Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət”, Güney Azərbaycan təmsilçisi
İran-İsrail müharibəsi səbəbindən layihəmiz bir müddət idi ki, dayandırılmışdı. Budur, Təbrizdə və ümumən Güney Azərbaycanda əmin-amanlıq bərpa edilib və biz yenidən layihəmizi davam etdiririk.
Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalında həyata keçirilən “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə Fərzanə Vəlizadənin şeirlərini təqdim edəcəyik.
Böyük oxucu auditoriyası toplayan və hər iki Azərbaycanda sevilərək izlənən layihəmiz davam edir.
I.
Düşmüşəm şəhərin canına
Şəhər amma köçüb qapı dalına
Dalbadal keçmişə daşınıram
Sən ilə keçmişim.
Maşanı tutub
Gələn-gedəni gözləyirmiş.
Daş üstünə oturub
Baş üstünə baxanda
Güllə kimi
Dəyməyən yerinə dəydim…
Gələcəyim
Görəcəyindən qaşdı
Küçələrdən soyundu
Şəhər canını götürüb getdi.
Boş başına fırlanıram indi…
Boş fişəngəm bu dəfə…
Bəhanəm yoldan keçəndə
Fışqa verib qaçacağam.
Bu dəfə
Qarğış elə məni
Qol-qıçım sənə dolaşsın
Yaşamım sənə bulaşsın…
Soyundur məni
Keçmişdən!
II.
Beş daşım var
Bağlanıb beş barmağıma
Atılıb dəniz ortasına
Nə isə, mən
Dənizdən öncə ölmüşəm.
Orta daşın ağrısı
Qaşımın arasından keçəndə
Göydən asılmışdım!
Yaşam məni
Qara donlardan
Qara donlara salır…
Yollayır qara gün gəlin olam.
Gələn donumda
Bir ağır doğum var
Orta daş olub
Beş başa düşəcəyəm…
Sonra oturub
“Üç daş” oynayacağam.
Uşaqlığım
Hələ boğulmayöb
Dəniz qırağında
Barmaqların sayır
Təkcə bir ölüm qalır
Mən doğulam
Yanına dönəm…
III.
Mən bir tel maşayam
Paşa əlində gəzirəm.
Ancaq
Hərdən bir ara
Gözlərə saçılıram
Saçları həzin-həzin
Oxşayıram
Mənim günümə oxşasınlar
Demirəm!
Mənə gün verib
İşıq verməyən paşanı
Boşlasınlar, yetər…
İtirmişəm
Öz tellərimin havasını
Gəzirəm o başdan-bu başa…
Deyə bilmirəm axı
Yorulmuşam ay paşa…
Sancaq-sancaq
Bağlanmışam boş varlığa.
Nə tökülürəm,
Nə sökülürəm
Nə bel bağlamışam paşaya
Nə əlim gedir maşaya.
Gəlin
Qadınların
Qısa saçlarını
Gözəl görün!
Yorğunam bu başdan, o başa
Darıxıram sancaq içində
Dolaşan halıma…
Bu tel maşa
İllərdir
Paşa əlində gəzir…
Bəs necə olur ki
Heç bir saça gəlmir?
Yoxsa mən idim
Sevgilisindən
Təkcə qalan?!
Yoxsa mən idim
Bu hekayədən gedən sevgili?!
Yoxsa mənəm
Qoymuram qadınların başına
Tel maşa yaraşa?
Yoxsa mənəm
Həyatım dəyişin?!
IV.
Andımı
Tanrıma tapşırdım amma
Amanımdan gileyliyəm!
Gəlməli deyildimsə
Nədən gəmilərin yolunu tanıyıram?
Nədən dənizlərdə şəpələnirəm?
Gəlməli deyildimsə
Neçənciləri ovcuma yığıram?
Niyə adımı boynuma düzürəm?
Boynumu amansızlıq qısır
Günüm, günümdən qısalır
Deyəsən daha
Tapa bilmirəm
Boyuma yaraşan qırmızı don
Hardan-hara gedib!
Daha səssiz dolanır uca ayaqqabılarım…
Ormanda quşları görüb
Əzəl andımı içib gəlmişəm.
Yeddi canım olsun bəlkə
Yeddi alma üçün
Yerikləmiş
İndi yeddi ölkədən
Qan qusuram…
Elə bil qanım soyuqdur
Üşüyürəm yer-göy üzündə…
Axı mən nə olmuşam
Dünyanın gözündə?
Tanrı andımı alsın
Amanımı yollasın!
Amansız dünyanı
Neynəyirəm?
V.
Başlardan başlanmaz
Belə bir anılar
Ürəyimin başındakı yaralardan
Divarın başına ucalan
Qala imiş sevmək!
Başımı divarlara çala-çala
Aşıb-daşan bir qaladan dönmüşəm…
İndi, yeni kəndə sığınır
Bu sınmış savaşçı
Yeni şəhərlərdə
Baş qoşulmaz sınıqlara
Qaş-göz olar yaralara
Məni divarlara salan şəhərdən
Əsən bir nağıl gəlmişdi…
Əlimi kəsən yeli
Kasamı qatan biri
Yoluma gəldi..
Ürəyimdən başıma
Yol yox imiş!
Başıma gələnləri
Hamı qınamış
Başlardan başlanmaz
Belə bir bəlaların qol-budağı
Sevgidən coşub daşarmış.
Biri mənə aşar-daşar gölü gətirsin
Gizlədim o qalanı…
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(30.06.2025)
