“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı gənc və istedadlı şair Nicat Hunalpın yeni şeirlərini təqdim edir.

Bu qayalar neçə - neçə dil bilir

Bu qayalar neçə - neçə dil bilir,

Ağacların, çiçəklərin dilini

Qayalarda bitən mamır, gül bilir,

Tənhaların və təklərin dilini

Mən qayıtdım həsrətimə qoşulub,

Otuz ildə tüm arzular puç olub,

Elə bil ki, təbiətdə ac olub,

İndi tapıb bu yerlərin dilini

Özü bilir bu qayalar, bu dağlar,

Tanır məni o suyu buz bulaqlar,

Asan yola gəlir əllər, ayaqlar,

Çətin tapaq ürəklərin dilini

Ölüm marşı 

Tənhalar şəhərində,

ümidsizlik  adlı otağın

 zirzəmisindəyəm.

Və işığı bilmirəm neçə mil,

 uzaqlıqdan seçən 

 köstəbəyə bənzəyir göz bəbəklərim.

Addım - addım ölüm ,

qoxuyur üst - başım.

Dünən gecə aldığım 

sirkəni  başıma çəkdim.

Sususzluqdan yanan

 Misir köləsi kimi.

İndi xəsdəxananın nəmli divarlarında 

mən ölümlə qardaşam.

Aşağıda qayın ağacı yarpaqlarını 

göyə sovurur.

Səssiz və tənha ruhumdan

 doğulur bacı qardaşım.

Və hər doğum özüylə göz yaşı gətirir.

Boz Sərçə taleyi

Görünmür çoxdandı hayana getdi,

Küsdümü taledən, küsdümü baxtdan

Qışın ayazına birtəhər dözər,

Ayrılmaz boz sərçə o piştaxtadan  

Tuş gələr taleyi sapand daşına,

Göz yaşı yağışa qarışar indi

Hardasa bir dəcəl, bir nadinc uşaq,

Yazıq boz sərçəyə daş atar indi

Alsan ovucuna hiss eliyərsən,

Görərsən ürəyi titrəyir necə

Vicdanın sızlasa bir ovuc dən səp,

Dənlənsin toyuqlar ilə gizlicə

Hayana yol aldı, hayana getdi,

Qarğalar apardı boz sərçələri

Qanına boyana - boyana getdi,

Çətin görək burda yaz sərçələri

Yayda Vətən - Vətən demək asandı,

Görək kimlər qarlı qışa qalacaq 

Bilirsən ,qaranquş  gəldi - gedərdi,

Bizə qalan bu boz sərçə olacaq 

Çıxmadı kimsəylə dən davasına,

Düşdü bəd zamanda daş davasına,

Oynaya - oynaya daş havasına,

Daşlana - daşlana daş oldu sərçə,

Vətəndə vətənsiz quş oldu sərçə

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.05.2025)