desinlər eşqin özüdür,
Özüdür, amma ki, xoşuma gəlmir…
YOXLUĞUNLA BARIŞMIŞAM
Yenə kağız, yenə qələm, yenə mən,
Beynimdəki qız oxuyur səhərdən;
“Nəsə…uzaq, nəsə… yaxın, nəsə… sən”…
anlamıram dilindən…
Bir yanımda xatirəndi,
bir yanımda köhnə dərdlər…
Onlar da ki, çoxdan gəlib,
birazdan çıxıb gedərlər…
Belə hər şey yaxşıdır,
Əvvəlkitək özümü heç yormuram da,
üzmürəm də…
Yaşım daha o yaş deyil,
İncimirəm, küsmürəm də…
Nə var, nə yox alışmışam…
Həyata da qarışmışam…
Bundan sonra,
qayıtmırsan, qayıtma heç,
Ayrılıqdı, ölüm deyil,
Yoxluğunla barışmışam…
QAYIT GƏL
Gündüzlərim birtəhər,
Gecələr yatammıram.
Yuxum qaçır, neyləsəm,
Ardıyca çatammıram.
Yeməklərin tamı yox,
Çay da ki, yaxşı dadmır.
Nə kitab, nə musiqi,
Heç nə başımı qatmır.
Nə var, nə yox soruşdun,
Çox görünür yoxluğun,
Başqa hər şey eynidi,
Başqa sənin sağlığın…
Yalandan niyə deyim,
Aldadım ki, yaxşıyam,
Mən bu cür mövzularda,
Bilirsən ki, naşıyam.
Yazdım xəbər edim ki,
Ayrılığın müddəti
bugündən sona çatır.
Hardasansa qayıt gəl,
Daha anlamışam ki,
Günüm sənlə başlayır,
Günüm səninlə batır.
OLARSANMI GERÇƏYİM?
Ay fikrimdən çıxmayıb
Dilimdən heç düşməyən,
Ad verə bilmədiyim
Olan-bitən hər şeyim,
Sənə get deyəmmədim,
İndi gəl nətər deyim?
Bəlkə çətin biriyəm,
Bəlkə də biraz dərin.
Sözlərim alaçiydi,
Duyğularım kəmşirin.
Qışım şaxtalı keçər,
Yayım da ki, lap sərin.
Nolsun soyuq adamam,
Tək bu olsun dərd-sərim.
Nə varsa düzələndi,
Neynirəm, nə gərəyim?
Əsas arzum, istəyim,
Yalanı bacarmıram…
Sən bu yalan dünyada,
Olarsanmı gerçəyim?
SƏNSİZ SƏNİNLƏ
Ağrılarım gözəldi,
Üzülməyi sevirəm,
Sən mənə hər baxanda,
Günəşli bir havada
yarpaqların üzünə
toxunan yağış kimi,
Qucaqlayıb eşqimi,
o can alan baxışdan
süzülməyi sevirəm…
Neçə kəlməm boğulur,
Od tutur ürəyimi,
Qürur qapır yaxamı,
Qılınc kimi sancılıb,
İncidir kürəyimi.
Ağrılarım gözəldi,
Üzülməyi sevirəm,
Elə bilmə dəliyəm,
Yalan deyil, bir də ki,
Adam belə də olur,
Ağlamıram, gülürəm.
Tək deyiləm, əzizim,
İçimdəki səninlə,
Bir ömür yaşayıram,
qocalıram, ölürəm…
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(30.09.2025)
